src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3.2/jquery.min.js' type='text/javascript'/>

Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Κάττοι και άλλα κατώτερα είδη

Στο χωρκό που εμεγάλωσα, ο παραπάνω κόσμος είσιεν κάττους. Βασικά είσιεν την επιλογή είτε να έσιει κάττους στην αυλή του, ή φίνες. Έτσι εφρόντιζε να ταϊζει τους κάττους που έβρισκε για να θκιώχνουν τες κουφάες. Ορισμένοι που τους πιο παλιούς επροτημούσαν τα θερκά. Μαύρα φίθκια χωρίς δηλητήριο που τρέφουνται με ποντικούς, πουλιά και δηλητηριώδη φίθκια: φίνες και δρόπιες. Τα θερκά ελαλούσαν τα και "περβολάριες", γιατί άρεσκεν τους να συχνάζουν στα περβόλια, που είσιεν πάντα νερό και θήραμα. Απ'ότι θυμούμαι αμυδρά και απ'ότι μου λαλούν, ο παππούς μου είσιεν ένα θερκό. Επήαινε μαζί του στα περβόλια πίσω που το σπίτι μας κάθε πρωί (όι πως εδούλευκεν τότε ο παππούς, αλλά άρεσκεν του να γυρίζει στα χωράφκια) και έρκετουν μαζί του σπίτι, έπινε το γάλα που του έβαλλεν ο παππούς και άπλωνε κάτω που τη λεμονιά στην αυλή ως την επόμενη μέρα. Που ήμουν πέντε περίπου χρονών και επέθανεν ο παππούς, το θερκό έμεινεν τζαμαί και επερίμενεν τον. Κανένας εν του εκόντευκεν να του βάλει το γάλα του, η μάνα μου εφοάτουν το, ο παπάς μου αγνόαν το. Σε μιαν εφτομάδαν, είπαν μου έφυεν μόνο του. Πλέον, εν τους πιστεύκω. Κάποιος πρέπει να το έθκιωξε ή να το έπαιξεν.
Τότε, η μάνα μου αποφάσισε να φέρει έναν κάττον που το θκειο μου που είσιεν πολλούς, μαύρον εθκιάλεξεν (ίσως γιατί της εθύμιζεν το θερκό του παππού). Στην αρκήν, η σχέση μου μαζίν του ήταν όπως και των υπόλοιπων του σπιθκιού. Monkey sees, monkey does. Το ζώον ήταν απλά στην αυλή, έθκιωχνεν τα ερπετά και τα τρωκτικά και εταϊζαμεν το. Ούτε καν όνομα εν είσιε. Ήταν απλά ο "κάττος". Εν μου ετραβούσεν καν την περιέργεια να τον γνωρίσω. Μια μέρα, εφκήκα στην αυλή να παίξω. Τζαμαί μπροστά μου, μπροστά που το κουππούι με το νερό του κάττου, είσιεν μια φίνα. Έσιεσα πάνω μου. Τα πόθκια μου επαραλύσαν που το φοο μου. Ευτυχώς δηλαδή, γιατί διαφορετικά εμπορούσε να κάμω το λάθος να βουρήσω. Έμπηξα μιαν τσιριλιάν ώσπου να λείψει ο αέρας που τους πνεύμονες μου. Και εμφανίστηκεν ο "κάττος". Εξεκινήσαν μπροστά μου έναν ιεροτελεστικόν χορόν, και σε μια φάση επαγώσαν και οι θκυο. Όπως που να επάγωσεν ο χρόνος. Επεριμέναν ο ένας τον άλλον να κάμει την πρώτην επίθεση. Ο (άλλος) θκειος μου που δίπλα άκουσεν τη τσιριλιά μου και ήρτεν βουρητός. Άρπαξεν ένα σκουπόξυλο, ετσίλλησεν τη τζεφαλή της φίνας και επάτησεν την με τες ποΐνες ώσπου να παιθάνει.
Που τότε, ο "κάττος" έγινεν ο καλλύτερος μου φίλος. Τζούνιορ, τον ονόμασα (που ένα χαρακτήρα ενός καρτούν που έβλεπα). Θυμούμαι έμαθα τον να διά το "σιέριν" του όπως τον σιύλλον και ενθουσιάστηκα. Που επήα σχολεία πιο μετά, εσυνόδευκεν με ως τζαμαί. 100-150 μέτρα που το σπίτι μου, μεν φανταστείτε απόσταση μεγάλη. Που εσχόλανα, επερίμενε με να πάμε σπίτι παρέα. Μια μέρα εσχόλασα και εν ήταν τζαμαί. Ήβρα τον μεσ' τον δρόμο σε μια λάντα αίματα. Εκατάρρευσεν ο κόσμος μου. Έκλαια απαρηγόρητα. Τζείνον που με έσπαζεν παραπάνω ήταν ο άδικος τρόπος που επέθανεν. Ένας μαλάκας ανιψιός μου, 20 χρόνια πιο μεγάλος μου, αγόρασε τζαινούρκο σιηπέτο για το τζυνίην και ενθουσιάστηκεν. Εδοκίμασεν το πάνω στο πρώτον πράμα που είδεν να κινείται. Είπεν μου το με μιαν απάθειαν και επαραξενεύκετουν που "έκαμνα έτσι για έναν κάττον". Εν του εξαναμίλησα που τότε.
Ήταν η πρώτη φορά που με απογοήτευσαν οι άνθρωποι. Ο ανιψιός μου εν ήταν καμμιά εξαίρεση. Οι παραπάνω στο χωρκόν έτσι εσκέφτουνταν. Έτσι θα εσκέφτουμουν και εγώ αν δεν έφκαινα τζείνην τη μέρα στην αυλή να παίξω. Αν δεν τον εγνώριζα και να αντιλαμβάνουμουν ότι εν τζαι τζείνος μια ψυσιή, ένας μοναδικός χαρακτήρας που είσιεν την ατυχία να ανήκει σε ένα "κατώτερο" είδος. Που τότε, πρέπει να "είχα" πάνω που 50 κάττους. "Είχα", λες και εν αντικείμενο που μου ανήκει... Πάμε ξανά, που τότε έγινα φίλος και εφιλοξένησα πάνω που 50 κάττους. Ο καθένας μοναδικός χαρακτήρας με τα κακά του και τα καλά του. Εδοκίμασα και σιύλους. Θκυο, ελάτρευα τους και τους θκυο. Και εγώ και οι κάττοι του σπιθκιού.
Γιατί μεσ'την λευκωσία, πλέον, εν κάμνει να έσιεις τον κάττον μόνιμα έξω. Ειδικά τη νύχτα. Ο "πολιτισμός" δακάτω έμεινεν στα ακριβά αυτοκίνητα και τες ηλεκτρονικές συσκευές. Οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο νου και την ίδια νοοτροπία με την πλειοψηφία των χωρκανών μου και με τον γάρον τον ανιψιό μου. Εν καμουφλαρισμένη η νοοτροπία τους, αλλά εν η ίδια. Όπως του τύπου που ετσίλλησεν με το αυτοκίνητο πριν λλίον έναν κάττο της γειτονιάς με τη βοήθεια του συνοδηγού του ("Πάει δεξιά"). Όπως το μαλακισμένο που έκαμεν τον κόπον να φκει στο πεζοδρόμιο για να τσιλλήσει θκυο καττούθκια ενός μηνού λλίο πάρακατω. Όπως τον δολοφόνο που έβαλε ψατζιήν του σίυλου του γείτονα. Να σκοτώνεις απλά γιατί μπορείς ρε γαμώ το; Ούτε για προστασία, ούτε για να τραφείς. Απλά γιατί μπορείς. Για το χάζι. Ντρέπουμαι που ανήκω στο ίδιο "ανώτερο" είδος μαζί τους.

22 σχόλια:

  1. άπαιχτη ανάρτηση! λατρεύω τους κάττους, αλλά τωρά έχουμε μόνο 4. πέρσι είχαμε περίπου 15 αλλά κάπου έφαγαν δηλητήριο και γέμισε η αυλή νεκρά γατάκια. αυτό που με πονούσε πιο πολλά ήταν να βλέπω τη θλίψη και την απορία στα μάτια της κόρης μου, που σύμπτωση(!) αγαπά τους επίσης πολλά. δεν εμπιστεύομαι εύκολα κάποιον που εν αγαπά τους κάττους. εν παράξενο τούτο; επίσης δεν καταλάβω το εξής που ακούω συχνά: "αρέσκουν μου οι σιήλλοι αλλά τους κάττους ούτε να τους δω"! έχει λογική τούτη η κουβέντα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εν το καταλάβω ούτε εγώ τούτο. Εντάξει, τζαι εγώ προτιμώ τους κάττους, έμαθα μαζί τους, "επικοινωνώ" πιο εύκολα και θέλουν λλιότερο χρόνο. Αλλά εν τζαι σημαίνει ότι μισώ τους σιύλλους ή ότι "εν μπορώ να τους δω". Γιατί να μισάς έναν είδος ολόκληρο; Να το φοάσαι, καταλάβω το. Να το νεκατσιάς, πάλε. Αλλά να το μισάς;
    Κρίμα για τα καττούθκια σου ρε φίλε. Και ακόμα πιο κρίμα που είδεν τούτο το θέαμα και έζησεν τούτην την εμπειρία το μωρό.
    Τούτον το "δεν εμπιστεύομαι εύκολα κάποιον που εν αγαπά τους κάττους" έχω το και εγώ για κάποιο παράξενο λόγο. Ειδικά αν ο άλλος εν επισκέπτης σπίτι μου και έσιει την απαίτηση να φκάλω τους κάττους μου που το σπίτι ΤΟΥΣ γιατί "εν τους μπορεί".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. το πρώτο μου κατοικίδιο ήταν ένας γάτος παχουλός απίστευτος τύπος. τον πήρα και στο σχολείο μια φροά μαζί μου, ο δάσκαλος τον έβαλε να κάτσει δίπλα από τη σόμπα. ακόμη διερωτούμε πως τα κατάφερα να περπατήσω σχεδόν ένα χιλιόμερο κουβαλώντας τον... μας τον σκότωσε μια γειτόνισα.
    έκτοτε φιλοξενήσαμε αρκετούς. με τους περισσότερους είχα μια ζεστή σχέση. κυρίως με τη Ζάρκα. Βασικά ήταν Ζάρκο ένεκα του μπασκετμπολίστα αλλά τελικά γέννησε.

    τώρα έχουμε τον λεβέντη μας.

    σκύλος ή γάτος δεν έχει σημασία ένα κατοικίδιο μπορεί να σου δώσει και να πάρει πολλή αγάπη.

    είναι κρίμα που δεν τους συμπεριφέρεται η κοινωνία με τον σεβασμό που τους αξίζει.

    βαρκ να κάμω λογκ. Μάνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τότε να μη με εμπιστεύστε συνάδελφοι!
    Οκ, τώρα να το σκεφτούμε. Είναι λίγο σαν αδυναμία... Δλδ εγώ λατρεύω τα σκυλιά, αλλά δεν πολυγουστάρω τις γάτες. Ίσως επειδή δεν είχα ποτέ.
    Ίσως επειδή "επικοινωνώ" καλύτερα με τα σκυλιά... ξέρω; Μπορεί κιόλας αυτή η ανεξαρτησία των γάτων να μου την σπάει. Αλλά αυτή είναι κι
    ομορφιά τους, θα μου πεις. Πάντως, πιστεύω ότι τα σκυλιά δένονται πιο πολύ με τους ανθρώπους. Δοκίμασα να φέρω γάτα μια φορά επειδή μένω
    κοντά σε χωράφια, αλλά ήταν εντελώς αδύνατο. Ο σκύλος μου σάλταρε. Λόγω ράτσας δεν τους ανέχεται ούτε όταν είναι μικροί, ούτε ο ίδιος
    όταν ήταν κουτάβι τα πήγαινε καλά μαζί τους.
    Δεν ξέρω, τι να σας πω... Αγαπώ πολύ τα ζώα, απλώς οι γάτες δεν είναι από τα αγαπημένα μου είδη.
    Όπως και νά ΄χει, πολύ ωραία ανάρτηση, πολύ συγκινητική ιστορία. Πρέπει να σε πλήγωσε πολύ ο ξάδερφος. Ίντα δαμαί επλήγωσεν με εμένα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πολύ γλυκό και θλιβερό ποστ.
    bittersweet.
    ο άνθρωπος είναι το μόνο ζώο που σκοτώνει απλά για ευχαρίστηση. ανώτερο είδος; δεν νομίζω
    she demon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. mana mou re... emena ekamen mou entiposh o pappous, akou eishen therko!

    se pion xorko emegaloses???

    eshei pollous garous san ton anipsion sou, kserw tziai gw enan tethkion:-/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Λυπητερή ιστοριούλλα :(

    Εσού εν αννήκεις εις το "ανώτερον" είδος. Μόνον τζαι μόνον η αγάπη σου για τα ζώα φκάλλει σε που τζείντην ομάδαν των ατόμων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @Mana
    Έκατσε ήσυχος στο σχολείο χωρίς να πανικοβληθεί; Μπράβο!
    Έπαθα το και εγώ που ήμουν μιτσής. Είχα έναν Kurt που τελικά εφκήκεν μου Alanis…

