Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010
Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
Hoaxes!
Πιάνω τη σκυτάλη που τον Invictus και το ποστ του για το Jenglot, για να βάλω με τη σειρά μου τες 10 μεγαλύτερες επιστημονικές απάτες, όπως τες επαρουσίασε η ιστοσελίδα LiveScience.com.
1. Ο χαμένος κρίκος
Τούτη η υπόθεση θεωρείται η πιο μεγάλη επιστημονική απάτη γιατί εχρειάστηκε 41 χρόνια για να αποκαλυφθεί ότι ήταν απάτη. Τούτον το διάστημα εγραφτήκαν μια φάουσα θεωρίες στηριγμένες στην εγκυρότητα του λεγόμενου ανθρώπου του Piltdown. Το 1912 επαρουσιάστηκε ένα κρανίο που εβρέθηκε στο Piltdown, του Σάσεξ. Μετά που εξετάσεις, ανακοινώθηκε ότι ανήκε σε ένα άγνωστο είδος πρώιμου ανθρώπου: το χαμένο εξελικτικά κρίκο στη μετάβαση του ανθρώπου που τον πίθηκο. Έγινε πανικός. Για τέσσερεις δεκαετίες οι επιστήμονες εθεωρούσαν την υπόθεση τελειωμένη. Αλλά το 1953 αποκαλύφτηκε ότι ήταν απάτη: το κρανίο άνηκε σε ένα μεσαιωνικό άνθρωπο, πάνω στο οποίο εβάλαν το 500 ετών σαγόνι ενός ουραγκοτάγκου και επιντώσαν δόντια χιμπατζή. Τωρά το ποιος έκαμεν την απάτη εν εμαθεύτηκε ποτέ.
2. Ο Archaeoraptor
Τον Οκτώβριο του 1999 το National Geographic Society επαρουσίασε μιαν ανακάλυψη που έγινε στην Κίνα: τα απολιθωμένα οστά του Archaeoraptor laioningensis. Τούτον το πλάσμα είσιε ανάμεικτα χαρακτηριστικά δεινοσαύρων και πτηνών και επροκάλεσε σάλο, γιατί υποτίθεται ότι ήταν το ενδιάμεσο στάδιο της εξέλιξης των πτηνών που τα ερπετά. Αλλό ένας χαμένος κρίκος δηλαδή. Μετά που θκυο χρόνια, εδιαπιστώθηκε ότι ο σκελετός είσιε συναρμολογηθεί που πέντε άσχετα μεταξύ τους απολιθώματα.
3. Το Chupacabra
Στη Λατινική Αμερική έσιει ένα μύθο για ένα δαιμονικό, κυνοειδή πλάσμα που το λαλούν Chupacabra και επιτίθεται σε ζώα και ανθρώπους. Το 1995 σε ένα χωρκό του Πουέρτο Ρίκο εβρεθήκαν νεκρά μια φάουσα κοτόπουλα και οι χωρκανοί είδαν ένα κυνοειδές πλάσμα με άτριχο, μαυριδερό δέρμα και σουβλερά δόντια να γυρίζει στο χωρκό. Πανικός! Εν το Chupacabra, ετέλειωσε. Τα επόμενα χρόνια το Chupacabra εθεάθηκε σε πολλά χωρκά να σκοτώνει ζώα και επροχώραν ούλλο και πιο βόρεια. Επεράσαν 9 χρόνια ώσπου να έβρουν τι ήταν τελικά. Το 2004 το «Chupacabra» εβρέθηκε νεκρό στο Τέξας (εν ξέρω γιατί η φωτογραφία γράφει 2007). Ήταν ένας λύκος που λόγω γενετικών προβλημάτων εγεννήθηκεν άτριχος και εθκιώξαν τον οι άλλοι (ρατσιστές) λύκοι που την αγέλη.
4. Η κουνελομάνα
Η Μέρι Τοφτ ήταν μια μυθομανής που έζησε στο Γκόνταλμινγκ της Αγγλίας το 18ο αιώνα. Σε μια φάση έμεινεν έγκυος και είσιεν αποβολή, αλλά εν το είπε σε κανένα. Τούτη, μάνα στη ψευτιά, εδιάδωσεν ότι εβουρούσεν θκύο κουνέλια και εν εκατάφερε να τα φτάσει, και έμεινε της καμός να τα πιάσει. Που έφτασεν η ώρα που ήταν να γεννήσει κανονικά, ο γιατρός είδεν την να γεννά 16 νεκρά κουνέλια! Η Τοφτ εκατάφερε να πείσει ούλλους τους γιατρούς της επαρχίας ότι εγέννησε κουνέλια, και ο προσωπικός γιατρός του βασιλιά Γεώργιου έγραψε «επιστημονικό βιβλίο» για την «Παράξενη περίπτωση γέννησης κουνελιών». Πιο μετά, αφού έκαμεν το χάζι της, επαραδέχτηκε ότι έβαλε τα νεκρά κουνέλια μόνη της στον κόλπο της λίον πριν έρτει ο γιατρός.
5. Η Γοργόνα
Το 1842 ο Π. Τ. Μπάρνουμ εξέθεσε στο μουσείο του στη Βρετανία το πτώμα μιας γοργόνας. Έγινε σάλος και ο ο Μπάρνουμ έγινεν εκατομμυριούχος, μετά από περιοδεία της γοργόνας στες ΗΠΑ. Το 1860, εκάμαν αυτοψία στο έκτρωμα. Οι επιστήμονες που την εξέτασαν, εδιαπίστωσαν ότι ήταν ένα παζλ που εχρησιμοποίησαν για να γίνει το κάτω μέρος ενός μεγάλου ακέφαλου αποξηραμένου σολομού, και για το άνω ο κορμός και η τζεφαλή ενός ταριχευμένου πίθηκου. Το μέτωπο, η μούτη, τα μαλλιά, τα νύσια και το στήθος ήταν ανθρώπινα. Που τα ήβρεν εν αποκάλυψε. Ελπίζω μόνο να μεν μπουν ιδέες του κύριου Τρίκκη.
6. Ο «Τούρκος»
Ο «Τούρκος» ήταν μία απάτη, που υποτίθεται ότι ήταν μία αυτόματη σκακιστική μηχανή. Το μηχάνημα επαρουσιάστηκε το 1769 που τον Wolfgang von Kempelen στην αυλή της αυτοκράτειρας της Αυστρίας Μαρίας Τερέζας. Το 1770 η μηχανή έκαμεν τον γύρο της Ευρώπης για μία δεκαετία και ενικούσε στο σκάκι τες σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Όπως αποκαλύφτηκε, η μηχανή εν ήταν ακριβώς μηχανή, αλλά όχημα. Μέσα ήταν χωσμένος ένας μετρ του σκακιού που εμετακινούσε τα πιόνια και εκέρδιζε τα παιχνίδια.
7. Ρόζγουελ
Στες 5 Μαΐου του 1995, ο παραγωγός ταινιών Ray Santilli, επαρουσίασε για πρώτη φορά τη διάσημη ταινία με θέμα την υποτιθέμενη αυτοψία ενός εξωγήινου. Το βίντεο έδειχνε το πτώμα ενός εξωγήινου που υποτίθεται ότι επιάσαν που τη σύγκρουση ενός UFO το 1947, στην περιοχή Ρόζγουελ. Η ιστορία ετράβησεν την προσοχή των παγκόσμιων μέσων μαζικής ενημέρωσης και των ερευνητών που ασχολούνταν με υποθέσεις UFO. Πολλά που τα στοιχεία του φιλμ αποδείχτηκαν ότι ήταν απάτη. Το κανάλι FOX έκαμεν μίαν εκπομπή που απέδειξε ότι το βίντεο ήταν απάτη και το 2006.
8. Όχι στο Cake
Το 1995 η βρετανική εκπομπή Brass Eye επαρουσίασε τα αποτελέσματα μιας έρευνας για ένα νέο ναρκωτικό με το όνομα «cake». Το ναρκωτικό υποτίθεται ότι επιδρούσεν θανατηφόρα στο -ανύπαρκτο- μέρος του εγκεφάλου με την ονομασία «Shatner's Bassoon». Τα ΜΜΕ της χώρας επάθαν πανικό και οι Αρχές επραγματοποίησαν εκστρατεία κατά του φανταστικού ναρκωτικού. Το θέμα έφτασεν ακόμα και στη Βουλή των Λόρδων…
9. Το τέλος των ξανθών
Το θέμα έννεν αποκλειστικότητα κανενού. Πάρα πολλές επιστημονικές αναφορές τα τελευταία χρόνια μιλούν για διάφορους παράγοντες που οδηγούν στη γενετική εξαφάνιση των ξανθών. Καμιά έρευνα εν εκατάφερε να αποδείξει έτσι πράμα, ενώ σχεδόν ούλλοι οι επιστήμονες που έκαμαν τες ανακοινώσεις επαραδέχτηκαν το λάθος τους.
10. Οι Nacirema
Η φυλή Nacirema υποτίθεται ότι ήταν μια φυλή της Βόρειας Αμερικής, όπως επαρουσιάστηκε που τον Χόρας Μάινερ σε μια ανθρωπολογική έρευνα το 1956. Η έρευνα εθεωρήθηκε ως γεγονός και η φανταστική φυλή εκαταγράφηκε ανάμεσα στες υπόλοιπες. Στην πραγματικότητα, ούλλη η ιστορία ήταν μια σάτιρα της αμερικανικής ζωής που τον ευφυές Μάινερ. Η λέξη Nacirema εν American ανάποδα.
1. Ο χαμένος κρίκος
Τούτη η υπόθεση θεωρείται η πιο μεγάλη επιστημονική απάτη γιατί εχρειάστηκε 41 χρόνια για να αποκαλυφθεί ότι ήταν απάτη. Τούτον το διάστημα εγραφτήκαν μια φάουσα θεωρίες στηριγμένες στην εγκυρότητα του λεγόμενου ανθρώπου του Piltdown. Το 1912 επαρουσιάστηκε ένα κρανίο που εβρέθηκε στο Piltdown, του Σάσεξ. Μετά που εξετάσεις, ανακοινώθηκε ότι ανήκε σε ένα άγνωστο είδος πρώιμου ανθρώπου: το χαμένο εξελικτικά κρίκο στη μετάβαση του ανθρώπου που τον πίθηκο. Έγινε πανικός. Για τέσσερεις δεκαετίες οι επιστήμονες εθεωρούσαν την υπόθεση τελειωμένη. Αλλά το 1953 αποκαλύφτηκε ότι ήταν απάτη: το κρανίο άνηκε σε ένα μεσαιωνικό άνθρωπο, πάνω στο οποίο εβάλαν το 500 ετών σαγόνι ενός ουραγκοτάγκου και επιντώσαν δόντια χιμπατζή. Τωρά το ποιος έκαμεν την απάτη εν εμαθεύτηκε ποτέ. 2. Ο Archaeoraptor
Τον Οκτώβριο του 1999 το National Geographic Society επαρουσίασε μιαν ανακάλυψη που έγινε στην Κίνα: τα απολιθωμένα οστά του Archaeoraptor laioningensis. Τούτον το πλάσμα είσιε ανάμεικτα χαρακτηριστικά δεινοσαύρων και πτηνών και επροκάλεσε σάλο, γιατί υποτίθεται ότι ήταν το ενδιάμεσο στάδιο της εξέλιξης των πτηνών που τα ερπετά. Αλλό ένας χαμένος κρίκος δηλαδή. Μετά που θκυο χρόνια, εδιαπιστώθηκε ότι ο σκελετός είσιε συναρμολογηθεί που πέντε άσχετα μεταξύ τους απολιθώματα. 3. Το Chupacabra
Στη Λατινική Αμερική έσιει ένα μύθο για ένα δαιμονικό, κυνοειδή πλάσμα που το λαλούν Chupacabra και επιτίθεται σε ζώα και ανθρώπους. Το 1995 σε ένα χωρκό του Πουέρτο Ρίκο εβρεθήκαν νεκρά μια φάουσα κοτόπουλα και οι χωρκανοί είδαν ένα κυνοειδές πλάσμα με άτριχο, μαυριδερό δέρμα και σουβλερά δόντια να γυρίζει στο χωρκό. Πανικός! Εν το Chupacabra, ετέλειωσε. Τα επόμενα χρόνια το Chupacabra εθεάθηκε σε πολλά χωρκά να σκοτώνει ζώα και επροχώραν ούλλο και πιο βόρεια. Επεράσαν 9 χρόνια ώσπου να έβρουν τι ήταν τελικά. Το 2004 το «Chupacabra» εβρέθηκε νεκρό στο Τέξας (εν ξέρω γιατί η φωτογραφία γράφει 2007). Ήταν ένας λύκος που λόγω γενετικών προβλημάτων εγεννήθηκεν άτριχος και εθκιώξαν τον οι άλλοι (ρατσιστές) λύκοι που την αγέλη.4. Η κουνελομάνα
Η Μέρι Τοφτ ήταν μια μυθομανής που έζησε στο Γκόνταλμινγκ της Αγγλίας το 18ο αιώνα. Σε μια φάση έμεινεν έγκυος και είσιεν αποβολή, αλλά εν το είπε σε κανένα. Τούτη, μάνα στη ψευτιά, εδιάδωσεν ότι εβουρούσεν θκύο κουνέλια και εν εκατάφερε να τα φτάσει, και έμεινε της καμός να τα πιάσει. Που έφτασεν η ώρα που ήταν να γεννήσει κανονικά, ο γιατρός είδεν την να γεννά 16 νεκρά κουνέλια! Η Τοφτ εκατάφερε να πείσει ούλλους τους γιατρούς της επαρχίας ότι εγέννησε κουνέλια, και ο προσωπικός γιατρός του βασιλιά Γεώργιου έγραψε «επιστημονικό βιβλίο» για την «Παράξενη περίπτωση γέννησης κουνελιών». Πιο μετά, αφού έκαμεν το χάζι της, επαραδέχτηκε ότι έβαλε τα νεκρά κουνέλια μόνη της στον κόλπο της λίον πριν έρτει ο γιατρός.5. Η Γοργόνα
