Factum Bellum I

Στο 1984, ο Όργουελ είπε μια κουβέντα που έμεινε καρφωμένη στο νου. Με λλία λόγια, με την οικονομική ευημερία μιας χώρας τζαι του συστήματος της, παρουσιάζεται αύξηση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της. Αλλά τούτη η αύξηση του βιοτικού επιπέδου στερεί που την ελίτ λεφτά που εμπορούσε να καταχραστεί τζαι μειώσεις εξόδων (απολύσεις, πάγωμα μισθών, αφαίρεση οικονομικών δικαιωμάτων όπως 13ος τζαι 14ος) που εμπορούσε να κάμει. Που την άλλη, αν μειώσεις έτσι απλά το βιοτικό επίπεδο, παράλληλα έννα μειωθεί η κατανάλωση προϊόντων τζαι η βιομηχανική παραγωγή. Η λύση που ήβρεν το Εσωτερικό Κόμμα του 1984, ήταν ο πόλεμος. Υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, παράλληλα με την ανάγκη αύξησης της παραγωγής τζαι της φορολογίας. Ο πόλεμος, όμως, έννεν ανάγκη να εν πάντα στρατιωτικός. Κάποτε εν τζαι οικονομικός. Αλλά πάντα, εν κοινωνικός τζαι ταξικός.
Βέβαια, το πολίτευμα που έσιει η Δύση σήμερα, με το πολίτευμα που επέβαλε το Κόμμα στο βιβλίο, έσιει μεγάλη διαφορά. Κατ’ ακρίβειαν, έσιει μεγάλη διαφορά που οποιοδήποτε άλλον πολίτευμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Τα νήματα κινούνται που την ελίτ, η οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων εν αφανείς χρηματοδότες τζαι επενδυτές. Δηλαδή ο πρόεδρος της νυν υπερδύναμης, μπορεί να χάσει την εξουσία, να μπλεχτεί σε σκάνδαλο, να καταδικαστεί, αλλά μόλις φκει ο επόμενος η χώρα θα κινείται με τους ίδιους ρυθμούς, στα ίδια πρότυπα, ανεξαρτήτως πολιτικής μαριονέτας που φαίνεται. Το ότι οι χειριστές της αυτοκρατορίας εν αφανείς τζαι εν έχουν στην ουσία εθνικότητα, κάμνει δύσκολο το να χάσουν την εξουσία. Ακόμα τζαι αν η αμερικανική αυτοκρατορία καταρρεύσει, το κεφάλαιο απλά θα μετακομίσει σε άλλη χώρα τζαι θα συνεχίσει που τζαμαί που έμεινε. Προς το παρών, τούτη η ελίτ εν στη Γουόλ Στριτ των ΗΠΑ. Η Γουόλ Στριτ έπιασε το όνομα της που έναν τοίχο που εχτίσαν κάποτε για να κρατεί τα γουρούνια εκτός της πόλης. Σήμερα, κρατεί τα εντός.
