src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3.2/jquery.min.js' type='text/javascript'/>

Παρασκευή 20 Αυγούστου 2010

Μια ανούσια κοινωνική ιεροτελεστία


Σε γενικές γραμμές, είμαι παράξενος άνθρωπος. Πολλά δύσκολος χαρακτήρας για να συνηθίσει και να ανεκτεί κάποιος. Που μακριά, σαν κάθεστε στο κομπιούτερ σας και ανταλλάσσουμε κουβέντες που το ίντερνετ, εν πολλά διαφορετικά. Πολλά πιο εύκολο. Που κοντά, είμαι σχεδόν ανυπόφορος. Το βασικό χαρακτηριστικό μου εν ότι έχω πολλά κολλήματα. Ένας ψυχολόγος θα τα αποκαλούσε "εμμονές", ίσως και "ψυχώσεις". Εγώ προτιμώ να τα λαλώ "κολλήματα". Εν κάποιος πιο ανώδυνος όρος για εμένα. Εν πράματα που εμπήκαν (ή τα έβαλα;) στη ζωή μου και κάμνω τα πλέον εντελώς μηχανικά και χωρίς να καταλαβαίνουν οι υπόλοιποι τίποτε.
Που λαλείτε, τα παραπάνω μου κολλήματα αφορούν άλλους ανθρώπους, αλλά θέλω να σας μιλήσω για έναν συγκεκριμένο κόλλημα. Θέλω να κρατώ πάντα μιαν άλφα απόσταση που τους ανθρώπους (μεταφορικά και κυριολεκτικά). Ειδικά αν δεν τους ξέρω. Θέλω τον χώρο μου, ας πούμε. Όσο πιο πολλά καλά ξέρω τον άλλον και όσο πιο πολλά τον εμπιστεύκουμαι, τόσο πιο πολλά του επιτρέπω να κοντέψει. Αν δεν τον ξέρω, εν μου αρέσκει να μου κοντέφκει. Πόσο παραπάνω να με ακουμπίσει. Ναι, εν μεγάλο πρόβλημα τα μέσα μαζικής μεταφοράς, αλλά εν για άλλο θέμα που θέλω να σας πω.
Ως μεσογειακός λαός, είμαστε κάπως πιο... "θερμόαιμος" να το πούμε, "κοινωνικός" να το πούμε; Με την πρώτη ευκαιρία, αγκαλιές, φιλιά, χειραψίες, φιλικά κουντήματα και ξέρω 'γω κουβέντες. Τα παραπάνω μπορεί κάποιος να τα αποφύγει, αλλά τη μαυρογέριμη τη χειραψία εν αδύνατον να την γλυτώσει. Με το που έννα γνωρίσω κάποιον πρέπει τζαι καλά να σφίξουμε τα σιέρκα μας και να τα σούσουμε. Σε κοινωνικές υποχρεώσεις, σε εξόδους, στη δουλειά, παντού. Έννεν πως εν το κάμνω. Σφίγγουμε και κάμνω το. Αλλά γιατί ρε γμτ;
Ποιος ο λόγος; Εν μια απαρχαιωμένη τεχνική άμυνας που εκατάντησεν ακόμα μια κοινωνική ιεροτελεστία χωρίς σκοπό. Θυμίζει λλίο το πείραμα του Παβλόφ με τον σκύλο και το κουδούνι. Όπως ο σκύλος άκουεν το κουδούνι πριν το φαγητό και με τον καιρό με το που εχτύπαν το κουδούνι εσαλιάριζε χωρίς να καταλάβει καν γιατί, έτσι και εμείς κάμνουμε χειραψία χωρίς να ξέρουμεν καν το λόγο. Απλά κάμνουμεν την σαν τα ρομποτάκια. Λες και επαραγκωνίσαμεν τη σκέψη εντελώς που προηγείται της ενέργειας και η χειραψία επέρασεν μέσα στα ένστικτα μας. Με το που βλέπουμεν τον άλλον διούμεν του το χέρι μας. Αφαιρέσαν μας το hard disk και κάμνουμεν boot στην χειραψία.
Η χειραψία εν πανάρχαια, αλλά εν ήταν πάντα ανούσια. Όταν εσυναντούνταν οι άνθρωποι παλιά, πριν ξεκινήσουν ένα διάλογο (συνήθως για διαπραγματεύσεις) εθέλαν να σιουρευτούν ότι που έννα τελειώσει ο διάλογος θα ήταν ακόμα ζωντανοί. Και εκάμναν το εξής. Όπως επλησιάζαν, εψηλώναν το αριστερό χέρι για να κατεβεί το μανίκι και μετά εκουνούσαν το για να φανεί ότι εν έχουν κανένα στιλέτο χωσμένο. Μετά ετείναν το δεξί χέρι γυμνό μπροστά (το οποίο συνήθως χρησιμοποιείται για τη χρήση όπλων) και αρπάζαν το δεξί χέρι του άλλου για να σιγουρευτούν ότι εν θα τους χτυπήσει. Εκρατούσαν το χέρι για όσο χρόνο εχρειάζετουν για να ακουμπήσουν την πλάτη του άλλου και να σιουρευτούν ότι εν έσιει κανένα σπαθί κρυμένο κάτω που το χιτώνα.
Τούτον ένι. Τούτος εν ο λόγος. Τίποτε παραπάνω. Έννεν καν ένδειξη φιλίας. Εν ένδειξη καχυποψίας. Διαβεβαιώ σας ότι εν κυκλοφορώ με στιλέτο κρυμένο στο μανίκι μου και εν έχω σπαθί σε ειδική θήκη στην πλάτη. Έννεν ανάγκη να κάμω χειραψία για να με πιστέψετε. Και ακόμα και αν είχα, αν μείνεις μακριά μου (εκτός ακτίνας του φανταστικού σπαθιού) θα είσαι ασφαλής. Πόσα άλλα πράματα κάμνουμε καθημερινά χωρίς ουσία και χωρίς να ξέρουμε καν γιατί; Πότε επάψαμεν να είμαστε σκεπτόμενα όντα και εγίναμεν ρομποτάκια;