Το 1842 ο Π. Τ. Μπάρνουμ εξέθεσε στο μουσείο του στη Βρετανία το πτώμα μιας γοργόνας. Έγινε σάλος και ο ο Μπάρνουμ έγινεν εκατομμυριούχος, μετά από περιοδεία της γοργόνας στες ΗΠΑ. Το 1860, εκάμαν αυτοψία στο έκτρωμα. Οι επιστήμονες που την εξέτασαν, εδιαπίστωσαν ότι ήταν ένα παζλ που εχρησιμοποίησαν για να γίνει το κάτω μέρος ενός μεγάλου ακέφαλου αποξηραμένου σολομού, και για το άνω ο κορμός και η τζεφαλή ενός ταριχευμένου πίθηκου. Το μέτωπο, η μούτη, τα μαλλιά, τα νύσια και το στήθος ήταν ανθρώπινα. Που τα ήβρεν εν αποκάλυψε. Ελπίζω μόνο να μεν μπουν ιδέες του κύριου Τρίκκη. 6. Ο «Τούρκος»
Ο «Τούρκος» ήταν μία απάτη, που υποτίθεται ότι ήταν μία αυτόματη σκακιστική μηχανή. Το μηχάνημα επαρουσιάστηκε το 1769 που τον Wolfgang von Kempelen στην αυλή της αυτοκράτειρας της Αυστρίας Μαρίας Τερέζας. Το 1770 η μηχανή έκαμεν τον γύρο της Ευρώπης για μία δεκαετία και ενικούσε στο σκάκι τες σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Ναπολέων Βοναπάρτης και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος. Όπως αποκαλύφτηκε, η μηχανή εν ήταν ακριβώς μηχανή, αλλά όχημα. Μέσα ήταν χωσμένος ένας μετρ του σκακιού που εμετακινούσε τα πιόνια και εκέρδιζε τα παιχνίδια.7. Ρόζγουελ
Στες 5 Μαΐου του 1995, ο παραγωγός ταινιών Ray Santilli, επαρουσίασε για πρώτη φορά τη διάσημη ταινία με θέμα την υποτιθέμενη αυτοψία ενός εξωγήινου. Το βίντεο έδειχνε το πτώμα ενός εξωγήινου που υποτίθεται ότι επιάσαν που τη σύγκρουση ενός UFO το 1947, στην περιοχή Ρόζγουελ. Η ιστορία ετράβησεν την προσοχή των παγκόσμιων μέσων μαζικής ενημέρωσης και των ερευνητών που ασχολούνταν με υποθέσεις UFO. Πολλά που τα στοιχεία του φιλμ αποδείχτηκαν ότι ήταν απάτη. Το κανάλι FOX έκαμεν μίαν εκπομπή που απέδειξε ότι το βίντεο ήταν απάτη και το 2006.8. Όχι στο Cake
Το 1995 η βρετανική εκπομπή Brass Eye επαρουσίασε τα αποτελέσματα μιας έρευνας για ένα νέο ναρκωτικό με το όνομα «cake». Το ναρκωτικό υποτίθεται ότι επιδρούσεν θανατηφόρα στο -ανύπαρκτο- μέρος του εγκεφάλου με την ονομασία «Shatner's Bassoon». Τα ΜΜΕ της χώρας επάθαν πανικό και οι Αρχές επραγματοποίησαν εκστρατεία κατά του φανταστικού ναρκωτικού. Το θέμα έφτασεν ακόμα και στη Βουλή των Λόρδων…
9. Το τέλος των ξανθών
Το θέμα έννεν αποκλειστικότητα κανενού. Πάρα πολλές επιστημονικές αναφορές τα τελευταία χρόνια μιλούν για διάφορους παράγοντες που οδηγούν στη γενετική εξαφάνιση των ξανθών. Καμιά έρευνα εν εκατάφερε να αποδείξει έτσι πράμα, ενώ σχεδόν ούλλοι οι επιστήμονες που έκαμαν τες ανακοινώσεις επαραδέχτηκαν το λάθος τους.
10. Οι Nacirema
Η φυλή Nacirema υποτίθεται ότι ήταν μια φυλή της Βόρειας Αμερικής, όπως επαρουσιάστηκε που τον Χόρας Μάινερ σε μια ανθρωπολογική έρευνα το 1956. Η έρευνα εθεωρήθηκε ως γεγονός και η φανταστική φυλή εκαταγράφηκε ανάμεσα στες υπόλοιπες. Στην πραγματικότητα, ούλλη η ιστορία ήταν μια σάτιρα της αμερικανικής ζωής που τον ευφυές Μάινερ. Η λέξη Nacirema εν American ανάποδα.
Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010
Long time no see
Έσιει πολλές μέρες να κάτσω να γράψω. Κατ’ ακρίβεια έσιει πολλές μέρες να κάμω σχεδόν οτιδήποτε παραγωγικό. Έπιασα θκυο εφτομάδες άδεια που τη δουλειά και έκατσα και ελέσιαζα. Έμεινε μου ακόμα μια εφτομάδα ως το τέλος του χρόνου (πρώτη φορά εκατάφερα να φυλάξω άδεια ως τον Δεκέμβρη!), αλλά εν βλέπω να χτυπώ τα ρέστα μου. Ασχολήθηκα λλίο με τα ψαράκια μου, επεριποιήθηκα τες γυάλλες, εφύτεψα υδρόβια φυτά, έβαλα να ζευκαρώσουν τα ψάρκα και να ξεκινήσει «παραγωγή» (περιμένω «μωρά» σε συνδυασμούς πορτοκαλί με κίτρινο, πράσινο με κίτρινο και κόκκινο με μαύρο, cant wait!).
Αφιερώθηκα όμως πολλά στο ποδόσφαιρο και την κορυφαία ομάδα της εποχής μας. Είδα την Μπάρτσα να συντρίφκει την Αλμέρια 0-8, επήα Αθήνα και είδα την να νικά τον Παναθηναϊκό με 0-3, είδα τον εξευτελισμό της Ρεάλ του Μουρίνιο με 5-0, να περνά χαλαρά που την Παμπλόνα για να φιλοδωρήσει την Οσασούνα με ένα 0-3 και τα δεύτερα της ομάδας να δέρνει τη ρωσσική Ρουμπίν Καζάν 2-0. Ενδιάμεσα έπαιζα το λλίο Γκουαρντιόλα στο Playstation και έστησα την Μπαρτσελόνα όπως την έθελα να είναι με καμπόσες μεταγραφές…
Είχα και έναν φιλοξενούμενο την περασμένη εβδομάδα. Ένα φίλος που την Πολωνία που τον εγνωρίσαμε πριν 5 χρόνια μέσω ίντερνετ και μιλούμε καθημερινά (ας εν καλά το skype) αποφάσισε να επισκεφτεί το νησί. Πολλά δυνατή παρέα ο τύπος και υπέροχος άνθρωπος. Μιαν εφτομάδα έκαμνα του ξενάγηση στο νησί και ενθουσιάστηκε. Κατ’ αρχήν εν εκατάφερε να χωνέψει το γεγονός ότι αρκές του Δεκέμβρη εχτυπούσαμε 28 βαθμούς, την ώρα που στην πόλη του (την Πόζναν) είχαν 20-25 βαθμούς υπό το μηδέν. Τα μειονεκτήματα του κλίματος μας εκατάλαβεν τα όταν ερώτησε που εν τα δάση μας, και εκατάλαβε ότι χωρίς χειμώνα και βροχές η φύση πέφτει σε παρακμή. Παραπάνω αρέσαν του τα ορεινά χωρκά, που έχουν πλούσια φύση.
Την Κύπρο αποκαλούσεν την Σάιρ και τους Κυπραίους Χόμπιτ, χαϊδευτικά. Εκτός που τους προφανές λόγους (ο άνθρωπος έσιει ύψος 1.95 και στην χώρα του έννεν καν που τους ψηλούς), εκόλλησεν μας την ρετσινιά των Χόμπιτ που τον τρόπο ζωής μας. Χαλαροί ρυθμοί ζωής, κάπως αποκομμένοι που την υπόλοιπη Ευρώπη, με ευγένεια και φιλοξενία που δύσκολα συναντά κανένας στες περιοχές του. Μόλις εδοκίμασε και τον «καπνό των Χόμπιτ» εβεβαιώθηκε…
Επήραμεν τον στο χωρκό της γεναίκας μου (ορεινή Λευκωσία) και εκάτσαμεν στην αυλή με τον παππού, επίναμε ζιβανία και ετρώαμεν παστουρμά και τσαμαρέλα με θέα το βουνό και την άγρια κυπριακή βλάστηση. «Ξέρεις, στη χώρα μου οι ανθρώποι ονειρεύκουνται τούτο το πράμα. Να μπορούν να κάθουνται χαλαρά στην αυλή με έτσι θέα, αλκοόλ και μεζέ», είπε μου. Ως γνήσιος Πολωνός με αδυναμία στο αλκοόλ και τα πικάντικα φαγητά επέλλανε με τη ζιβανία και τον παστουρμά. Του παππού άρεσεν του που έπινε και έτρωε «σαν τους αδρώπους» και έδωκεν του έναν τάνγκιν σπιτίσια ζιβανία να πάρει μαζί του. Επέλλανεν που τη χαρά του.
Του παρέα αρέσκει του πολλά η ιστορία και ενθουσιάστηκε με τους αρχαιολογικούς μας χώρους. Έκαμεν τη μελέτη του και έξερε που έθελε να πάει πριν έρτει: Χοιροκοιτία, Αμαθούντα, Κούριο, Σαλαμίνα, Άγιος Ιλαρίωνας. (Μόλις είδε τα σπιτούθκια στη Χοιροκοιτία και τες μικρές πόρτες, επανέφερε τη θεωρία των Χόμπιτ). Απορροφούσεν ότι του ελάλουν στην ξενάγηση όπως το σφουγγάρι και ελυπήθηκε με τη φτωχή συντήρηση των αρχαιολογικών χώρων (πέραν του Κουρίου).
Που τον επήρα αεροδρόμιο εν έθελε να φύει. «I’ll be back», επέταξεν μου. Τωρά αποφάσησε να μάθει ελληνικά για να μπορεί να έρτει να μείνει μόνιμα στο Σάιρ. Πέντε χρόνια μαζί μας έμαθε λλία ελληνικά (πιάνει απίστευτα γλήορα τες γλώσσες), μπορεί να συνεννοηθεί με τη βοήθεια λλίων αγγλικών. Ειδικά αν τύχει να ξητιμαστεί με κάποιον ή να τον καλέσει να φκουν έξω να πιουν, θα τα καταφέρει μια χαρά :P. Έννα δυσκολευτεί να έβρει δουλειά σχετική με τες σπουδές του (πολιτικές επιστήμες και δημοσιογραφία), αλλά αν το επήρεν απόφαση εν τον φοούμαι. «There’s no place like Cyprus», λαλεί και ξαναλαλεί. Ευτυχώς που εν τζαι οι ξένοι να μας θυμίζουν τα καλά του τόπου μας…
Αφιερώθηκα όμως πολλά στο ποδόσφαιρο και την κορυφαία ομάδα της εποχής μας. Είδα την Μπάρτσα να συντρίφκει την Αλμέρια 0-8, επήα Αθήνα και είδα την να νικά τον Παναθηναϊκό με 0-3, είδα τον εξευτελισμό της Ρεάλ του Μουρίνιο με 5-0, να περνά χαλαρά που την Παμπλόνα για να φιλοδωρήσει την Οσασούνα με ένα 0-3 και τα δεύτερα της ομάδας να δέρνει τη ρωσσική Ρουμπίν Καζάν 2-0. Ενδιάμεσα έπαιζα το λλίο Γκουαρντιόλα στο Playstation και έστησα την Μπαρτσελόνα όπως την έθελα να είναι με καμπόσες μεταγραφές…
Είχα και έναν φιλοξενούμενο την περασμένη εβδομάδα. Ένα φίλος που την Πολωνία που τον εγνωρίσαμε πριν 5 χρόνια μέσω ίντερνετ και μιλούμε καθημερινά (ας εν καλά το skype) αποφάσισε να επισκεφτεί το νησί. Πολλά δυνατή παρέα ο τύπος και υπέροχος άνθρωπος. Μιαν εφτομάδα έκαμνα του ξενάγηση στο νησί και ενθουσιάστηκε. Κατ’ αρχήν εν εκατάφερε να χωνέψει το γεγονός ότι αρκές του Δεκέμβρη εχτυπούσαμε 28 βαθμούς, την ώρα που στην πόλη του (την Πόζναν) είχαν 20-25 βαθμούς υπό το μηδέν. Τα μειονεκτήματα του κλίματος μας εκατάλαβεν τα όταν ερώτησε που εν τα δάση μας, και εκατάλαβε ότι χωρίς χειμώνα και βροχές η φύση πέφτει σε παρακμή. Παραπάνω αρέσαν του τα ορεινά χωρκά, που έχουν πλούσια φύση.