Κουμάντο στην αμερικανική οικονομία τζαι τα παγκόσμια χρηματιστήρια κάμνουν οι μεγαλοτραπεζίτες. Τα ίδια άτομα που ελέγχουν τζαι την Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεμάτων των ΗΠΑ, γνωστή ως Fed. Προσοχή όμως, έννεν Ομοσπονδιακή Τράπεζα Αποθεμάτων, αλλά Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεμάτων. Δηλαδή εν ελέγχεται που το κράτος. Τζαι απ’ότι ξέρω, εν η μοναδική χώρα με ιδιωτική κεντρική τράπεζα. Αφορμή για να δημιουργηθεί τούτον το όργανο ήταν η οικονομική κρίση του 1907 (παλιό φρούτο οι κρίσεις). Σε τούτων των πανικό, οι μεγαλοτραπεζίτες επροβάλαν την ανάγκη για ένα όργανο που θα μπορεί να εγγυηθεί τζαι να ξελασπώνει τες τράπεζες για να μπορεί να κινείται η οικονομία. Έτσι, εκάμαν ένα συνασπισμό των 12 μεγαλλύτερων εθνικών (στην αρκή, πολυεθνικών στην πορεία) τραπεζών που λειτουργεί ως κεντρική τράπεζα του κράτους τζαι αναλαμβάνει τη διαχείρηση του αμερικανικού τραπεζικού συστήματος. Η Fed ιδρύθηκε το 1913 με την έγκριση του πρόεδρου Τόμας Γουίλσον. Ένας που τζείνους που αντιδρούσαν, ήταν ο Τσαρλς Α. Λίντενμπεργκ, μέλος του Κογκρέσου. Αφού επέρασε ο νόμος για δημιουργία της Fed, ο Λίντενμπεργκ εδήλωσε: «Από τώρα και στο εξής, οι οικονομικές κρίσεις θα κατασκευάζονται». Που την πλευρά του, ο πρόεδρος Γουίλσον, μετά τη λήξη της θητείας του απολογήθηκε στο λαό των ΗΠΑ γιατί, όπως είπε, εξεγέλασεν τον μια μια ομάδα τραπεζιτών τζαι η οικονομία έπεσε στα σιέρκα τους.
Αρχικά, υπήρχεν η προϋπόθεση ότι τα μέλη της Fed θα εγκρίνουνται που το κράτος, το οποίο θα ενημερώνεται για το χρήμα που ρέει εντός της. Τούτος ο αρχικός υποτυπώδης κυβερνητικός έλεγχος της Fed, εξαλήφτηκε στην πορεία με κάποιες παρεμβάσεις που ακολουθήσαν κάποια οικονομική κρίση. Μια που τες πιο σημαντικές αλλαγές σε τούτο το σύστημα έγινε το 1929, τζαμαί που το βιοτικό επίπεδο έμοιαζε να έσιει ανοδική πορεία μετά τον `Α Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε, όπως τζαι πριν λλία χρόνια, οι τράπεζες αρκέψαν να κάμνουν δάνεια απλόχερα. Στην πορεία 2-3 τράπεζες εκηρύξαν πτώχευση τζαι οι υπόλοιπες αρκέψαν να κάμνουν κατασχέσεις περιουσιών. Ο κόσμος εφοήθηκε τζαι άρκεψε να τραβά τα λεφτά του που τες τράπεζες τζαι οι επενδύσεις επαγώσαν μαζί με τη ροή της οικονομίας. Οι μεγαλοτραπεζίτες, αρνηθήκαν να χρηματοδοτήσουν το κράτος γιατί επροσέξαν κάποιες «δυσλειτουργίες». Η χρηματοδότηση εξεκίνησε το 1932 μετά που κάποιους όρους που εδέχτηκε η κυβέρνηση των ΗΠΑ: να κοπούν δραστικά ούλλες οι συντάξεις τζαι τα επιδόματα, να μειωθούν οι μισθοί τζαι οι αριθμοί των δημοσίων υπαλλήλων, τζαι τα μέλη της Fed να μεν χρειάζεται να εγκριθούν που την κυβέρνηση. Το βιοτικό επίπεδο έππεσε, ενώ η παραγωγή τζαι οι φορολογίες αυξήθηκε. Πράμα που εξανάγινε λλίο πιο μετά, στο `Β Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η