18 σχόλια:

  1. φωνάζουμε "Παναγία μου" ή "Θεέ μου" μόλις φοηθούμε λες και αν υπήρχαν δεν θα ήταν αυτοί υπεύθυνοι για το μπελά που μας βρήκε. αν οι γονείς μας φώναζαν "γαμότο" θα το μαθαίναμε κι εμείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ειναι πολλα τα χαζοτυπικα που κανουμε, φιλε μου..
    Οπως οι τυπικες καλημερες, το πρωι στη δουλεια,
    οι χαιρετουρες, οι καρτες με ευχες,τα δωρα,οι
    συγκεντρωσεις αγνωστων συναδελφων, η συγγενων στα
    γεννεθλια της...αγνωστης θειας Μελπωμενης και
    αλλα πολλα...
    Αλλα δεν νομιζω οτι ειναι η...πραξη, αυτη που ενοχλει...ειναι το μυαλο, το συναισθημα που...
    πεθανε και εμεινε η τυπικουρα, για τα ματια του κοσμου...
    Η υποκρισια, η πολιτικη, πειραζει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το επιβεβαιώνω. είναι δύστροπος, ιδιότροπος και παράξενος. αλλά καλή ψυχή, μάλαμα. δεν υπάρχει περίπτωση να του ζητήσεις βοήθεια και να σου αρνηθεί. Shake it men.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναι είναι αλήθεια πως οι περισσότεροι χαιρετούν μηχανικά, είτε με τις λέξεις που θα πουν είτε με τη χειραψία.
    Όλο αυτό όμως, στηρίζεται στους τρόπους καλής συμπεριφοράς που μας διδάσκουν απο μικρά παιδιά.

    Προσωπικά το θεωρώ αγένεια να μήν δώσω το χέρι μου ή να αγκαλιάσω ή να φιλίσω (αναλόγως οικειότητας) τα άτομα που συναντώ.

    Θα σε βοηθούσε ίσως να σκεφτείς ότι γλυππάρεις την με μια χειραψία η μια χαιρετούρα (με αγνώστους)...ενώ θα μπορούσε να είσουν εσκιμώος κ να χαιρετάς ακουμπόντας τη μύτη σου στη δική τους!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Εγώ πάλι θα διαφωνήσω φίλε μου. Χαίρομαι πάντα να χαιρετώ ανθρώπους και θέλω η επαφή μαζί τους να είναι ουσιαστική. Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ τέτοια πράματα ανούσια... Εγώ είμαι από τους ενοχλητικούς που όταν σου μιλούν μπορεί να σε αγγίξουν στον ώμο. Τί να πω... τα παφίτικά γονίδια της μάνας μου... Όσον αφορά τις εμμονές, έγω έχω μία με αριθμούς. όταν περιμένω να γίνει κάτι, ελπίζω καλό, κοιτάζω να δω αριθμούς, βασικά πινακίδες αυτοκινήτων, και θεωρώ θετικό σημάδι όταν βλέπω μονούς αριθμούς... έχω μανία κυρίως με το 7... :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Νυχτερινός ποδηλάτης
    Η φάση εν ότι το κάμνουμε και εμείς και θα το περάσουμεν στα μωρά μας χωρίς να το θέλουμε. Εν το γύρισμαν του άθεου τούτο φίλε μου, να μεν μπορεί να ξεκολλήσει.