Την Κύπρο αποκαλούσεν την Σάιρ και τους Κυπραίους Χόμπιτ, χαϊδευτικά. Εκτός που τους προφανές λόγους (ο άνθρωπος έσιει ύψος 1.95 και στην χώρα του έννεν καν που τους ψηλούς), εκόλλησεν μας την ρετσινιά των Χόμπιτ που τον τρόπο ζωής μας. Χαλαροί ρυθμοί ζωής, κάπως αποκομμένοι που την υπόλοιπη Ευρώπη, με ευγένεια και φιλοξενία που δύσκολα συναντά κανένας στες περιοχές του. Μόλις εδοκίμασε και τον «καπνό των Χόμπιτ» εβεβαιώθηκε…
Επήραμεν τον στο χωρκό της γεναίκας μου (ορεινή Λευκωσία) και εκάτσαμεν στην αυλή με τον παππού, επίναμε ζιβανία και ετρώαμεν παστουρμά και τσαμαρέλα με θέα το βουνό και την άγρια κυπριακή βλάστηση. «Ξέρεις, στη χώρα μου οι ανθρώποι ονειρεύκουνται τούτο το πράμα. Να μπορούν να κάθουνται χαλαρά στην αυλή με έτσι θέα, αλκοόλ και μεζέ», είπε μου. Ως γνήσιος Πολωνός με αδυναμία στο αλκοόλ και τα πικάντικα φαγητά επέλλανε με τη ζιβανία και τον παστουρμά. Του παππού άρεσεν του που έπινε και έτρωε «σαν τους αδρώπους» και έδωκεν του έναν τάνγκιν σπιτίσια ζιβανία να πάρει μαζί του. Επέλλανεν που τη χαρά του.
Του παρέα αρέσκει του πολλά η ιστορία και ενθουσιάστηκε με τους αρχαιολογικούς μας χώρους. Έκαμεν τη μελέτη του και έξερε που έθελε να πάει πριν έρτει: Χοιροκοιτία, Αμαθούντα, Κούριο, Σαλαμίνα, Άγιος Ιλαρίωνας. (Μόλις είδε τα σπιτούθκια στη Χοιροκοιτία και τες μικρές πόρτες, επανέφερε τη θεωρία των Χόμπιτ). Απορροφούσεν ότι του ελάλουν στην ξενάγηση όπως το σφουγγάρι και ελυπήθηκε με τη φτωχή συντήρηση των αρχαιολογικών χώρων (πέραν του Κουρίου).
Που τον επήρα αεροδρόμιο εν έθελε να φύει. «I’ll be back», επέταξεν μου. Τωρά αποφάσησε να μάθει ελληνικά για να μπορεί να έρτει να μείνει μόνιμα στο Σάιρ. Πέντε χρόνια μαζί μας έμαθε λλία ελληνικά (πιάνει απίστευτα γλήορα τες γλώσσες), μπορεί να συνεννοηθεί με τη βοήθεια λλίων αγγλικών. Ειδικά αν τύχει να ξητιμαστεί με κάποιον ή να τον καλέσει να φκουν έξω να πιουν, θα τα καταφέρει μια χαρά :P. Έννα δυσκολευτεί να έβρει δουλειά σχετική με τες σπουδές του (πολιτικές επιστήμες και δημοσιογραφία), αλλά αν το επήρεν απόφαση εν τον φοούμαι. «There’s no place like Cyprus», λαλεί και ξαναλαλεί. Ευτυχώς που εν τζαι οι ξένοι να μας θυμίζουν τα καλά του τόπου μας…
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Chief Cochise
Όταν εδιαλυθήκαν οι Rage Against the Machine το 2000, μετά την αποχώρηση του Zack de la Rocha, τα υπόλοιπα τρία μέλη του συγκροτήματος εψάξαν αντικαταστάτη. Ένας που τους υποψήφιους ήταν ο B-Real των Cypress Hill. Πολλοί ελπίζαν ότι θα πιάσει τη θέση λόγω των στενών επαφών που είχαν τα θκυο συγκροτήματα, αλλά οι εναπομήναντες αποφασίσαν να μεν πιάσουν άλλον ράπερ, για να μεν υπάρχει σύγκριση με τον Zack.
Τελικά, τη θέσην έπιασεν την ένας άνθρωπος που κατ' εμένα έσιει μια που τες πιο δυνατές φωνές στο χώρο της ροκ: Ο Chris Cornell, τραγουδιστής και κιθαρίστας των Soundgarden. Έτσι, ο Cornell, μαζί με τον Tom Morello (κιθάρα), τον Tim Commerford (μπάσο και δεύτερη φωνή) και τον Brad Wilks (ντραμς) εδημιουργήσαν τους Audioslave. Προυπόθεση που έθεσε ο Cornell ήταν να μεν ασχοληθούν με πολιτική. Μετά που τρία επιτυχημένα άλμπουμ το συγκρότημα εδιαλήθηκε το 2007, αφού οι τρεις εψάξαν και ήβραν πάλε τον Zack, εξαναενώσαν τους Rage Against the Machine και επιστρέψαν στο πολιτικό rap metal για να κάμουν εκστρατεία για το κλείσιμο του Γκουαντάναμο.
Το πιο κάτω εν ένα που τα αγαπημένα μου κομμάτια που εκυκλοφόρησεν το "πυροτέχνημα" Audioslave. Μουσική χαρακτηριστική των Rage, φωνή που εθύμιζε Audioslave και beat "δανεισμένο" που Led Zeppelin (Whole Lotta Love). Το τραγούδι, Cochise, έπιασεν το όνομα του που έναν αρχηγό των Απάτσι. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους αρχηγούς, που εφοηθήκαν την εισβολή των λευκών στα εδάφη τους το 1861 και εξεπουλούσαν τη γη τους για το τομάρι τους και κάσιες αλκοόλ, ο Cochise (ηγέτης της φυλής Chokonen-Chiricahua) αποφάσησε να τους αντιμετωπίσει. Μετά που μιαν ομιλία σε μια σύναξη αρχηγών (που την οποία εμπνεύστηκε ο Morello το τραγούδι), εκατάφερε να εξασφαλύσει αρκετή στήριξη για να αντισταθεί στην εισβολή. Τελικά οι λευκοί εκαταφέραν να νικήσουν, ως γνωστόν, αλλά ο Cochise έκαμεν τους να πληρώσουν κάθε σπιθαμή εδάφους με αίμα.
Cochise, enjoy.
Well I been watchin'
while you been coughin
I've been drinking life
while you've been nauseous
and so I drink to health
while you kill yourself
and I got just one thing
that I can offer
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me yeaaaah!
well I'm not a martyr
I'm not a prophet
and I won't preach to you
but here's a caution
you better understand
that I won't hold your hand
but if it helps you mend
then I won't stop it
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me yeaaaaah!
drown if you want
and I'll see you in the bottom
where you crawl
on my skin
and put the blame on me
so you don't feel a thing
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me yeaaaahh!!!!
Τελικά, τη θέσην έπιασεν την ένας άνθρωπος που κατ' εμένα έσιει μια που τες πιο δυνατές φωνές στο χώρο της ροκ: Ο Chris Cornell, τραγουδιστής και κιθαρίστας των Soundgarden. Έτσι, ο Cornell, μαζί με τον Tom Morello (κιθάρα), τον Tim Commerford (μπάσο και δεύτερη φωνή) και τον Brad Wilks (ντραμς) εδημιουργήσαν τους Audioslave. Προυπόθεση που έθεσε ο Cornell ήταν να μεν ασχοληθούν με πολιτική. Μετά που τρία επιτυχημένα άλμπουμ το συγκρότημα εδιαλήθηκε το 2007, αφού οι τρεις εψάξαν και ήβραν πάλε τον Zack, εξαναενώσαν τους Rage Against the Machine και επιστρέψαν στο πολιτικό rap metal για να κάμουν εκστρατεία για το κλείσιμο του Γκουαντάναμο.
Το πιο κάτω εν ένα που τα αγαπημένα μου κομμάτια που εκυκλοφόρησεν το "πυροτέχνημα" Audioslave. Μουσική χαρακτηριστική των Rage, φωνή που εθύμιζε Audioslave και beat "δανεισμένο" που Led Zeppelin (Whole Lotta Love). Το τραγούδι, Cochise, έπιασεν το όνομα του που έναν αρχηγό των Απάτσι. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους αρχηγούς, που εφοηθήκαν την εισβολή των λευκών στα εδάφη τους το 1861 και εξεπουλούσαν τη γη τους για το τομάρι τους και κάσιες αλκοόλ, ο Cochise (ηγέτης της φυλής Chokonen-Chiricahua) αποφάσησε να τους αντιμετωπίσει. Μετά που μιαν ομιλία σε μια σύναξη αρχηγών (που την οποία εμπνεύστηκε ο Morello το τραγούδι), εκατάφερε να εξασφαλύσει αρκετή στήριξη για να αντισταθεί στην εισβολή. Τελικά οι λευκοί εκαταφέραν να νικήσουν, ως γνωστόν, αλλά ο Cochise έκαμεν τους να πληρώσουν κάθε σπιθαμή εδάφους με αίμα.
Cochise, enjoy.
Well I been watchin'
while you been coughin
I've been drinking life
while you've been nauseous
and so I drink to health
while you kill yourself
and I got just one thing
that I can offer
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me yeaaaah!
well I'm not a martyr
I'm not a prophet
and I won't preach to you
but here's a caution
you better understand
that I won't hold your hand
but if it helps you mend
then I won't stop it
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me yeaaaaah!
drown if you want
and I'll see you in the bottom
where you crawl
on my skin
and put the blame on me
so you don't feel a thing
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me
Go on and save yourself
and take it out on me yeaaaahh!!!!
Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010
Oh, sweet irony!
Ο Πάουελ και η Όλα εγνωριστήκαν που ήταν 12 χρονών στο σχολείο τους στη Βαρσοβία και που τότε εν μαζί. Στην εφηβία τους, ο Πάουελ έγινε νεοναζί και η Όλα ακολούθησεν τον στη νέα του φιλοσοφία. Ξέρετε, για ούλλα φταιν οι ξένοι, η λευκή φυλή εν η ανώτερη, οι Εβραίοι εν το σιειρότερο κακό και μπλα μπλα μπλα. Στα 18 τους επαντρευτήκαν και εζούσαν μιαν τυπική νεοναζιστική ζωή. Επηαίναν σε ρατσιστικές εκδηλώσεις, εμισούσαν τους Εβραίους, ο Πάουελ έδερνεν ξένους με τους παρέες του και ξέρω 'γω κουβέντες. Λλία χρόνια μετά, η Όλα εσυναντήθηκεν με τη μάνα της μετά που χρόνια. Το ντοκιμαντέρ που εγύρισεν το CNN λαλεί ότι όσον και έξερε τη μάνα της. Τζαμαί που εμιλούσαν, η μάνα της είπεν της κάτι για τες "εβραϊκές ρίζες τους" και η Όλα ετάραξεν.
Αποφάσισεν να ψάξει στο αρχείο του Εβραϊκού Ιστορικού Ινστιτούτου της Πολωνίας και ανακάλυψεν ότι η μάνα της έσιει δίκιο. Η Όλα εν Εβραία. Τον τζαιρό του Χίτλερ, πολλοί Εβραίοι στην Ευρώπη (και ειδικά στην Πολωνία για ευνόητους λόγους) επαραποιούσαν τα έγγραφα τους για να μεν φαίνεται ότι ήταν Εβραίοι και να καταλήξουν σε κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης. Το ίδιον έκαμε και η ράτσα της Όλα. Αλλά πως θα το ελάλεν του άντρα της του νεοναζί ότι η γεναίκα του ήταν Εβραία; Μιας και ήταν τζαμαί όμως, έψαξεν και για τον άντρα της. Τελικά, και τζείνος ήταν Εβραίος. Και οι θκυο τους ανήκαν στην "κατώτερη φυλή" που εμισούσαν. Αφού εξεπεράσαν το αρχικό σοκ, το ντοκιμαντέρ λαλεί εστραφήκαν στην εβραϊκή πίστη και άλλες "προπαγανδιστικές" ιστορίες. Εν έσιει σημασία, εμέναν άρεσεν μου ο τρόπος που την εφάαν. Αν η μοίρα έσιει κέφκια ούλλα γίνουνται. Εγώ απορώ πάντως πόσοι που τούτους τους ρατσιστές που ξεφυτρώνουν τελευταία δαμέσα έχουν τούρκικο αίμα μέσα τους. Πόσοι που τούτους που επιτήθουνται και ξητιμάζουν τους ξένους έχουν αράπικο αίμα μέσα τους. Δυστυχώς οι Εγγλέζοι εφροντήσαν και εν αδύνατον να ακολουθήσει κανένας το οικογενειακό του δέντρο πολλά μακριά δαμέσα (ως και τα επίθετα του κόσμου αλλάξαν τα για να χαθούν τα ίχνη της γενιάς τους και εδιούσαν πλέον το όνομα του πατέρα στο παιδί ως επίθετο, προσθέτοντας ένα "ίου" στο τέλος, π.χ. Γεωργίου).
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Ημισκούμπρια Vs Dr. Dreez
O Διάβολος κατέβηκε κάτω στο Χολαργό
και πρόλαβε το Lada μου που ήτανε αργό
χτυπάει το τζαμάκι απ' την πλευρά του Μιθριδάτη
που σα τον είδε να πετά του έφυγε το μάτι.
Μια ώρα μας κυνήγαγε πάνω στη Μεσογείων
κι απόψε θα γινόταν η νύχτα των οργίων.
