Factum Bellum II

Συνέχεια που δαμαί.

Μετά που τον `Β Παγκόσμιο Πόλεμο, η μια αποικία μετά την άλλη άρκεψε να πιάννει την ανεξαρτησία της. Με τη δομή της χώρας διαλυμένη τζαι με την οικονομία στρατζισμένη, η κάθε χώρα εκλήθηκε να αναλάβει την αυτοδιοίκηση της. Κάποιες χώρες, ειδικά στην Αφρική, είχαν πλούσιους φυσικούς πόρους, αλλά καμιά δυνατότητα εκμετάλλευσης τους, αφού εν είχαν ούτε την τεχνολογία ούτε το κεφάλαιο να επενδύσουν πάνω τους. Έτσι, οι ΗΠΑ αναλάβαν το ρόλο του δανειοδότη. Εδόκαν τους τεράστια ποσά, με «εγγύηση» τους φυσικούς πόρους της χώρας. Οι ΗΠΑ όμως, που την πλευρά τους, τα λεφτά επιάσαν τα που την Τράπεζα Ομοσπονδιακών Αποθεμάτων (Fed), η οποία έκδιδε τα χαρτονομίσματα. Για το κάθε χαρτονόμισμα που έκδιδε στη χώρα εχρέωνε την με την αξία του χαρτονομίσματος συν φόρο. Πράμα που εσήμαινε ότι οι ΗΠΑ έπρεπε που κάπου να φκάλουν τζαι το φόρο της Fed τζαι το κέρδος το δικό τους. Έτσι, οι τόκοι που εβάλλαν στες χώρες για την «οικονομική στήριξη» εφτάναν ακόμα τζαι το 30%. Για να βρωμίσει ακόμα παραπάνω η κατάσταση, επροωθούσαν πολιτικούς για να αναλάβουν την ηγεσία της χώρας, οι οποίοι (μιλημένοι) πολιτικοί εν εδιούσαν ολόκληρες τες δόσεις, το χρέος επολλαπλασιάζετουν τζαι οι ΗΠΑ επιάναν ποσοστά τζαι που την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της χώρας. Παράλληλα, η χώρα-πιόνι επροωθούσε την πολιτική του δανειοδότη με σχετικές ψήφους σε διεθνή ψηφίσματα τζαι εχρησιμοποιήτουν σαν στρατιωτική βάση.
Κάποιες χώρες όμως, εβρεθήκαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο σε άθλια οικονομική κατάσταση. Τόσο άθλια, που οι δυτικοί «ευεργέτες» εκρίναν ότι έννεν αξιόπιστες χώρες για να δανείσουν. Έτσι, τζαμαί που οι τράπεζες εν σου δανείζουν, βρέθουνται οι τοκογλύφοι (ακόμα μεγαλλύτεροι τοκογλύφοι). Δαμαί αναλάμβανε δράση το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Το ΔΝΤ εξεκίνησε το 1944 με κεφάλαιο που 45 χώρες τζαι πλέον απαριθμεί 188 (τα 187 μέλη του ΟΗΕ + το Κόσσοβο, που αναγνωρίζεται πλέον σαν χώρα παραβιάζοντας μια φάουσα διεθνείς συνθήκες… άλλη κουβέντα τούτο, να μεν ξεφύγω). Εννοείται πως βασικός χρηματοδότης της εν οι ΗΠΑ με 17,09% (δεύτερη η Ιαπωνία με 6,12%). Εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΔΝΤ εν ο Timothy Geithner, πρώην επικεφαλής της Fed τζαι αναπληρωτής ο Ben Bernanke, νυν επικεφαλής της Fed. Στενότεροι συνεργάτες του ΔΝΤ εν οι λεγόμενοι οίκοι αξιολόγησης. Οι «διεθνείς» οίκοι αξιολόγησης εν τρείς: Standard & Poor’s, Moody’s τζαι Fitch Rating. Τζαι οι τρείς εν αμερικάνικοι. Η Κίνα αποφάσισε σε μια φάση να κάμει το δικό της, τον Dagong Global Credit Rating, ο οποίος εδέχτηκε κριτική τζαι έχασεν την αξιπιστία του, όταν υποβάθμισε την πιστοληπτική αξιολόγηση των ΗΠΑ. Γι’ αυτό τζαι πολλοί ευρωβουλευτές φωνάζουν ότι εν τζαιρός της ΕΕ να κάμει το δικό της οίκο.
Που λαλείτε, το ΔΝΤ δουλεύκει με τον πλέον ανήθικο τρόπο, με καθαρή οικονομική τρομοκρατία. Πιάνει μια χώρα που εν βρίσκει δανειοδότες, τζαι βάλλει τους οίκους αξιολόγησης να υποβαθμίσει ακόμα παραπάνω τη χώρα για να αποθαρρύνει τους επενδυτές τζαι να παγώσει η ανάπτυξη (τζαι άρα τα έσοδα) της χώρας. Μετά έρκεται το ΔΝΤ τζαι παρουσιάζει το δάνειο ως τη μόνη λύση για να σωθεί η οικονομία της χώρας, πριν οι οίκοι αξιολόγησης υποβαθμίσουν τη χώρα ακόμα παραπάνω. Βέβαια, για το δάνειο υπάρχουν προϋποθέσεις. Το ΔΝΤ επιβάλλει στη χώρα κάποια μέτρα, τα οποία με τη σειρά της πρέπει να επιβάλει στους πολίτες για να συμπληρωθούν οι δόσεις του δανείου. Ως αποτέλεσμα, οι τομείς της δημόσιας υγείας τζαι εκπαίδευσης παραμένουν στάσιμοι τζαι υποβαθμισμένοι, οι προσλήψεις παγώνουν, οι μισθοί συρρικνώνουνται, η φορολογία αυξάνεται, αλλά οι τιμές στο παζάρι διατηρούν τον ίδιο ρυθμό που είχαν τζαι πριν. Το κράτος σιγά σιγά αποδυναμώνεται τζαι προωθείται η «ιδιωτική πρωτοβουλία» (μεν φανταστείτε απλούς ιδιώτες, αλλά μεγαλοκαρχαρίες). Τζαι όσο το κράτος αποδυναμώνεται, το ΔΝΤ στρατζίζει ακόμα παραπάνω τη χώρα. Έτσι, οι προβληματικές χώρες μεινίσκουν προβληματικές γιατί εν μπορούν να αναπτυχθούν. Τζαι εν μπορούν να αναπτυχθούν, γιατί οι κυβερνήσεις τους πνίουν κάθε ίχνος ζωής στην οικονομία, µε περικοπές στες δημόσιες δαπάνες που εν επιτρέπουν ούτε στον απλόν ιδιωτικό τομέα να αναπτυχθεί τζαι παγώνουν την αγορά.

Τούτην τη τακτική εφάρμοσε την το ΔΝΤ τον περασμένο αιώνα ειδικά στη Λατινική Αμερική. Έπιανε όμηρους κάποιες χώρες τζαι ανάγκαζε τες κυβερνήσεις τους να επιβάλουν ανήθικα προγράμματα λιτότητας με το πρόσχημα της αναγκαιότητας για σωτηρία της οικονομίας. Προγράμματα που κάτω από άλλες συνθήκες ήταν να αποκαλούνταν αντισυνταγματικά τζαι απάνθρωπα. Τες τελευταίες δεκαετίες όμως, οι ΗΠΑ εχάσαν την επιρροή που είχαν κάποτε στη Λατινική Αμερική. Μερίδιο ευθύνης σε τούτο έχουν οι Ούγκο Τσάβες της Βενεζουέλας τζαι Έβο Μοράλες της Βολιβίας, οι οποίοι αν τζαι φέρουνται σε κάποιες περιπτώσεις δικτατορικά, εκαταφέραν να θκιώξουν τες δυτικές βδέλλες που τες χώρες τους τζαι να ξυπνήσουν άλλες χώρες της περιοχής. Η τελευταία χώρα της περιοχής που εστράτζιζεν το ΔΝΤ ήταν η Αργεντινή. Τζαι όσον έχανε άλλα μέτωπα, επίεζεν την ακόμα παραπάνω. Αποτέλεσμα ήταν να αγανακτίσει τόσο πολλά ο κόσμος που να δημιουργηθεί λαϊκή εξέγερση το 2001-2002 τζαι να πετάξει το ΔΝΤ έξω που τη χώρα ως το 2005. Έτσι, το ΔΝΤ έφτασε σε άθλια οικονομική κατάσταση, αφού τα έσοδα εμειωθήκαν τζαι τα έξοδα των μισθών εμείνα τους (οι 2.600 υπαλλήλοι του πιάνουν 659 εκατ. δολάρια το χρόνο). Ως το 2006, οι ειδικοί επροβλέπαν για την επόμενη χρονιά ζημιά 367,5 εκατ. δολάρια τζαι επροτείναν την πώληση 400 μετρικών τόνων χρυσού για να εξοικονομηθούν πόροι (το ΔΝΤ εν ο 3ος μεγαλύτερος κάτοχος αποθεμάτων χρυσού παγκοσμίως).
Σε τούτο το σημείο μια ομάδα ειδικών ανέλαβε την οικονομική εξυγείανση του οργανισμού: ο Άντριου Κρόκετ, CEO της JΡ Μorgan Chase (που εν μες την Fed), ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ τζαι ο πρώην κλειδοκράτορας της Fed Αλαν Γκρίνσπαν. Εντελώς «τυχαία», ήρτεν η οικονομική κρίση τζαι το ΔΝΤ εσώθηκε με τη διείσδυση του στην Ευρώπη. Μόνο το 2010, τα τελευταία θύματα του οργανισμού ήταν η Ελλάδα ($30 δισ.), η Ρουμανία ($13.9 δισ.), η Ουκρανία ($12.66 δισ.) τζαι η Ουγγαρία ($11.7 δισ.). Η Ελλάδα ήταν η χώρα που έφαεν τη μεγαλλύτερη βιλιά. Τζαι οι χώρες που θα ακολουθούσαν εξέραν ποιες ήταν τζαι εβλέπαν τη βιλιά να έρκεται. Ήταν οι λεγόμενες χώρες PIGS, όπως τες αποκαλούν οι επενδυτικοί οίκοι. Οι PIGS εν οι Πορτογαλία, Ιταλία (αντί Ιρλανδίας), Ελλάδα τζαι Ισπανία. Η επόμενη στη σειρά, ήταν η Πορτογαλία. Τζαι θα έπεφτε στα σιέρκα του ΔΝΤ τζαι τούτη αν δεν ήταν οι Αγανακτισμένοι (που έννεν τυχαίο το ότι δραστηριοποιούνται στες χώρες PIGS). Το κίνημα εξεκίνησε στην Ισπανία στις 15 Μαΐου κατά τη διάρκεια των τοπικών εκλογών τζαι εκατάφερε να περάσει στην Πορτογαλία λλίο πριν μπει η χώρα στο ΔΝΤ για τρίτη φορά (1977-78, 1983-85). Ο πρωθυπουργός Ζοσέ Σόκρατες εν εκατάφερε να επιβάλει τα μέτρα λιτότητας τζαι επαραιτήθηκε ένα μήνα μετά.

Στην ουσία, το κίνημα των Αγανακτισμένων εν έσιει κάποια ουσιαστική διαφορά που τες διαδηλώσεις του 2001-2002 στην Αργεντινή. Τζαι οι θκυο λαϊκές εξεγέρσεις οφείλουνται στες πρακτικές του ΔΝΤ τζαι τα μέτρα λιτότητας που εστραγγάλιζαν το λαό. Οι Αγανακτισμένοι όμως μπορεί να επρόλαβαν στην Ισπανία, την Πορτογαλία τζαι την Ιταλία πριν μπουν στο ΔΝΤ, αλλά Ελλάδα εβρέθηκε στη θέση της Αργεντινής πριν μια δεκαετία. Μπορεί ο κόσμος της Αργεντινής να έκοψε τα μέτρα λιτότητας, αλλά για να φκει που το ΔΝΤ έπρεπε να ξοφλήσει το χρέος. Πως το έκαμε; Με τη βοήθεια του «δικτάτορα» Τσάβες της Βενεζουέλας. Που το 2005 αγόρασε κρατικά ομόλογα $5 δισ. που την Αργεντινή για να μπορέσει η χώρα να ξοφλήσει τζαι να ανεξαρτητοποιηθεί. Εν για τούτον το λόγο που η Κύπρος εβρέθηκε στο στόχαστρο των οίκων αξιολόγησης τους τελευταίους μήνες για τα κρατικά ομόλογα που αγόρασε που την Ελλάδα για να τη βοηθήσει. Η αλληλεγγύη τζαι η αλληλοβοήθεια μεταξύ των κρατών καύκει τους τζαι πρέπει να σταματήσει για να συνεχίσουν οι μεγαλοτραπεζίτες να κερδοσκοπούν τζαι να δρουν ανενόχλητοι.

To be continued…