    @Μαχαίρης
    Ακριβώς αυτό, όταν πεθάνει το μυαλό και η σκέψη πειράζει. Όπως και όταν συνειδητοποιήσεις ότι λες πράγματα χωρίς να τα νοιώθεις. Λες "καλημέρα" κάποιου που εύχεσαι να του παν όλα στραβά και ανάποδα και ρωτάς τον άλλο "τι κάνεις" ως μορφή χεραιτισμού, χωρίς να περιμένεις καν απάντηση και χωρίς να σε ενδιαφέρει.

    @Μάνα
    Ευχαριστώ και για το κοπλιμέντο και την επιβεβαίωση :P

    @Φάουσα
    Χαχαχαχαχα. Είμαστε εντάξει και με την χειραψία τωρά που το λαλείς. Αλλά, ναι, εν αγένεια να μεν το δώκεις το χέρι σου. Ο μοναδικός λόγος που το διώ...

    @Ελένη
    Πόσες "επαφές" όμως εν ουσιαστικές και πόσες τυπικές; Για τα "παφίτικα" γονίδια επρόσεξα το και εγώ ότι οι Παφίτες έχουν το τούτο. Πάντως εν είσαι μόνη σου, το 7 εθεωρήτουν μυστικιστικός αριθμός και εν σε κάθε θρησκεία και αίρεση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Defiance γιούπι για τα ωραία σου ποστς καταρχήν!

    Κατα δεύτερο, εν συμφωνώ απόλυτα ότι εν έχει νόημα η χειραψία. Σίουρα εν έχει καμία σχέση με τον αρχικό σκοπό που εξυπηρετούσε (ευτυχώς) αλλά οι κοινωνικές διαδράσεις έτσι παν. Εν οι νόρμες κάθε κοινωνίας που μέσα που τα χρονια αλλάσσουν νόημα.
    Εγώ βλέπω την χειραψία σαν πρώτη ένδειξη του κατά ποσο εννα τα πάω καλά με τον άλλο. Και σε μια μεγάλη κοινωνία όπως της πόλης θεωρώ την πολλά παρήγορη επαφή μεταξύ ξένων. Όπως και την καλημέρα στην πολυκατοικία, στη δουλειά. Και όπως το χαμόγελο. Εν προσφέρει τίποτε πέρα που το να δείξει ότι εν έχεις κακές προθέσεις, ότι you come in peace. Εν διαφοροι τρόποι να συντηρήσεις ή να χτίσεις κάποιες σχέσεις με ανθρώπους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Να 'σαι καλά. Εν γεγονός ότι ειδικά στες πόλεις οι άνθρωποι αποξενώνουνται ούλλο και πιο πολλά. Αλλά εν νομίζω ότι η χειραψία φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Για εμένα έσιει την ίδια σημασία με τον να χτυπήσεις 3 φορές παλαμάκια και να κάμεις μιαν κωλότουμπα. Οι Ασιάτες δείχνουν την εμπιστοσύνη και το σεβασμό τους με το να σκύψουν την κεφαλή τους (λαλούν σου έχω σου εμπιστοσύνη ότι εν θα μου κόψεις την κεφαλή μου μόλις σκύψω). Θα το προτιμούσα. Ίσως αν μετακόμιζα Ασία... Για το χαμόγελο πάντως συμφωνώ και επαυξάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η κάθε κοινωνία αναπτύσσει δικούς της τρόπους. Αν εμετακόμιζα τωρά στην Ασία, τζιαι εν εμπορούσα να κάμω τόκκα ή να αγκαλιάσω τον οικοδεσπότη ενός τέλειου γευματος ήταν να μου κακοφανεί πολλά. νομίζω εννα ένιωθα μόνη.
    Αλλά όπως λαλείς εσένα κακοφαίνεται σου έτσι όπως εν στην Κύπρο. Υπομονή τζιαι νεύρο Defiance. Υπομονή τζιαι νεύρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. she demon = βαρκούμαι να κάμω λογκ ιν όπως βλέπεις. το λοιπόν, θα ήσουν τέλειος στην Αμερική. τζαμέ θέλουν ούλλοι το σπεης τους, αμπα τζαι μπεις μες τον χώρον τους εκάηκες. εμείς οι μεσογειακοί, θέλουμεν αγκαλιές τζαι φιλιά τζαι μάλιστα διπλά ματσ μουτς. το παράδειγμα που περιγράφεις με τον Παβλόφ είναι classical conditioning. έλα να σου κάμω θεραπεία που τις εμμονές. χαλφ πραης. αλλά έτσι για να ξέρεις είσαι πολύ νόρμαλ. αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Δηλαδή εν κανεί που μας έταξες ποστ και έπαιξες πελλόν, τωρά βαρκέσαι να κάμεις και log; Τς, τς, τς, απαράδεκτη. :P
    Yeap, classical conditioning, Psychology 101. Pavlov και Zimbardo και όποιος αντέξει...
    Λαλείς να έρτω για θεραπεία; Είπα το πάντως πως ένας ψυχολόγος θα τα αποκαλούσε "εμμονές".
    Για το νόρμαλ μεν βιάζεσαι. Τούτον ήταν μόνο μια εισαγωγή στα κολλήματα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. she demon= re defiance είσαι ο κλέφτης τζαι άλλαξες όνομα;;; γιατί εχάθηκεν τζήντο πλάσμα που επίσης είχε psyc 101. μμμμμμμμμμμμμμμ....