    @Aurora
    Ο σίυλος μπορεί πολλά εύκολα να τα πάει καλά με έναν κάττο, ειδικά αν ο κάττος εν μωρό. Εν ζώο της αγέλης που του αρέσκει η ιεραρχία. Φτάνει να του δείξεις ότι ο κάττος εν μέλος της «αγέλης» σας, προτιμότερο για τον ίδιο να εν «ωμέγα». Ξέρει ότι εσύ είσαι ο «άλφα», αν δει ότι προσέχεις τον κάττον (όι που τον σιύλλο), τότε όποτε λείπεις θα αναλάβει ρόλο προστάτη. Έννα το δει σαν αποστολή, σαν δουλειά του. Works like a charm. Ο πρώτος μου σιύλος επρόσεχε τα νεογέννητα καττούθκια για να πάει η κάττα να φάει και να ξεκουραστεί. Ο δεύτερος μου επήρεν το ρόλο του τόσο σοβαρά, που έσπαζεν τα νεύρα των κάττων (σκέφτου να χώνεται ένας κάττος πίσω που ένα αγριόχορτο για να πιάσει ένα πουλλί και να στέκεται ο σιύλος πίσω του και να προδώνει τη θέση του). Και αν μπορεί ένας σιύλος να τα πάει καλά με κάττους, σίουρα μπορείς και εσύ.

    @Ktino
    Εν είχα καμιά αμφιβολία. Αλλά πε μου τωρά που σε έκοψα, έμαθες pro;
    ;)

    @She Demon
    With great power, comes great responsibility. Εν τούτο που εν εκαταλάβαμε ποτέ.

    @Postbabylon
    Πολλοί μεγάλοι σε ηλικία χωρκανοί μου είχαν θερκό. Ήταν κατά κάποιο τρόπο νόρμαλ. Έτυχε μου να τες φάω τζιόλας που θερκό, όταν ήμουν με κάτι άλλους μιτσιούς που επιράξαν έναν. Δίνει την ουρά του «κόμπο» και ξεκινά μαστιγώματα.
    Ναι, έσιει πολλούς γάρους σαν τον ανιψιό μου. Και στη ράτσα μου (που εν αρκετά μεγάλη) ευτυχούσαμεν τους. Όι μόνο απέναντι στα ζώα, αλλά εν γάροι και απέναντι στους ανθρώπους. Απλά τα ζώα εν πιο εύκολος στόχος, εν μπορούν να αντιδράσουν.