Το κέρατο του έβαλε πάνω στη στροφή
και άρχισε να ομιλεί με σουβλερή φωνή:
Ελάτε εδώ ημισκούμπρια, ελάτε εδώ σκουμπριά
σε μένα δε θα πιάσει η πάραπλολαλια
θα πάμε μια κόντρα στον ημισκουμπρισμό
εδώ θα σας πατήσω μέχρι απάνω στο λαιμό
θα βάλουμε ένα στοίχημα μα θα κερδίσω εγώ
γιατί άλλα ημισκούμπρια εγώ δεν τα μπορώ
μα κι άμα εσείς κερδίσετε, οι σκουμπρισμοί οι δυο
αμέσως σας χαρίζω χρυσό ΜΚδυο
να τα δαχτυλίδια, τα δόντια τα χρυσα
θα δώσω και στον Πρύτανη μυτάκι που φυσά
Αν όμως εγώ γίνω το κέρδισμα το ίδιο
σας ρίχνω στο μαρμίτισμο που πήρα απ' το Δρουίδιο
'Ακουσε να δείς φίλε μου διαβολάκι
πολλά μας τα 'πες τώρα, θα τα πώ κι εγώ λιγάκι
Το παίζεις ημισκούμπριο μα είσαι απομίμα
απέδειξε λοιπόν οτι δεν είσαι θύμα
Δεχόμαστε το στοίχημα κι ας είναι αμαρτία
γιατι 'μαστε οι καλύτεροι σ' ολη την κοινωνία
Άρχισε λοιπόν τους στίχους να ρημάρεις
κι αμα είσαι μεκερμάγκας να ραγκαμαφάρεις
Είμαι ο Σατάνιστερ και ο Δαιμονιστής
κρύβω και τα κέρατα κάτω απ' το ποστίς
είμαι εγώ ο Διάβολος ο νεκερδιαβολέας
έχω κατοικίδιο το Λέων της Νεμέας
είχα και ένα σκύλοτα καλό σαν τη Λασι
γι' αυτό και τον επέταξα μες το λεβητοστάσι
μου τη δώσατε στα νεύρα, με 'πιασε το πείσμα
έγινα Dr Dreez και σας κάνω κλίσμα
Με ξέρουνε σα Λούσιφερ αλλά και Βελζεβούλη
και τραγουδώ νησιώτικα οσα το Μ. Γιαννούλη
και μη με πείτε μπούλη μικρά σκουμπριλικάκια
γιατί άμα τα πάρω σας κάνω μπουρεκάκια
γιατί 'μαι ο μάγειρας, της κόλασης ο σέφης
έκλεψα τις συνταγές της θείας μου της Έυης
και κάτω είμαι ο μέτρ με άρκετα καζάνια
βράζω τους αμαρτωλούς σα λεκερελαζάνια
φωνάζουν και ουρλίαζουν γιατί τους ψήνω ωραία
μόνος ή με άλλους διάβολους παρέα
τους κόβω σα το κρόμμιο και τους τσιτσιρίζω
μα πρίν να φαγωθούν στα αυτιά τους τους τσιρίζω
Τόσα χρόνια φούρναρης εεέχω ψήσει
και βάζω και τη γέμιση με τρόπο παραφύση
χα χα χα νομίζετε δε ξέρω από λάδι;
σας κάνω τηγανιά που είναι αλα άδη
Ποτέ μου δε μου άρεσε το κρέας το ωμό
και πάντα βάζω λίγο στο ζέκερεζωμο
γι' αυτό να μη με πείτε ποτέ σας κουτεμπέ
γιατί έχω τις γνώσεις του Τσελεμεντέ
Μα τώρα πια βαρέθηκα να φτιάχνω την κοτόσουπα
καιρός να δοκιμάσω να κάνω ψαρόσουπα
και να η ευκαιρία που 'χω μες τα χεράκια
ελάτε πιο κοντά μικρά μισά σκουμπράκια
Καλά μας τά πες φίλε μα άκουσε και μας
τώρα θα δείς πως γίνεται ο πεκερπαστουρμάς (x2)
Ημίσκουμπρες! ο κόσμος έτσι λέει
η καυτερή η πίτσα εμένα δε με καίει
με κεϊκ σοκολάτα τη βγάζω στη σοφίτα
που θέλω να στρουμφίσω τη γκόμενα στρουμφίτα
στρουμφάκια εγώ δεν τρώω οσα το Δρακουμέλ
μόνο το παστίτσιο μ' ολίγη μπεσαμέλ
μπέσα εσύ δεν έχεις μα εγώ δε σου θυμώνω
μπορεί να είμαι ψάρι και όμως δε ψαρώνω
μα εκείνος δε με άκουσε, με έστησε στον τοίχο
μου έδωσε σιρόπι να πάψω πια να βήχω
Βήχα εγώ εκόλλησα σε μέρος κυριλέ
στο ξενοδοχείο το Γεντί Κουλέ
Κουλός είσαι και φαίνεσαι εγώ είμαι ο τιραμόλα
γιατί απο απόσταση εγώ τα πιάνω όλα
ολόασπρα σεντόνια οπου 'χα κατι νουγια
μου τα 'κανες κομμάτια εσύ παλιοπετούγια
Πατούσα εις τα σύννεφα, στον έβδομο ουρανόν
και έβλεπα πως είμαι ο Κορλεόνε, Δον
Κιχώτης, Σάντσο Πάντσα να κυνηγώ τους μύλους
γιατί το αλογό μου είχε γεμίσει ψίλους
Ψηλούς, λιγνούς και άχαρους εμείς δεν τους γουστάρω
θα πάρω τον ορό μου να φύγω για την Πάρο
παρωπίδες δε φορω, δεν είμαι εγώ γαϊδούρι
κι άμα λάχει παίζω και τρομερώ σαντούρι
Σαντουρίνη το νησί που πάω εδώ και χρόνια
κι όλο χλαπακιάζω πιατέλες καννελόνια
κανέλλες και μπαχάρια πουλάω στην Ομόνοια
έχω κι άμα θέλεις και ακριβή κολώνια
κολώνεις βρε παράτημα να δώσεις το συκώτι
γιατί όλοι το 'ξέραν πως σε λέγαν πότη
ποτήρια κολωνάτα στα απορρυπαντικά
Πρύτανη για πράξ' τα επαναστατικά
Νομίζετε μ'αυτά εμένα θα με πείσετε
θα πρέπει να σφιχτείτε για να με νικήσετε
μα ώσπου να αποτύχετε και την ψυχή σας πάρω
δώσε Μεντζελάκι τσιγάρο να φουμάρω
ʼσε τα τσιγά και τον αναπτή
εγώ τους τρακαδό τους πιάνω απ' τα αυτί
εγώ είμαι ο Μιθριδά και πριν είναι ο Μεντζέ
κι έφτασε η ώ να σφίξω τον κορσέ
εγώ τα δυο σου κέρα δε θα τα φε κερ φο
θα πάρω το πριό να 'ρθώ και να στα κό
τον αστακό τον έφα μ'ολίγη μαγιονε
γιατι πάντα γουστά καταστάσεις κυριλέ
Αν είσαι εσύ ο Δίαβολος εγώ είμαι ημισκού
και είμαι εραστής σα το μέγα το Γκουσγκού
σαν βλέπω τέτοια έργα εμένα μου τη δί
θα δω εγώ στο βίντε ταινία με Φιλί;
θα δω 'ομως το δελφ'ι το Williτα τον free
θα δώ 'ομως και την ό τη δόλοφονο φά
γιατί 'μαι νιτζακό κι η θεία μου η Νί
θα μου δώσει τώρα το πράσινο σκαμνί
Αννί Αννί Αννί δώς μου το πανί
να καθαρίζω τζά κάτω στην εθνική
η εθνικη κουζίνα πολλά έχει να πεί
από την κατασαρό μέχρι το ταψί
μα εγώ με καλαμά θα πίνω το φραπέ
και θα παίρνω μά την κυριά την απέ
Απέλια λοιπόν μες στη βροχή θα πιού
κι άμα θα πουντίασω ευθύς θα πώ αψού!
Κι αφού λοιπόν σε κάναμε λαχουρένια ρόμπα
πάρε λοιπόν τον πού και γύρισε στη σόμπα (x2)
Καλώς τα καταστρώσατε κερδίσατε το στοίχη
τέτοιοι ψυχοστίχοι, δε μου 'χουν ξανατύχει
Τώρα εγώ την κάνω μα θα με ξαναδείτε
μπροστά σας πριν προλάβετε τη νίκη να χαρείτε
Πέμπτη 11 Νοεμβρίου 2010
Άταχτο μωρό; Απλή η λύση...
Κατά καιρούς άκουσα σας να παραπονιέστε για τα μωρά σας που εν κάθουνται ήσυχα. Εν φταιν τα μωρά, απλά εν χειρίζεστε το θέμα σωστά. Μπομπ ο μάστορας και Μπομπ ο σφουγγαράκης και πελλάρες. Εν τον Μπομπ Μάρλεϊ που θέλουν τα μωρά...
Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010
Κάττοι και άλλα κατώτερα είδη
Στο χωρκό που εμεγάλωσα, ο παραπάνω κόσμος είσιεν κάττους. Βασικά είσιεν την επιλογή είτε να έσιει κάττους στην αυλή του, ή φίνες. Έτσι εφρόντιζε να ταϊζει τους κάττους που έβρισκε για να θκιώχνουν τες κουφάες. Ορισμένοι που τους πιο παλιούς επροτημούσαν τα θερκά. Μαύρα φίθκια χωρίς δηλητήριο που τρέφουνται με ποντικούς, πουλιά και δηλητηριώδη φίθκια: φίνες και δρόπιες. Τα θερκά ελαλούσαν τα και "περβολάριες", γιατί άρεσκεν τους να συχνάζουν στα περβόλια, που είσιεν πάντα νερό και θήραμα. Απ'ότι θυμούμαι αμυδρά και απ'ότι μου λαλούν, ο παππούς μου είσιεν ένα θερκό. Επήαινε μαζί του στα περβόλια πίσω που το σπίτι μας κάθε πρωί (όι πως εδούλευκεν τότε ο παππούς, αλλά άρεσκεν του να γυρίζει στα χωράφκια) και έρκετουν μαζί του σπίτι, έπινε το γάλα που του έβαλλεν ο παππούς και άπλωνε κάτω που τη λεμονιά στην αυλή ως την επόμενη μέρα. Που ήμουν πέντε περίπου χρονών και επέθανεν ο παππούς, το θερκό έμεινεν τζαμαί και επερίμενεν τον. Κανένας εν του εκόντευκεν να του βάλει το γάλα του, η μάνα μου εφοάτουν το, ο παπάς μου αγνόαν το. Σε μιαν εφτομάδαν, είπαν μου έφυεν μόνο του. Πλέον, εν τους πιστεύκω. Κάποιος πρέπει να το έθκιωξε ή να το έπαιξεν.
Τότε, η μάνα μου αποφάσισε να φέρει έναν κάττον που το θκειο μου που είσιεν πολλούς, μαύρον εθκιάλεξεν (ίσως γιατί της εθύμιζεν το θερκό του παππού). Στην αρκήν, η σχέση μου μαζίν του ήταν όπως και των υπόλοιπων του σπιθκιού. Monkey sees, monkey does. Το ζώον ήταν απλά στην αυλή, έθκιωχνεν τα ερπετά και τα τρωκτικά και εταϊζαμεν το. Ούτε καν όνομα εν είσιε. Ήταν απλά ο "κάττος". Εν μου ετραβούσεν καν την περιέργεια να τον γνωρίσω. Μια μέρα, εφκήκα στην αυλή να παίξω. Τζαμαί μπροστά μου, μπροστά που το κουππούι με το νερό του κάττου, είσιεν μια φίνα. Έσιεσα πάνω μου. Τα πόθκια μου επαραλύσαν που το φοο μου. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί διαφορετικά εμπορούσε να κάμω το λάθος να βουρήσω. Έμπηξα μιαν τσιριλιάν ώσπου να λείψει ο αέρας που τους πνεύμονες μου. Και εμφανίστηκεν ο "κάττος". Εξεκινήσαν μπροστά μου έναν ιεροτελεστικόν χορόν, και σε μια φάση επαγώσαν και οι θκυο. Όπως που να επάγωσεν ο χρόνος. Επεριμέναν ο ένας τον άλλον να κάμει την πρώτην επίθεση. Ο (άλλος) θκειος μου που δίπλα άκουσεν τη τσιριλιά μου και ήρτεν βουρητός. Άρπαξεν ένα σκουπόξυλο, ετσίλλησεν τη τζεφαλή της φίνας και επάτησεν την με τες ποΐνες ώσπου να παιθάνει.
Που τότε, ο "κάττος" έγινεν ο καλλύτερος μου φίλος. Τζούνιορ, τον ονόμασα (που ένα χαρακτήρα ενός καρτούν που έβλεπα). Θυμούμαι έμαθα τον να διά το "σιέριν" του όπως τον σιύλλον και ενθουσιάστηκα. Που επήα σχολεία πιο μετά, εσυνόδευκεν με ως τζαμαί. 100-150 μέτρα που το σπίτι μου, μεν φανταστείτε απόσταση μεγάλη. Που εσχόλανα, επερίμενε με να πάμε σπίτι παρέα. Μια μέρα εσχόλασα και εν ήταν τζαμαί. Ήβρα τον μεσ' τον δρόμο σε μια λάντα αίματα. Εκατάρρευσεν ο κόσμος μου. Έκλαια απαρηγόρητα. Τζείνον που με έσπαζεν παραπάνω ήταν ο άδικος τρόπος που επέθανεν. Ένας μαλάκας ανιψιός μου, 20 χρόνια πιο μεγάλος μου, αγόρασε τζαινούρκο σιηπέτο για το τζυνίην και ενθουσιάστηκεν. Εδοκίμασεν το πάνω στο πρώτον πράμα που είδεν να κινείται. Είπεν μου το με μιαν απάθειαν και επαραξενεύκετουν που "έκαμνα έτσι για έναν κάττον". Εν του εξαναμίλησα που τότε.
Ήταν η πρώτη φορά που με απογοήτευσαν οι άνθρωποι. Ο ανιψιός μου εν ήταν καμμιά εξαίρεση. Οι παραπάνω στο χωρκόν έτσι εσκέφτουνταν. Έτσι θα εσκέφτουμουν και εγώ αν δεν έφκαινα τζείνην τη μέρα στην αυλή να παίξω. Αν δεν τον εγνώριζα και να αντιλαμβάνουμουν ότι εν τζαι τζείνος μια ψυσιή, ένας μοναδικός χαρακτήρας που είσιεν την ατυχία να ανήκει σε ένα "κατώτερο" είδος. Που τότε, πρέπει να "είχα" πάνω που 50 κάττους. "Είχα", λες και εν αντικείμενο που μου ανήκει... Πάμε ξανά, που τότε έγινα φίλος και εφιλοξένησα πάνω που 50 κάττους. Ο καθένας μοναδικός χαρακτήρας με τα κακά του και τα καλά του. Εδοκίμασα και σιύλους. Θκυο, ελάτρευα τους και τους θκυο. Και εγώ και οι κάττοι του σπιθκιού.
Γιατί μεσ'την λευκωσία, πλέον, εν κάμνει να έσιεις τον κάττον μόνιμα έξω. Ειδικά τη νύχτα. Ο "πολιτισμός" δακάτω έμεινεν στα ακριβά αυτοκίνητα και τες ηλεκτρονικές συσκευές. Οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο νου και την ίδια νοοτροπία με την πλειοψηφία των χωρκανών μου και με τον γάρον τον ανιψιό μου. Εν καμουφλαρισμένη η νοοτροπία τους, αλλά εν η ίδια. Όπως του τύπου που ετσίλλησεν με το αυτοκίνητο πριν λλίον έναν κάττο της γειτονιάς με τη βοήθεια του συνοδηγού του ("Πάει δεξιά"). Όπως το μαλακισμένο που έκαμεν τον κόπον να φκει στο πεζοδρόμιο για να τσιλλήσει θκυο καττούθκια ενός μηνού λλίο πάρακατω. Όπως τον δολοφόνο που έβαλε ψατζιήν του σίυλου του γείτονα. Να σκοτώνεις απλά γιατί μπορείς ρε γαμώ το; Ούτε για προστασία, ούτε για να τραφείς. Απλά γιατί μπορείς. Για το χάζι. Ντρέπουμαι που ανήκω στο ίδιο "ανώτερο" είδος μαζί τους.
Τότε, η μάνα μου αποφάσισε να φέρει έναν κάττον που το θκειο μου που είσιεν πολλούς, μαύρον εθκιάλεξεν (ίσως γιατί της εθύμιζεν το θερκό του παππού). Στην αρκήν, η σχέση μου μαζίν του ήταν όπως και των υπόλοιπων του σπιθκιού. Monkey sees, monkey does. Το ζώον ήταν απλά στην αυλή, έθκιωχνεν τα ερπετά και τα τρωκτικά και εταϊζαμεν το. Ούτε καν όνομα εν είσιε. Ήταν απλά ο "κάττος". Εν μου ετραβούσεν καν την περιέργεια να τον γνωρίσω. Μια μέρα, εφκήκα στην αυλή να παίξω. Τζαμαί μπροστά μου, μπροστά που το κουππούι με το νερό του κάττου, είσιεν μια φίνα. Έσιεσα πάνω μου. Τα πόθκια μου επαραλύσαν που το φοο μου. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί διαφορετικά εμπορούσε να κάμω το λάθος να βουρήσω. Έμπηξα μιαν τσιριλιάν ώσπου να λείψει ο αέρας που τους πνεύμονες μου. Και εμφανίστηκεν ο "κάττος". Εξεκινήσαν μπροστά μου έναν ιεροτελεστικόν χορόν, και σε μια φάση επαγώσαν και οι θκυο. Όπως που να επάγωσεν ο χρόνος. Επεριμέναν ο ένας τον άλλον να κάμει την πρώτην επίθεση. Ο (άλλος) θκειος μου που δίπλα άκουσεν τη τσιριλιά μου και ήρτεν βουρητός. Άρπαξεν ένα σκουπόξυλο, ετσίλλησεν τη τζεφαλή της φίνας και επάτησεν την με τες ποΐνες ώσπου να παιθάνει.
Που τότε, ο "κάττος" έγινεν ο καλλύτερος μου φίλος. Τζούνιορ, τον ονόμασα (που ένα χαρακτήρα ενός καρτούν που έβλεπα). Θυμούμαι έμαθα τον να διά το "σιέριν" του όπως τον σιύλλον και ενθουσιάστηκα. Που επήα σχολεία πιο μετά, εσυνόδευκεν με ως τζαμαί. 100-150 μέτρα που το σπίτι μου, μεν φανταστείτε απόσταση μεγάλη. Που εσχόλανα, επερίμενε με να πάμε σπίτι παρέα. Μια μέρα εσχόλασα και εν ήταν τζαμαί. Ήβρα τον μεσ' τον δρόμο σε μια λάντα αίματα. Εκατάρρευσεν ο κόσμος μου. Έκλαια απαρηγόρητα. Τζείνον που με έσπαζεν παραπάνω ήταν ο άδικος τρόπος που επέθανεν. Ένας μαλάκας ανιψιός μου, 20 χρόνια πιο μεγάλος μου, αγόρασε τζαινούρκο σιηπέτο για το τζυνίην και ενθουσιάστηκεν. Εδοκίμασεν το πάνω στο πρώτον πράμα που είδεν να κινείται. Είπεν μου το με μιαν απάθειαν και επαραξενεύκετουν που "έκαμνα έτσι για έναν κάττον". Εν του εξαναμίλησα που τότε.
Ήταν η πρώτη φορά που με απογοήτευσαν οι άνθρωποι. Ο ανιψιός μου εν ήταν καμμιά εξαίρεση. Οι παραπάνω στο χωρκόν έτσι εσκέφτουνταν. Έτσι θα εσκέφτουμουν και εγώ αν δεν έφκαινα τζείνην τη μέρα στην αυλή να παίξω. Αν δεν τον εγνώριζα και να αντιλαμβάνουμουν ότι εν τζαι τζείνος μια ψυσιή, ένας μοναδικός χαρακτήρας που είσιεν την ατυχία να ανήκει σε ένα "κατώτερο" είδος. Που τότε, πρέπει να "είχα" πάνω που 50 κάττους. "Είχα", λες και εν αντικείμενο που μου ανήκει... Πάμε ξανά, που τότε έγινα φίλος και εφιλοξένησα πάνω που 50 κάττους. Ο καθένας μοναδικός χαρακτήρας με τα κακά του και τα καλά του. Εδοκίμασα και σιύλους. Θκυο, ελάτρευα τους και τους θκυο. Και εγώ και οι κάττοι του σπιθκιού.
Γιατί μεσ'την λευκωσία, πλέον, εν κάμνει να έσιεις τον κάττον μόνιμα έξω. Ειδικά τη νύχτα. Ο "πολιτισμός" δακάτω έμεινεν στα ακριβά αυτοκίνητα και τες ηλεκτρονικές συσκευές. Οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο νου και την ίδια νοοτροπία με την πλειοψηφία των χωρκανών μου και με τον γάρον τον ανιψιό μου. Εν καμουφλαρισμένη η νοοτροπία τους, αλλά εν η ίδια. Όπως του τύπου που ετσίλλησεν με το αυτοκίνητο πριν λλίον έναν κάττο της γειτονιάς με τη βοήθεια του συνοδηγού του ("Πάει δεξιά"). Όπως το μαλακισμένο που έκαμεν τον κόπον να φκει στο πεζοδρόμιο για να τσιλλήσει θκυο καττούθκια ενός μηνού λλίο πάρακατω. Όπως τον δολοφόνο που έβαλε ψατζιήν του σίυλου του γείτονα. Να σκοτώνεις απλά γιατί μπορείς ρε γαμώ το; Ούτε για προστασία, ούτε για να τραφείς. Απλά γιατί μπορείς. Για το χάζι. Ντρέπουμαι που ανήκω στο ίδιο "ανώτερο" είδος μαζί τους.
Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010
House of Halloween
Εν γίνεται να έκαμεν έτσι πράμαν ο τύπος σπίτι του για το Halloween! Μουσική που Marilyn Manson.
Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010
Ο Κριστιάνο και οι γειτόνισσες
Εχτές έκατσα να δω Champion's League, AC Milan vs Real Madrid. Στην αρκήν επροηγήθηκε η Ρεάλ με 0-1, η Μίλαν έκαμεν το 2-1 και στην τελευταία φάση του αγώνα η Ρεάλ ισοφάρησε 2-2.
Το παιχνίδι είσιεν τα ούλλα: βάρβαρα μαρκαρίσματα, πολλή θέατρο, γκολ που όφσαϊτ, παίχτες να γλιάζουν στο βρεμένο γήπεδο και να πηαίνουν τριφτοί, ο προπονητής της Ρεάλ, ο Μουρίνιο (πρώην προπονητής της Ίντερ, μισητής στους οπαδούς της Μίλαν), να πικκάρει τους φιλάθλους της Μίλαν και να σούζουν το γήπεδο. Άσε, άλλο να σου το λαλώ και άλλο να το βλέπεις.
Ο σχολιαστής της ΝΕΤ όμως ήταν ούλλα τα λεφτά. Ο τύπος ήταν προκατελημμένος εναντίον του Κριστιάνο Ρονάλντο, όπως και κάθε ποδοσφαιρόφιλος που σέβεται τον εαυτό του.
Στο παιχνίδι, ο Κριστιάνο (που τον αγόρασεν η Ρεάλ 96 εκατομμύρια) έκαμεν τα τυπικά του. Έφκαινεν επίθεση και εζητούσε φάουλ με θέατρο, σε τόπους που τον εβολεύκαν για να εκτελέσει. Κάπως έτσι...
Εσταμάταν τες ε πιθέσεις των αντιπάλων με "τραυματισμούς", ακριβώς έτσι...
Και φυσικά, επροσπαθούσε να κάμει σόου, που εκατέληγε κάπως έτσι...
Ο σχολιαστής της ΝΕΤ επροσπάθαν να μείνει σοβαρός, αλλά ήταν να σπάσει. Στο 2-1, ρίφκει την εξής ατάκα: "Ρονάλντο με την μπάλα, τριπλάρει... και τη χάνει. Από βλακεία πάλι. Η Ρεάλ προηγήθηκε με 0-1 και κατέληξε να χάνει 2-1 και για όλα φταίει ο Ρονάλντο. Παίρνει μπάλα και τη χάνει. Τακουνάκια, τσαλιμάκια και κοιτάτε-με-γειτόνισσες".
Ετέλειωσε, εκέρδισεν με, αγώνα με την Ρεάλ θα βλέπω μόνο που ΝΕΤ.
Το παιχνίδι είσιεν τα ούλλα: βάρβαρα μαρκαρίσματα, πολλή θέατρο, γκολ που όφσαϊτ, παίχτες να γλιάζουν στο βρεμένο γήπεδο και να πηαίνουν τριφτοί, ο προπονητής της Ρεάλ, ο Μουρίνιο (πρώην προπονητής της Ίντερ, μισητής στους οπαδούς της Μίλαν), να πικκάρει τους φιλάθλους της Μίλαν και να σούζουν το γήπεδο. Άσε, άλλο να σου το λαλώ και άλλο να το βλέπεις.
Ο σχολιαστής της ΝΕΤ όμως ήταν ούλλα τα λεφτά. Ο τύπος ήταν προκατελημμένος εναντίον του Κριστιάνο Ρονάλντο, όπως και κάθε ποδοσφαιρόφιλος που σέβεται τον εαυτό του.
Στο παιχνίδι, ο Κριστιάνο (που τον αγόρασεν η Ρεάλ 96 εκατομμύρια) έκαμεν τα τυπικά του. Έφκαινεν επίθεση και εζητούσε φάουλ με θέατρο, σε τόπους που τον εβολεύκαν για να εκτελέσει. Κάπως έτσι...
Εσταμάταν τες ε πιθέσεις των αντιπάλων με "τραυματισμούς", ακριβώς έτσι...
Και φυσικά, επροσπαθούσε να κάμει σόου, που εκατέληγε κάπως έτσι...
Ο σχολιαστής της ΝΕΤ επροσπάθαν να μείνει σοβαρός, αλλά ήταν να σπάσει. Στο 2-1, ρίφκει την εξής ατάκα: "Ρονάλντο με την μπάλα, τριπλάρει... και τη χάνει. Από βλακεία πάλι. Η Ρεάλ προηγήθηκε με 0-1 και κατέληξε να χάνει 2-1 και για όλα φταίει ο Ρονάλντο. Παίρνει μπάλα και τη χάνει. Τακουνάκια, τσαλιμάκια και κοιτάτε-με-γειτόνισσες".
Ετέλειωσε, εκέρδισεν με, αγώνα με την Ρεάλ θα βλέπω μόνο που ΝΕΤ.
Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010
Άψυχα αντικείμενα; Χα!
Με λλίο σύρμα και πολλή φαντασία και δημιουργικότητα, ένας καλλιτέχνης, ο Terry Border, διά ζωή σε διάφορα καθημερινά αντικείμενα. Πιάστε μια γέυση που τες φωτογραφίες που δημοσιεύκει στο μπλογκ του (bentobjects.blogspot.com).
Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010
Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010
Εξαναείδετε τούτον τον τύπο;
Το 2006, σε μια ψυχιατρική κλινική της Νέας Υόρκης μια τρόφιμος ελάλεν του θεραπευτή της ότι βλέπει συνέχειαν έναν άντρα στα όνειρα της που της διά συμβουλές. Έκαμεν μόνη της και ένα σκίτσο του άντρα και έδωκεν το στον ψυχιάτρο. Ο γιατρός έβαλεν το στο γραφείο του και εν του έδωκεν σημασία. Μετά που λλίες μέρες, όμως, ένας άλλος ασθενής είδεν το σκίτσο και είπεν στον ψυχίατρο ότι ξέρει τον τύπον. «Βλέπω τον στα όνειρα μου», είπεν του. Αρχικά, ο ψυχίατρος ενόμισεν ότι εν περιστατικό επινεμόμενης ψυχωτικής διαταραχής (folie a deux): οι θκυο ασθενείς συζητούν τες εμπειρίες τους και ο ένας υιοθετά την ψύχωση του άλλου. Καλού-κακού, ο ψυχίατρος είπεν να στείλει το σκίτσο σε συνάδελφους του που ασχολούνται με διαταραχές στον ύπνο.
Μέχρι σήμερα, εβρεθήκαν πάνω που 2.000 ασθενείς που ισχυρίζουνται ότι ο ίδιος τύπος εμφανίζεται στα όνειρα τους σε ούλλον τον κόσμον: Λος Άντζελες, Βερολίνο, Σάο Πάολο, Τεχεράνη, Πεκίνο, Ρώμη, Βαρκελώνη, Στοκχόλμη, Παρίσι, Νέο Δελχί, Μόσχα… Ούλλους διά τους συμβουλές και συζητά τα προβλήματα τους. Κανένας όμως εν τον είδεν ποτέ στην πραγματική ζωή. Εκάμαν και ιστοσελίδα που μελετούν το φαινόμενο. Οι ψυχίατροι που ασχολήθηκαν με το θέμα λαλούν ότι ο αριθμός των ατόμων που τον βλέπουν στα όνειρα τους πρέπει να εν πολλά μεγαλύτερος. WTF? Ποιος εν τούτος και τι γυρεύκει στα όνειρα του κόσμου;
Για τούτον τον τύπο εδιατυπωθήκαν αρκετές θεωρίες. Η πρώτη που εθκιάβασα ήταν και η πρώτη που μου ήρτε στο νου μόλις άκουσα την κουβέντα: η θεωρία του Καρλ Γιουνγκ για τα αρχέτυπα. Βασικά ο Γιουνγκ ελάλεν ότι ο άνθρωπος, που τον τζαιρόν που εζούσε στες σπηλιές, εσχημάτισε στο νου του κάποια αρχέτυπα για τους διάφορους ρόλους που παίζουν κάποιοι ανθρώποι στην κοινωνία. Τούτα τα αρχέτυπα όμως εν κομμάτι του εαυτού μας, γίνουνται ένα με το ασυνείδητο μας και πολλές φορές φκαίνουν έξω ως χαρακτηριστικά και αποδίδουμεν τα σε κάποιον άλλον. Κάτι σαν ελαφράς μορφής πολλαπλή προσωπικότητα. Π.χ. το αρχέτυπο του δυναμικού ηγέτη, του σοφού γέροντα, του κακού μας εαυτού και ξέρω’γω κουβέντες. Ο τύπος φαίνεται να εν ο συμβουλάτορας της υπόθεσης, που τον φκάλλει το ασυνείδητο μας στα όνειρα για να μας βοηθήσει να λύσουμεν ένα πρόβλημα.
Μια άλλη θεωρία, η πιο θρησκευτική, λαλεί ότι τούτος ο τύπος εν μια που τες μορφές που επιλέγει ο δημιουργός για να έρτει σε επαφή μαζί μας, μέσω των ονείρων. Ασπούμε, ένας θρήσκος μπορεί να τον εκλάβει ως έναν άγιο που του εδείχτηκεν. Οι πιο «ανοιχτόμυαλοι» λαλούν ότι εν υπαρκτό πρόσωπο που έσιει τη δυνατότητα να ταξιδεύκει και να εισβάλλει στα όνειρα μας. Άλλοι λαλούν ότι πρέπει να εν υπαρκτό πρόσωπο που έκαμεν την εμφάνισην του π.χ. σε διαφήμιση ή ταινία ως κομπάρσος, και το πρόσωπο του έμεινεν αποτυπωμένο στη μνήμη όσων των είδαν. Άλλοι λαλούν ότι αρχικά το πρόσωπο φαίνεται οικείο μόλις το δούμε στο σκίτσο, και στη συνέχεια επειδή το έχουμεν στο νου μας βλέπουμεν το και στο όνειρο μας (κάτι σαν μαζικό folie a deux).Εσείς εξαναείδετε τούτον τον τύπο;
Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010
Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010
Μιλώντας με τα ζώα, part 2
Τα ζώα μεταξύ τους συνεννοούνται. Μιλούν. Μπορεί να μεν έχουν την πολύπλοκη ανθρώπινη ομιλία και γλώσσες με τόμους γραμματικών, αλλά πάλε μιλούν. Όπως φαίνεται, η γλώσσα τους μπορεί να γίνει κατανοητή και που εμάς. Κάτι επιστήμονες επήραν το απόφαση να αποκωδικοποιήσουν τη γλώσσα που χρησιμοποιεί έναν είδος πιθήκων (Cercopithecus campbelli) που ζουν στο εθνικό πάρκο Τάι της Ακτής Ελεφαντοστού. Επιάσαν τες διάφορες κραυγές που κάμνουν ορισμένοι κερκοπίθηκοι, εκατηγοροποιήσαν τες και επαρατηρήσαν πότε χρησιμοποιούνται.
Όπως σε κάθε ανθρώπινη κοινωνία, έτσι και στην κοινωνία των πιθήκων, το κάθε μέλος έσιει τη δουλειά του. Οι επιστήμονες εμελετήσαν τους "φύλακες" της ομάδας, και έτσι τα αποτελέσματα που εφκάλαν εν σχετικά με τη δουλειά που εκάμναν οι συγκεκριμένοι πίθηκοι. Τούτοι εν κυριάρχοι αρσενικοί, χωρίζουνται στην περίμετρο του χώρου που βρίσκεται η ομάδα (στο κέντρο μεινίσκουν τα μωρά με τες "γκουβερνάντες"), παρατηρούν και ειδοποιούν τους υπόλοιπους με κραυγές όποτε δουν ένα κίνδυνο. Όπως επροσέξαν οι επιστήμονες, η κάθε κραυγή που εφκάλαν αντιστοιχούσε με ένα συγκεκριμένο κίνδυνο και μάλιστα εκάμναν και συνδυασμούς λέξεων.
Μόλις εβλέπαν έναν κλαδί που έπεφτε εφωνάζαν "μπουμ", αν είσιε λεοπάρδαλη εφωνάζαν "κρακ", αν εβλέπαν αετό εφωνάζαν "χοκ". Τωρά αν επροσθέταν "ου" στο τέλος της λέξης, άλλασσε κάπως η σημασία της. "Κρακ-ου" γενικός συναγερμός, "χοκ-ου" ύποπτες κινήσεις στες κορφές των δέντρων (φίδι, άλλοι πίθηκοι). Με το "μπουμ-μπουμ" εκαλούσαν ούλλα τα ζώα να συγκεντρωθούν κοντά για ασφάλεια. Μόλις αποφασήσαν οι επιστήμονες όμως να παρατηρήσουν μιαν άλλην ομάδα πιθήκων, είδαν ότι αν και χρησιμοποιούν τες ίδιες κραυγές, έχουν διαφορετική σημασία. Η κάθη "φυλή" έσιει τη δική της γλώσσα που δημιουργεί με τους ίδιους ήχους.
Παρόμοια αποτελέσματα είχαν και επιστήμονες που εμελετήσαν τη γλώσσα των δελφινιών. Τους ήχους εκαταγράφαν τους με κυματοσκόπιο (CymaScope) και για να τους αποκωδικοποιήσουν εχρησιμοποιήσαν το ίδιο σύστημα που αποκρυπτογραφήσαν τα ιερογλυφικά. Τα δελφίνια, όπως αποδείχτηκε, όι μόνο έχουν γλώσσα, αλλά διούν στο κάθε μέλος και ένα όνομα. Τον ήχο-όνομα έσιει τον το κάθε δελφίνι που την ημέρα που γεννιέται. Αν και επαραξενεύκουνταν, ανταποκρίνουνταν στο όνομα τους ακόμα και αν τους εκαλούσαν οι επιστήμονες με τη βοήθεια υπολογιστή και μεγαφώνων. Η φάση εν ότι οι επιστήμονες επροσέξαν ότι που λείπει ένα δελφίνι, έσιει φορές που άλλα μέλη της ομάδας μιλούν για τζείνους. Κουτσομπολεύκουν τους! Και όποτε οι επιστήμονες εβάλλαν να παίξει ο ήχος-όνομα ενός δελφινιού που εν ήταν τζαμέ, τα υπόλοιπα (ως γνήσιοι κουτσομπόλιες) "εβάλλαν αυτίν". Αν επάιζαν έναν άσχετο ήχο που εδημιουργούσε ο υπολογιστής, ούτε εσυγκηνούνταν.
Όπως και με τους πιθήκους όμως, η κάθε αγέλη (ή κοπάδι;) δελφινιών έσιει διαφορετική γλώσσα και έννεν εύκολο να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Ούτε καν για ζευκάρωμα. Αν ένα δελφίνι εξοριστεί που μια αγέλη (εν έχουν ανοχή για τα δελφίνια που επιτήθουνται σε άλλα δελφίνια), φκάλλει τα πέρα μόνο του. Εν μπορεί να μπει σε άλλην ομάδα γιατί εν ξέρει τη γλώσσα και εν του διούν ευκαιρία να τη μάθει γιατί το γεγονός ότι έμεινε μόνο του εν ύποπτο. Τούτα τα δελφίνια συνήθως κοντεύκουν στους ανθρώπους και ζητούν παιχνίδι. Μοναξιές...
Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010
Μιλώντας με τα ζώα
Ο άνθρωπος, θεωρεί τον εαυτό του το πιο έξυπνο είδος. Αρέσκει του να συγκρίνει την ευφυΐα του με των άλλων ζώων και να την βρίσκει παραπάνω. Τελικά η εξυπνάδα πρέπει να έρκεται πακέτο μαζί με την υπεροψία. Η σύγκριση όμως εν εντελώς ανόμοια. Εν όπως που να προσπαθεί κάποιος να συγκρίνει τον Γιούσεϊν Μπολτ με τον Λίο Μέσι για να δει ποιος εν ο καλλύτερος αθλητής. Ο ένας εν σπρίντερ, ο άλλος εν ποδοσφαιριστής. Πώς να συγκρίνεις θκυο ανόμοια πράματα; Αν έπιανες 100 άνθρωπους που το δυτικό πολιτισμό και έσυρνες τους μεσ’τη ζούγκλα, οι μισοί εν θα εφκάλλαν την εφτομάδα. Ναι κύριε, έσιεις 2-3 πτυχία, είσαι έξυπνος. Στον κόσμο σου όμως, που οι ανάγκες εν διαφορετικές. Στη ζούγκλα, εν έσιεις ούτε τη φυσικήν ικανότητα και τες ικανότητες επιβίωσης ενός έφηβου ζώου. Και ο πίθηκος για να επιβιώνει στη ζούγκλα εν και τζείνος έξυπνος, με ένα διαφορετικό τρόπο. Τουλάχιστον, ο πίθηκος εν κόφκει το δέντρο που του κάμνει φρούτα να τρώει. Εν σύρνει μλκιες στον ποταμό που του διά νερό να πιει. Εν καταστρέφει το περιβάλλον που ζει. Όσο να’ναι, και τούτον εν εξυπνάδα που θέλει. Πριν ξεφύγω, να σας πω την κουβέντα που έθελα…
Πριν λλίες μέρες εθκιάβασα για έναν 29χρονο πίθηκο, τον Κάντζι. Ανήκει στο είδος μπονόμπο, που θεωρούνται ότι πιο κοντινό υπάρχει γενετικά στον άνθρωπο. Οι ζωολόγοι που εν υπεύθυνοι στο κέντρο ερευνών που τον φιλοξενεί, στην Άιοβα των ΗΠΑ, αποφασίσαν να μάθουν αγγλικά σε έξι μπονόμπο! Όι πως οι άλλοι εν ανεπίδεκτοι μαθήσεως, αλλά ο Κάντζι εν ο καλλύτερος τους μαθητής. Έμαθεν ήδη και αντιλαμβάνεται 384 απλές και σύνθετες λέξεις, υπακούει εντολές και ο ίδιος (αφού η φύση εν τον επροίκισεν με το γονίδιο foxp2 και ομιλία) επικοινωνεί με καρτέλες και σχέδια. Μάλιστα κάμνει και συνδυασμούς για να εκφράσει τα συναισθήματα του.