    ε καλάν τζαι εσύ. ποιος φιλοδοξεί να είναι νορμαλ σε αυτή τη ζωή;;;

    ξέρεις ότι ο Zimbardo είχε ποινική δίωξη για το πείραμά του έτσι;;;

    το ποστ εμισοέγραψα το αλλά θέλει σάσμα. δεν ανταποκρίνεται και πολύ στο χιούμορ μου. να το σάσω και να το κάνω ποστ.

    όπως βλέπεις, εξακολουθώ να βαρκούμαι να κάμω λογκ ιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Εφοήθηκα σε! Μα είσαι ντετέκτιβ τελικά; Μόλις έκαμα προφίλ και μπλογκ άλλαξα το nick name. Εν μου εκάθετουν.
    Ναι, ξέρω το για τον Ζιμπάρντο. Μια που τες καθηγήτριες μου είσιε βίτσιο μαζίν του και επέλλανεν μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. η χειραψία δεν με ενοχλεί (εκτός σε ακραίες περιπτώσεις σιχαμάρας όπου δεν ακουμπώ πουθενά μετά τη χειραψία μέχρι να πλυθώ καλά πρώτα... ναι όπως τον nicholson στο as good as it gets) αλλά αυτό το να σε αρπάζουν και να σε φιλούν ιδρωμένα μάγουλα είναι αηδία!

    πάντως φαντάζεσε να έμενε στους αιώνες όλο το χορευτικό, με τις πλάτες κλπ?!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πήγα πίσω στο blog μου και βρήκα τα σχόλιά σου ως "κλέφτης". Θυμήθηκα τον αγαπημένο μου Ζοζέ Σαραμάγκου στο "όλα τα ονόματα". Καλή συνέχεια φίλε μου, με βοήθησες όταν χρειαζόμουν βοήθεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @Ουφ!
    Κατά κάποιον τρόπον έμεινεν. Ψηλώνουμε το χέρι για να χαιρετίσουμε, χειραψία, χτυπούμε φιλικά την πλάτη του άλλου.

    @Νυχτερινός Ποδηλάτης
    Να΄σαι καλά. Όποτε χρειαστείς βοήθεια δαμέ είμαι. Στο ίντενρνετ είμαστε ούλλοι κατ'ακρίβεια και εν νομίζω κανένας που δαμέ να γυρίσει την πλάτη στον άλλον αν θέλει έναν κούντημα. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. εμένα φακκούν μου τα βουκκοφιλήματα με τον oποιονδήποτε, ακόμα τζιαι με φίλους που είδα πριν μερικές μέρες. Φιλί να σου δώκω ποννα γιορτάζεις φίλη μου καλή, τζιαι όι επειδή εσυναστηθήκαμε στον μπακάλη.

    χειραψία κάμνω τζι εγώ με αγνώστους πάντα με πόνο ψυχής, σκεπτόμενη τους πιθανούς τόπους που ήταν προηγουμένως το shέρι του άλλου... :/ It was ALWAYS SOMEwhere, βλ. μούττη ή κώλο, ειδικά των αντρών. :ζ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Χεχε, ναι εν τζαι τούτον. Ειδικά το καλοκαίρι που τα σιέρκα εν δρωμένα. Εν μια αηδία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή