Διαπλανητικό καραβάνι

Σήμερα θα μιλήσουμε λλίον για φυσική. Αστροφυσική κατ' ακρίβεια. Απλά και ενδιαφέροντα πράματα, υπόσχουμαι να μεν σας πλήξω. Πάντα ετραβούσεν με η φυσική, άσχετον αν δεν την εσπούδασα και δεν ασχολούμαι με κάτι σχετικό, εθκιάβασα αμέτρητα βιβλία για το θέμα. Δηλαδή για το ποστ εν ευθύνεται μόνο η πόρωση μου τον τελευταίο καιρό με την κωμική σειρά The Big Bang Theory (αν και εσυνέλαβε πολλά :P). Το ζήτημα του αν υπάρχει ζωή αλλού στο διάστημα επροβλημάτισε με κατά καιρούς αρκετά. Έννεν ανάγκη να εν νοήμων η ζωή (με την ανθρώπινη έννοια του όρου), ούτε και να μας μοιάζει καν. Αν και αρκετοί επιστήμονες ισχυρίζουνται ότι μόνο στη γη αναπτύχθηκε ζωή, εγώ βρίσκω το κάπως παράλογο.
Σκεφτείται το εξής. Η γη εν ένας πλανήτης σε τροχιά που τον ήλιο, ένα άστρο. Το κάθε άστρο έσιει κατά μέσο όρο 10 σώματα να γυρίζουν σε τροχιά γυρόν του, αρκετά μεγάλα για να αποκαλούνται πλανήτες. Κάποια άστρα εν έχουν πλανήτες, κάποια έχουν παραπάνω. Γύρω στα 280 δισεκατομμύρια πλανητικά συστήματα δημιουργούν ένα γαλαξία. Με τη σειρά τους, 30 δισεκατομμύρια γαλαξίες δημιουργούν ένανμεταγαλαξία. Εν έχουμεν την παραμικρή ιδέα για το πόσοι μεταγαλαξίες υπάρχουν. Εν δυνατόν να είμαστε στον μόνο πλανήτη που αναπτύχθηκε ζωή τα μαυρογέριμα; What a waste of space!
Δαμέ στη γη, τούτη η ζωή, εδημιούργησε μια φάουσα είδη που ανέπτυξαν έναν καταραμένον τρόπους να επιβιώνουν, να πολλαπλασιάζουνται και να εξαπλώνουνται. Η εξάπλωση εν κλειδί στη διαιώνηση ενός είδους. Που τα πιο μεγάλα είδη (θηλαστικά), στα πιο μιτσιά (έντομα), ως τα πιο μικροσκοπικά είδη ζωής (μικρόβια). Ως και ο ιός της γρίπης ξέρει το ότι πρέπει να εξαπλωθεί για να επιβιώσει, αν όι ο ίδιος το ίδιον το είδος, και προκαλεί στους ξενιστές του φτάρνισμα για να εκτοξευτούν καμικάζι ιοί με την ελπίδαν ότι ένα έβρουν άλλους "χώρους κατοικίας". Αν η γη "εγριπώθηκε" και εκόλλησεν ζωή, εν δυνατόν να μεν "αρρώστησε" ως τωρά κανένας άλλος πλανήτης;

Η θεωρία της πανσπερμίας έκατσεν μου πολλά. Έσιει πολλούς υποστηρικτές, αν και οι καρεκλο- κένταυροι των επιστημονικών επιτροπών εν θέλουν καν να την ακούουν. Εξεκίνησεν τον 5ο αιώνα π.χ. που τον Αναξαγόρα και αναπτύχθηκε μέχρι σήμερα. Η θεωρία λαλεί ότι η ζωή εν παντού στο διάστημα και μπορεί να μεταφερθεί που πλανήτη σε πλανήτη όπως τους σπόρους. Με τους κομήτες, ασπούμε, που συγκρούνται σε έναν πλανήτη και που τα συντρίμμια δημιουργούνται άλλοι που εκτοξεύκουνται μακριά.
Εβρέθηκαν απολιθωμένα βακτήρια στο κέντρο ενός μετεωρήτη (τον Allan Hills 84001) που ήρτεν που τον Άρη πριν 13.000 χρόνια. Στον κομήτη Wild2 ήβραν αμινοξέα, βασικά συστατικά ούλλων των είδω ζωής. Που την άλλην, μετά που έκρηξη ηφαιστείου εντοπίσαν μικρόβια σε ύψος 41 χλμ πουπάνω. Και στο διάστημα ήβραν σύννεφα σκόνης γεμάτα με οργανικά μόρια, διάσπαρτα σε μεγάλες περιοχές του γαλαξία μας, που εν επομεινάρια διασπασμένων βακτηρίων.
Που την πρώτη φορά που άκουσα τούτη τη θεωρία, εφαίνετουν μου υπερβολικά οικεία. Κάπου την εξαναείδα τούτην την ιδέα. Τελικά εθυμήθηκα. Το βίντεο του Planet Caravan που τους Pantera.