Το καλόν της υπόθεσης εν ότι πλέον προσπαθούμε να επικοινω- νήσουμε με άλλα ζώα (εν γυρεύκουμεν chat αποκλειστικά με «νοητικά ισάξιους» μας εξωγίηνους) και αρκέψαμεν να βάλλουμεν την υπεροψία μας κάτω. Εν είμαστε το μόνο είδος που μπορεί να εκφράσει τα συναισθήματα του και να επικοινωνήσει. Φυσικά όποιος είσιεν ποτέ στη ζωή του κατοικίδιο, ξέρει το ήδη. Όπως εμείς μιλούμε στα ζώα που φιλοξενούμεν και έχουμεν την απαίτηση να καταλάβουν τι λαλούμε σε μιαν άγνωστη τους γλώσσα, έτσι πρέπει να μάθουμε και εμείς να καταλάβουμεν τι θέλουν να μας πουν. Επεινάσαν, εδιψάσαν, εβαρεθήκαν, θέλουν σημασία, θέλουν να κάμουν την ανάγκη τους; Τα ζώα πάντα προσπαθούν να μας το «πουν», με συγκεκριμένες κινήσεις, αντιδράσεις και γαβγίσματα /νιαουρίσματα. Με τον τρόπο τους τελοσπάντων. Αν δεν καταλάβουμεν, έννα μας σιέσουν στο χαλί. Έτσι εν η επικοινωνία. Θέλει προσπάθεια και που τες θκυο πλευρές.Μια ζωολόγος που το Πανεπιστήμιο του Τορόντο, η Αν Ρούσον, είπεν μιαν ιστορία που μου άρεσεν πολλά. Μια επιστημονική αποστολή επήεν στο τροπικό δάσος του Βόρνεο για να μελετήσει τους ουραγκοτάγκους. Με τον τζαιρόν, οι ουραγκοτάγκοι εξηφοηθήκαν τους ανθρώπους και άρκεψαν με της σειρά τους να τους παρατηρούν, πως συμπεριφέρουνται, τι κάμνουν, πως λειτουργούν. Έβλεπαν για παράδειγμα έναν άνθρωπο να πιάνει μια μαχαίρα και να κόφκει μια καρύδα θκυο ππαλιές, ενώ ο ίδιος ο ουραγκοτάγκος εχτυπούσεν την καρύδα μιαν ώρα πάνω σε ένα μυτερό ξύλο που εκάρφωνε στο έδαφος για να μπορέσει να την ανοίξει. Έτσι, μιαν καλή μέρα, ένας ουραγκοτάγκος έπιασε μια καρύδα και επήεν σε ένα άνθρωπο - «γείτονα» του και άρκεψεν να φκάλλει κάτι παράξενες κραυγές. Ο ζωολόγος έβλεπεν τον απορημένος. «WTF?», λαλεί σου ο άνθρωπος. Τελικά, ο ουραγκοτάγκος έβαλεν την καρύδα χαμέ, έπιασε ένα ξύλο και έκαμεν του την κίνηση που έκαμνε ο άνθρωπος με τη μαχαίρα για να κόψει την καρύδα. Έθελεν μιαν εξυπηρέτηση ο ουραγκοτάγκος. «Κόψε μου την θκυο ππαλιές με το εργαλείο σου», λαλεί σου. Που να βασανιέται με το μυτερό το ξύλο.
Για το πιο πάνω περιστατικό, η Ρούσον είπε: «Η δική μου θεωρία είναι ότι χρησι- μοποιούν την παντομίμα γιατί πιστεύουν ότι είμαστε ηλίθιοι, επειδή δεν καταλα- βαίνουμε τι προσπαθούν να μας πουν με τη δική τους γλώσσα και μετά μας δείχνουν ακριβώς με τις κινήσεις τους τι θέλουν. Όπως ακριβώς κάνουμε εμείς όταν θέλουμε να γίνουμε κατανοητοί σε κάποιους που δεν "πιάνουν" αυτό που τους λέμε». Χεχε, οι πιθήκοι εθεωρήσαν ηλίθιους τους ανθρώπους. Το πιο έξυπνο είδος. Αλήθκεια όμως, γιατί ο άνθρωπος ως το πιο έξυπνο είδος εν μαθαίνει τη «γλώσσα» των ζώων (να τα κατανοεί τελοσπάντων) και περιμένει που τα ζώα να μάθουν τη δική του; Γιατί έμαθε ο Κάντζι αγγλικά για να επικοινωνήσει, και όι οι ζωολόγοι τη δική του γλώσσα; Γιατί έχουμεν την απαίτηση να καταλαβαίνει ο σιύλλος μας «ελληνικά» (βλέπε «sit» και «stay»); Τελικά θέλει προσπάθεια η επικοινωνία, όι υπεροψία.Part 2
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Lets talk about religion
Επειδή έσιει μέρες να βάλω κανένα σοβαρό ποστ, θέλω να μιλήσουμε λλίον για το αγαπημένο μου θέμα συζήτησης: τη θρησκεία. Εν περιμένω να φκάλουμεν άκρη ή κανέναν πόρισμα, απλά θέλω να δω που στέκεστε γιατί πιστεύκω το συγκεκριμένο θέμα εν καθοριστικό πάνω στη διαμόρφωση ενός χαρακτήρα. Το θέμα απασχόλησε με αρκετά για χρόνια (ειδικά στην εφηβία μου) και εθκιάβασα έναν καταραμένο πράματα για μια φάουσα θρησκείες. Χριστιανισμό (γιατί μετά που 12 χρόνια πιππίλλιμα της ίδιας ιστοριάς στα σχολεία, στην ουσία εν μαθαίνεις τίποτε), μουσουλμανισμό, ινδουισμό, εβραϊσμό, ζωροαστρισμό, βουδισμό, παγανισμό...
Οι θκυό τελευταίες εκάτσαν μου παραπάνω γενικά σαν θεωρείες και υιοθέτησα στη ζωή μου πολλές που τες αρχές τους. Πράμα που με έκαμε τουλάχιστον καλλύτερον άνθρωπο προς τους άλλους (γιατί ως έφηβος είμουν πολλά μαλάκας άνθρωπος). Το πόρισμα μου για τες θρησκείες όμως εν (με ορισμένες εξαιρέσεις) ότι πρόκειται για same shit different story. Ορισμένες βέβαια εν πιο ακραίες που τες άλλες (π.χ. είμαστε οι εκλεκτοί του δικού μας θεού και εσείς εκάτσετε πάνω), αλλά σε γενικές γραμμές εν το ίδιο πράμα. Στο κάτω κάτω, ο θεός, όπως τον περιγράφουν, εν αδύνατο να γίνει εξολοκλήρου κατανοητός που τον άνθρωπο. Πόσο παραπάνω τούτη η κατανόηση να επιβληθεί πριν αιώνες και να μείνει απαράλλακτη ως σήμερα. Εν εξελίσσεται; Εν μαθαίνουμε νέα πράματα; Εν καταλάβουμεν το θεό καλλύτερα; Εμάθαμεν τα ούλλα πριν μια φάουσα τζαιρό; Πόσο επιπόλαιος και αλαζονικός εν τούτος ο τρόπος σκέψης; Ακόμα και να εν έτσι τα πράματα, τούτο το "γεγονός" ήταν να εγίνετουν αντιληπτό που ούλλους τους πολιτισμούς με τον ίδιον τρόπο;
Πλέον βλέπω τα πράματα με έναν πιο "ορθολογικό" τρόπο. Πιστεύκω στη φυσική. Απλά πράματα, Μπιγκ Μπανγκ, εξέλιξη και ξέρω'γω κουβέντες. Τωρά αν κάποιος πιστεύκει στον οποιοδήποτε θεό, εν με χαλά καθόλου. Αν νοιώθεις καλλύτερα πιστεύκωντας και αν σε βοηθά η πίστη σου να ξεπεράσεις τες δυσκολίες που συναντάς και να έβρεις κάποιες αρχές στη ζωή σου, τόσο το καλλύτερο. Ότι βοηθά τον εγκέφαλο σου να απελευθερώσει τες αναγκαίες ουσίες και να παράγει τες κατάλληλες ορμόνες για να αντιμετωπίσει την κάθε περίπτωση, κάμνει σου καλόν. Μεν περιμένεις ρε φίλε όμως να επιβάλεις την άποψη σου. Δόξα σοι ο θεός (γαμώ τες εκφράσεις που μου εκόλλησεν η "παιδεία") σε τούτον τον κακομοίρικον τον πλανήτη έσιει μια φάουσα ανθρώπους με ακόμα τόσους διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Αν εσκεφτούμασταν ούλλοι το ίδιο ήταν να έχανε το κάθε άτομο τη μοναδικότητά του. Έτσι κι αλλιώς είμαι σίουρος ότι αν εκαταφέρναν να επιβάλουν μιαν κοινή θρησκεία, σε χρόνο μηδέν θα εβρίσκαν 1.002 άλλα πράματα που μας χωρίζουν για να σφάζουντε.
Τούτοι οι ανθρώποι που προσπαθούν να επιβάλουν την άποψη τους στο θέμα θρησκείας προκαλούν μου ανάμικτα συναισθήματα. Που τη μια σπάζουν μου την για τον φασιστικόν τρόπον σκέψης τους, και που την άλλη γουστάρω πολλά να τους ταράσσω γιατί σοκάρουνται εύκολα. Και δόξα σοι ο θεός (άτε πάλε), η "παιδεία" μας εκατάφερε να παράγει πολλούς σε τούντον τόπον. Εν λες και έπιασεν ο "πολιτισμός" μας εργολαβίαν τες παρωπίδες και βάλλει τες του άλλου μόλις γεννιέται. Εντάξει, είπα να βάλω κανένα σοβαρό ποστ, αλλά η πολλή σοβαρότητα βλάφτει. Και όσο πιο σοβαρό εν ένα θέμα, τόσο πιο καλά ένι να του προσθέτεις χιούμορ, για να μεν χαντακωθείς. Γι'αυτό ήβρα σας θκυο stand up comedy για το θέμα που με ενθουσιάσαν. Το ένα λλίο πιο "προκλητικό" που το άλλο, αλλά έχουν πολλή χάζι. George Carlin και Jim Jefferies. Enjoy.
Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010
Its just one of those days
Ορισμένοι που τους φίλους μας φαίνεται ότι επεράσαν άσιημες μέρες. Που τον Invictus, στην Αχάπαρη και την Virtual Dreamer. Ορισμένοι ενευριάσαν, άλλοι είδαν τα προβλήματα με χιούμορ και αγανάκτιση, άλλοι εμελαγχολήσαν. Τούτον το κομμάτιν εν για όσους επεράσαν δυσκολίες τες τελευταίες μέρες. Μπορεί να μεν σας ευθυμήσει και να μεν σας συγκινήσει, αλλά ελπίζω να σας βοηθήσει να ξεσπάσετε και να ρίψετε και ένα χαμόγελο ενδιάμεσα στο output. Γιατί να τα κρατάς που μέσα σου, εν κάμνει καλό. Η αρνητική ενέργεια πρέπει να φκαίνει το συντομότερο για να κάμνει χώρο για τη θετική, λαλούν και οι Βουδιστές.
Και uncensored σε φτωχότερη ποιότητα.
Limp Bizkit και Break Stuff
Its just one of those days
When you don't wanna wake up
Everything is fucked
Everybody sucks
You don't really know why
But want justify
Rippin' someone's head off
No human contact
And if you interact
Your life is on contract
Your best bet is to stay away motherfucker
It's just one of those days!!
[chorus]
Its all about the he says she says bullshit
I think you better quit
Lettin' shit slip
Or you'll be leavin with a fat lip
Its all about the he says she says bullshit
I think you better quit talkin that shit
(Punk, so come and get it)
Its just one of those days
Feelin' like a freight train
First one to complain
Leaves with a blood stain
Damn right I'm a maniac
You better watch your back
Cuz I'm fuckin' up your program
And if your stuck up
You just lucked up
Next in line to get fucked up
Your best bet is to stay away motherfucker
Its just one of those days!!
[chorus]
I feel like shit
My suggestion is to keep your distance cuz right now im dangerous
We've all felt like shit
And been treated like shit
All those motherfuckers that want to step up
I hope you know I pack a chain saw
I'll skin your ass raw
And if my day keeps goin' this way I just might break somethin' tonight...
I hope you know I pack a chain saw
I'll skin your ass raw
And if my day keeps goin' this way I just might break somethin' tonight...
I hope you know I pack a chain saw
I'll skin your ass raw
And if my day keeps goin' this way I just might break your fuckin' face tonight!!
Give me somethin' to break
How bout your fuckin' face
I hope you know I pack a chain saw, what!!...
Και uncensored σε φτωχότερη ποιότητα.
Limp Bizkit και Break Stuff
Its just one of those days
When you don't wanna wake up
Everything is fucked
Everybody sucks
You don't really know why
But want justify
Rippin' someone's head off
No human contact
And if you interact
Your life is on contract
Your best bet is to stay away motherfucker
It's just one of those days!!
[chorus]
Its all about the he says she says bullshit
I think you better quit
Lettin' shit slip
Or you'll be leavin with a fat lip
Its all about the he says she says bullshit
I think you better quit talkin that shit
(Punk, so come and get it)
Its just one of those days
Feelin' like a freight train
First one to complain
Leaves with a blood stain
Damn right I'm a maniac
You better watch your back
Cuz I'm fuckin' up your program
And if your stuck up
You just lucked up
Next in line to get fucked up
Your best bet is to stay away motherfucker
Its just one of those days!!
[chorus]
I feel like shit
My suggestion is to keep your distance cuz right now im dangerous
We've all felt like shit
And been treated like shit
All those motherfuckers that want to step up
I hope you know I pack a chain saw
I'll skin your ass raw
And if my day keeps goin' this way I just might break somethin' tonight...
I hope you know I pack a chain saw
I'll skin your ass raw
And if my day keeps goin' this way I just might break somethin' tonight...