πρόσφατη οικονομική κρίση, ακολούθησε πιστά την ίδια ακριβώς συνταγή που εφαρμόστηκε το 1929. Το ρόλο του καμικάζι ανάλαβε τούτη τη φορά μια μεγάλη τράπεζα, που ήταν σύμβολο της αμερικανικής οικονομίας, έτσι ώστε ο πανικός να εν μεγαλλύτερος. Ο CEO της εξεκίνησε να διά υπέρογκα δάνεια σε μεγάλο αριθμό πελατών. Για να επισπευτεί η κατάρρευση, έδωκεν στους υπαλλήλους αρκετά μπόνους για να περάσει η τράπεζα το όριο της χρεοκοπίας. Οι 10.000 υπαλήλοι της Lehman Brothers στη Νέα Υόρκη έπιασαν συνολικά $2,5 δισ. μπόνους για τους εννιά μήνες εργασίας τους το 2008, μέχρι το Σεπτέμβρη που εχρεοκόπησαν. Μόλις ανακοινώνεται η χρεοκοπία, ο κόσμος αρκεύκει να αποσύρει τα χρήματά του από τις τράπεζες. Ως το Σεπτέμβρη του 2008, το μοναδικό εμπόδιο για την κρίση ήταν οι επενδυτές. Τζαι τζείνους εφοητσιάσαν τους ως το Δεκέμβρη, με τη σύλληψη του Μπέραρντ Μέντοφ. Ο πρώην τραπεζίτης έστησε κομπίνα, τζαι έφαεν που επενδυτές $65 δισ. τζαι με τη σειρά του έφαεν ποινή 150 ετών φυλάκισης (σε φυλακές πολυτελείας, εννοείται). Ο δικαστής που τον εκαταδίκασε, ο Ντένι Τσιν, εδήλωσε μετά την καταδίκη: «Δεν μας είπε όλα όσα ξέρει. Ξέρω ότι οργάνωσε την απάτη. Αυτό που δεν ξέρω είναι για ποιους δουλεύει». Σημειώνεται ότι οι καταγγελίες κατά του Μέντοφ εγίνουνταν που το 2000, αλλά οι Αρχές εσυγκινήθηκαν μόνο μετά την κατάρρευση της Lehman.
Οι εργοδότες, που την πλευρά τους, είδαν ευκαιρία να μειώσουν τα έξοδά τους με απολύσεις τζαι μειώσεις μισθών. Ακόμα τζαι να μεν υπήρχε κρίση, ήταν να δημιουργηθεί κάτω που έτσι συνθήκες, αφού ο κόσμος χωρίς δουλειά, λεφτά τζαι ασφάλεια, εσταμάτησε να αγοράζει. Τζαι μόλις οι επενδύσεις στες ΗΠΑ παγώνουν, εν ζήτημα χρόνου να περάσει η κρίση τον Ατλαντικό. Η κυβέρνηση Ομπάμα, σε τζείνη τη φάση επροωθήσαν το «σχέδιο διάσωσης τραπεζών». Εζήτησε $780 δισ. για τη «διάσωση της οικονομίας». Ο πρόεδρος της επιτροπής τραπεζικών θεμάτων του Κογκρέσου, Κρις Ντοτ, εζήτησε εξηγήσεις για το ποσό. Η απάντηση του εκπρόσωπου του θησαυροφυλακίου ήταν ούλλα τα λεφτά: «Το ακριβές ποσό δεν υπολογίστηκε με βάση έρευνες, απλά θέλαμε να καταλήξουμε σε ένα πολύ μεγάλο ποσό»… Το σχέδιο στην τελική του μορφή ήταν σε 1070 σελίδες τζαι εδώθηκε στα μέλη του Κογκρέσου μιαν ώρα πριν τη ψηφοφορία. Το σχέδιο τελικά εγκρίθηκε, αφού πολλά μέλη του Κογκρέσου (Ρεπουμπλικάνοί τζαι Δημοκρατικοί) εκατάγγειλαν ότι εδέχτηκαν απειλές με την επιβολή στρατιωτικού νόμου αν δεν περάσει. Μέσα σε τούτες τες σελίδες του σχεδίου, ήταν τζαι μια πρόνοια ότι η κυβέρνηση δεν ασκεί πλέον έλεγχο στο που πηαίνουν τα λεφτά που φεύκουν που τη Fed. Μέσα στους θκυο επόμενους μήνες, το Φεβράρη του 2009, εφύαν που την Fed 9,7 τρισ. δολάρια. Τα 780 δισ. επήαν στες τράπεζες. Τα υπόλοιπα σε «μυστικές επενδύσεις», σύμφωνα με τους εκπρόσωπους της Fed.

To be continued…