I hope you know I pack a chain saw
I'll skin your ass raw
And if my day keeps goin' this way I just might break your fuckin' face tonight!!
Give me somethin' to break
How bout your fuckin' face
I hope you know I pack a chain saw, what!!...
Πέμπτη 23 Σεπτεμβρίου 2010
WTF! part 2
1. Ο Πάπας Ιωάννης ο 12ος και ο Αττίλας ο Ούνος πέθαναν και οι δύο την ώρα που έκαναν σεξ (ffs, όι μεταξύν τους).
2. Ο Τσακ Μπέρι επινόησε το «περπάτημα της πάπιας» γιατί ήθελε να κρύψει τις ζάρες στο κουστούμι του.
3. Ο Έρικ Κλάπτον και ο Τζακ Νίκολσον μεγάλωσαν με την εντύπωση ότι η μητέρα τους ήταν η αδερφή τους.
4. Ο Τζον Γουέιν κέρδισε κάποτε από τον ιδιοκτήτη του το κόλεϊ που ενσάρκωσε τη θρυλική τηλεοπτική Lassie, σε μία παρτίδα πόκερ.
5. Ο σερ Τζ. Μ. Μπάρι, ο σερ Ισαάκ Νεύτωνας και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν πέθαναν και οι τρεις παρθένοι.
6. Οι άνθρωποι και τα δελφίνια είναι τα μόνα είδη που κάνουν σεξ για ευχαρίστηση.
7. Η πρώτη νησίδα ασφαλείας σε δρόμο κατασκευάστηκε με δικά του έξοδα από τον Συνταγματάρχη Πίερποϊντ, έξω από τη λέσχη του στο Λονδίνο. Σκοτώθηκε, στην προσπάθειά του να περάσει τη νησίδα.
8. Εάν περάσει κάποιος έξω από το παλιό σπίτι του Τζορτζ Όργουελ (άγγλος συγγραφέας που εμπνεύστηκε το «Μεγάλο Αδελφό») στο Λονδίνο, θα καταγραφεί 33 φορές από τις κάμερες ασφαλείας.
9. Μία αστραπή χτυπάει με τέτοια ταχύτητα που θα μπορούσε να κάνει την περιφορά της Γης 8 φορές σε 1 δευτερόλεπτο.
10. Κατά μέσο όρο, κάθε χρόνο σκοτώνονται 10 άνθρωποι από τις αυτόματες μηχανές πωλήσεων.
11. Η μνήμη του χρυσόψαρου διαρκεί 3 μήνες και όχι 3 δευτερόλεπτα.
12. Το κουνούπι είναι το πλέον επικίνδυνο ζώο που υπήρξε ποτέ.
13. Τα κιλτ, οι γκάιντες, ο αρνίσιος πατσάς, το βραστό κουάκερ, το ουίσκι και το παραδοσιακό μάλλινο σκοτσέζικο ένδυμα δεν προέρχονται από τη Σκοτία.
14. Στη Σελήνη, μυρίζει σαν μπαρούτι.
15. Η ψαλίδα (το ζωύφιο) έχει δύο πέη.
16. Η μεγαλύτερη κατασκευή στον κόσμο, που έφτιαξε ποτέ άνθρωπος είναι η χωματερή Fresh Kills στο Staten Island της Νέας Υόρκης.
17. Οι στρουθοκάμηλοι δεν χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο.
18. Οι γαρίδες είναι τα πιο θορυβώδη όντα στον ωκεανό.
19. Οι τάρανδοι ήταν τα πρώτα ζώα που εξημερώθηκαν.
20. Το χτύπημα μίας ενήλικης καμηλοπάρδαλης είναι τόσο δυνατό που μπορεί να αποκεφαλίσει ένα λιοντάρι.
21. Η μονομαχία στην Παραγουάη είναι νόμιμη, αρκεί και τα δύο μέρη να είναι δωρητές αίματος.
22. Το 50% των θηλυκών πολικών αρκούδων έχουν πέος.
23. Στην αρχαία Ρώμη, όταν ένας άνδρας κατέθετε στο δικαστήριο, έπρεπε να ορκιστεί στους όρχεις του.
24. Καθημερινά, κατά μέσο όρο, 12 νεογέννητα βρέφη παραδίδονται σε λάθος γονείς.
25. Άντρες που πάσχουν από μία εξαιρετικά σπάνια ασθένεια μπορούν να θηλάσουν.
Σχετικά με το 5, δείτε και τους διάσημους παρθένους.
Τζ. Μ. Μπάρι
Ισαάκ Νεύτωνας
Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Part 1
Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010
20 WTF!
Ακολουθώντας τον Invictus ως γνήσιος info-junkie, βάλλω και εγώ ορισμένα "ήξερες ότι;".
1. Ο Ναπολέοντας φοβόταν τις γάτες.
2. Ο παγκόσμιος πληθυσμός μπορεί να χωρέσει μέσα στα σύνορα του Τέξας.
3. Το συνολικό βάρος του παγκόσμιου πληθυσμού των μυρμηγκιών είναι μεγαλύτερο από το συνολικό βάρος του ανθρώπινου πληθυσμού.
4. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η IBM κατασκεύασε μετρητικές μηχανές, τις οποίες χρησιμοποίησαν οι Ναζί για να μπορέσουν να οργανώσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.
5. Ο Γκάντι δεν επέτρεψε στη σύζυγό του να πάρει πενικιλίνη για να σώσει τη ζωή της από την πνευμονία, αλλά ο ίδιος πήρε κινίνη για να σωθεί από την ελονοσία.
6. Στην Αρχαία Ελλάδα, τα παιδιά των πλουσίων οικογενειών βυθίζονταν σε ελαιόλαδο κατά τη γέννησή τους για να παραμείνουν καραφλά για όλη τους τη ζωή.
7. Πάνω από το 25% των πληκτρολογίων στα νοσοκομεία είναι φορείς σταφυλόκοκκου.
8. Ο Τσάρλι Τσάπλιν (ο αυθεντικός) βγήκε τρίτος σε έναν διαγωνισμό σωσιών του Τσάρλι Τσάπλιν.
9. Τα σαλιγκάρια μπορούν να κοιμούνται για 3 χρόνια χωρίς να τρώνε καθόλου.
10. Ο πιο δυνατός μυς του ανθρώπινου σώματος είναι η γλώσσα.
11. Ορισμένα λιοντάρια ζευγαρώνουν πάνω από 50 φορές την ημέρα.
12. Οι οδοντίατροι συνιστούν οι οδοντόβουρτσες να βρίσκονται 2 μέτρα μακριά από την λεκάνη της τουαλέτας για να αποφεύγεται η μετάδοση σωματιδίων μέσω του αέρα κάθε φορά που τραβιέται το καζανάκι.
13. Κάθε ρήγας στην τράπουλα αναπαριστά έναν μεγάλο βασιλιά της ιστορίας: ο ρήγας μπαστούνι τον Δαυίδ, ο ρήγας σπαθί τον Μέγα Αλέξανδρο, ο ρήγας κούπα τον Καρλομάγνο και ο ρήγας καρό τον Ιούλιο Καίσαρα.
14. Η κύρια βιβλιοθήκη στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, βουλιάζει κατά μία ίντσα κάθε χρόνο, γιατί όταν χτίστηκε, οι μηχανικοί δεν υπολόγισαν το βάρος όλων των βιβλίων που θα τοποθετούνταν στο κτίριο.
15. Η Coca-Cola ήταν αρχικά πράσινη.
16. Οι κροκόδειλοι ανήκουν πιο κοντά στην οικογένεια των πτηνών παρά στην οικογένεια των ερπετών.
17. Το μαστίγιο ήταν η πρώτη εφεύρεση που έσπασε το φράγμα του ήχου.
18. Ο πρώτος Άγγλος που σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα ήταν ο Ρόις της γνωστής Rolls Royce.
19. Ο συντομότερος πόλεμος στην ιστορία ήταν ανάμεσα στη Ζανζιβάρη και τη Βρετανία το 1896. Η Ζανζιβάρη παραδόθηκε μετά από 38 λεπτά.
20. Οι Μογγόλοι ρίχνουν αλάτι στο τσάι τους αντί για ζάχαρη.
Part 2
Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010
Κατουρώντας στους τοίχους
Τον τελευταίον τζαιρόν, επρόσεξα ότι στη Λευκωσίαν επολλήναν οι «καλλιτέχνες» των δρόμων. Έναν γυρόν να δώκει κανένας μέσα στην πόλη και έννα δει τους παραπάνω τοίχους μουτζουρωμένους μέχρι αηδίας. Λαλούν, ότι το γκράφιτι εν τέχνη. Διαφωνώ. Το γκράφιτι μπορεί να εν τέχνη, αλλά έννεν ούλλα τα γκράφιτι τέχνη. Έννεν καλλιτέχνης όποιος πιάσει ένα σπρέι και γράψει μια μαλακία πάνω σε έναν τοίχον. Οι παραπάνω εν ανεύθυνοι πελλορόκολοι που γράφουν αγράμματα συνθήματα χωρίς ουσίαν. Εν βανδαλισμός τούντο πράμαν.
Μεν με παρεξηγείτε. Εν έχω τίποτε εναντίον του να βάλει κάποιος μιαν έγχρωμη σφραγίδα σε τούτες τες μίζερες γκρίζες πόλεις. Έσιει άνθρωπους που εν πραγματικοί καλλιτέχνες. Βρίσκεις μέσα-μέσα (αν ψάξεις πολλά) κάτι γκράφιτι που μεινήσκεις με το στόμο ανοιχτό. Πως τα καταφέρνουν να κάμνουν έτσι έργα με σπρέι; Που την άλλην, ακόμα και συνθήματα έσιει ωραία: έξυπνες ατάκες («οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους»), με χιούμορ («ποτέ μου δεν κατάφερα να τελειώσω κάτι που άρχισα, αλλά αυτή τη φορά θα τ…») ή ακόμα και πολιτικά (τον τζαιρόν του δημοψηφίσματος είχα δει: «είτε όι, είτε ναι, εφάμεν την πιλέ»). Τούτους τους ανθρώπους χτίστους τοίχους μόνο και μόνο για να κάμουν γκράφιτι.
Ναι, δέχουμαι. Τα πιο πάνω κάτι προσφέρουν. Είτε ομορφίζουν τους τοίχους, είτε κάμνουν σε να γελάσεις και να προβληματιστείς. Αλλά πέτε μου ρε γμτ, τι με νοιάζει εμέναν ποιος θέλεις να πιάσει το πρωτάθλημα και ποια ομάδα γαμιέται; Τι με νοιάζει εμένα ποια εν η «σειρά» σου στο στρατό; Να λύσεις πουστόνεο και ελπίζω να σου βάλουν αγγαρίαν να βάψεις το στρατόπεδο να δεις την γλύκαν. Τι με κόφτει ρε μιτσή τα αρχικά ποιας «αγαπάς» σήμερα, την οποίαν θα χωρίσεις αύριο και θα μουντζουρώσεις πουπάνω τη μουτζούρα σου για να την χώσεις; Και έσιεις που την μιαν τους βάνδαλους να χώνουνται κάτω που την ομπρέλα που βαστούν οι καλλιτέχνες, και που την άλλην την αστυνομία να αντιμετωπίζει ίσα και όμοια βάνδαλους και καλλιτέχνες. 
Η συντριπτική πλειοψηφία τούτων των «καλλιτεχνών» πιστεύκω εν έφηβοι. Διούν τους την οι ορμόνες πασ’την κκελλέν και ξυπνούν μέσα τους πρωτόγονα ένστικτα που τα εκφράζουν με σύγχρονους τρόπους. Πως εν οι σιύλλοι, που κατουρούν σε τοίχους και στύλλους για να ορίσουν την περιοχή τους; Έτσι ακριβώς, αλλά αντί να κατουρούν, οι μητσιοί γράφουν με σπρέι. Τούτη εν δική μου περιοχή, και της κλίκας (βλέπε αγέλη) μου που εν με την τάδε ομάδα και θα σβήνουμε κάθε γκράφιτι αντίπαλης κλίκας/αγέλης. Ο άνθρωπος με την όσφρηση γενικά εν τα πάει καλά. Και γι’αυτό ακόμα και οι πρωτόγονοι άνθρωποι (σε αντίθεση με τα κυνοειδή και τα αιλουροειδή) εν εμπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μυρωθκιές για να ορίζουν περιοχές. Γι’αυτό εβάλλαν οβελίσκους, επιγραφές, ακόμα και παλούκια με σύμβολα ή κεφάλια ζώων. 
Το πρόβλημα εν πώς να αντιμετωπίσεις τούντην συμπεριφορά. Αν ήταν καμιά ακατάπαυστη καλλιτεχνική ορμή, θα μπορούσες να τους διοργανώσεις διαγωνισμούς για να την εκφράσουν και να ομορφίσεις παράλληλα και μιαν περιοχή. Αλλά, δεν. Σε κάθε διαγωνισμό του είδους στην Κύπρο η συμμετοχή εν αμελητέα σε σχέση με τους μουτζουρωμένους τοίχους. Έννεν ζήτημα καλλιτεχνικότητας, εν θέμα ορμής, κτητικότητας και επιθετικότητας. Ακόμα και οι σύγχρονες αρένες (γήπεδα) εν μπορούν να τες εκτονώσουν, παρά τα επεισόδια που γίνουνται κάθε φορά. Αρκέφκω να πιστεύκω ότι η λύση εν τω κολανούι με το σχοινί και κανένα φίμωτρο όπου χρειάζεται…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)