    @Κυπριακόφωνος
    Να’σαι καλά. Πιστεύκω εν θέμα νοοτροπίας και η εξέλιξη της κοινωνίας αλλάσσει το τούτο σταδιακά. Τα σημερινά μωρά σέβουνται τα ζώα παραπάνω απ’ότι εμείς που ήμασταν μιτσοί. Και η επόμενη γενιά που έννα έσιει καλλύτερα παραδείγματα θα τα σέβεται ακόμα παραπάνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ναι, ξέρωτο, αλλά εδώ πρόκειται για εξαιρετική περίπτωση. Σπανιότατα τα beagle συνυπάρχουν με τις γάτες -το έχω συζητήσει και με τον κτηνίατρο και με τον εκπαιδευτή- ειδικότερα εφόσον δεν το επιχείρησα ενόσω ο σκύλος μου ήταν μωρό. Έχασα τη στιγμή.
    Δεν είμαι κακιά με τις γάτες, ούτε απορρίπτω τους ανθρώπους που τις αγαπούν, απλώς δεν νομίζω ποτέ να τις αγαπήσω όσο τα σκυλιά. Ανθρώπινες αδυναμίες; Ίσως. Γιατί κι εγώ από την άλλη, όπως εσένα και τον Ποδηλάτη, δεν εμπιστεύομαι ανθρώπους που δεν αγαπάνε τα σκυλιά. Και δεν τους πάω κιόλας, συνήθως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Btw, το άλλο μου το σκυλί, ένα τζακ ράσελ+επανιέλ μπρετόν συμπεριφέρεται εντελώς σαν γάτα. Σκοτώνει ποντικούς. Φτυχά τους. Αλλά τζαι τούτη μεν δει κάττο, μια φορά επλακώθηκε με κάποιον άγρια. Τι να κάμω, έδωκα πάνω στα λαγωνικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Πράγματι έδωκες πασ'την περίπτωση. Τα beagle δύσκολα τα παν καλά με κάττους αν δεν έχουν (φιλική) επαφή μαζί τους που τον τζαιρό που εν μωρά. Μπορεί να μάθει να τον αγνοεί, αλλά να γίνουν φίλοι εν πολλά δύσκολο. Οι σιύλλοι βάλλουν σε συνέχεια σε δοκιμασία, θέλουν να πιαν προαγωγή και να ξεκολλήσουν που "ωμέγα". Σαν "άλφα" ωφείλεις να τους βάλλεις στη θέση τους, γιατί αν νομίσουν ότι εγίναν "άλφα" έκατσες πάνω. Να θέλει να μουντάρει κάττον και να μεν τον αφήνεις εν κάτι που μπορεί να γίνει. Αν δει ότι εν γίνεται, έννα μάθει να τον αγνοεί. Με τον άλλον εν θα έσιεις πρόβλημα. Απ'ότι φαίνεται εν σε χαμηλότερη "βαθμίδα" που τον beagle και έννα δει τον κάττο ως παρέα στον... πάτο της ιεραρχίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμφωνώ με την she demon, τα υπόλοιπα ζώα σκοτώνουν μόνο για να φάνε ή για να αμυνθούν, μόνο ο άνθρωπος σκοτώνει για άλλους λόγους (ματαιοδοξία, κακία, πλάκα κτλ). Κι εγώ είχα κάττους όταν ήμουν μικρή και τώρα τελευταίως αποφάσισα να ταϊζω τους κάττους της γειτονιάς για να μας προστατεύουν από φίδια, ποντίκες κ.α. Καλα εκανες και δεν του ξαναμίλησες του ανιψιού σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όπως το είπες, ματαιοδοξία. Και υπεροψία και εγωκεντρισμός. Το ότι εν του εξαναμίλησα εν το εματάνοιωσα, αντιθέτως, φαίνεται να το εμετανοιώσαν όσοι εκρατήσαν επαφές μαζίν του. Όπως μια κοινωνία χαρακτηρίζεται που τον τρόπο που μεταχειρίζεται τους αδύνατουας, έτσι και ένας άνθρωπος χαρακτηρίζεται που τον τρόπο που συμπεριφέρεται στους αδύνατους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. τέλειο ποστ.

    εγώ αν και είμαι dog person πειδή πάντα εν σσιήλλους που είχα, συμπαθώ όλα τα ζώα και πιάννεται η καρκιά μου που θωρώ τους κάττους χαμέ σκοτωμένους.

    ήταν πολύ άσχημο αυτό που σου έκαναν μικρός. και είναι απίστευτο που έχει έτσι αθρώπους δολοφόνους... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Οι παραπάνω που είχαν κατοικίδια μικροί πισετεύκω είχαν ανάλογη εμπειρία. Αν και τα πράματα θα ήταν διαφορετικά εν δεν τον έβλεπα με τα μάθκια μου. Κάποιος θα τον έφευκε που το δρόμο και θα μου ελαλούσαν ότι απλά έφυεν, όπως το θερκό.
    Εν πράγματι κρίμα που υπάρχουν ανθρώποι με έτσι νουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. οι γάτοι είναι η ζωή μου! Λατρέβω τους!
    Ούτε εγώ συμπαυώ τους ανθρώπους που τους απεχθάνονται..
    Πάντως για τες φόλες, είτε για σκύλλους είτε για γάτους είναι αυτές, έτσι και καταλάβω ποιός έριξε θα του κυρήξω τζιχάτ. Εννοώ το.
    Θα φάει αυκά πάς το αυτοκίνητό, πάς την εξώπορτα του, όπουδήποτε θα του τσακρίσουν τα νέυρα του. Κάθε μέρα! Κάθε εβτομάδα! 365 μέρες το χρόνο!
    Θα του λύσω τις νευρες του και θα του αφήσω και σημείωμα να ξέρει το γιατί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εν αρρωστημένα πράματα τούτα. Και έχει ανθρώπους που το κάνουν τακτικά... Δεν σέβεσαι τα ζώα, που είναι μέρος της φυσικής ιεραρχίας, δεν σέβεσαι τον άνθρωπο. ΈΤσι το βλέπω εγώ. Και είσαι απολίτιστος, με όλες τις έννοιες.
    Μα το τζακ ράσελ+επανιέλ μπρετόν;; Επειδή ήταν αδέσποτη είναι χειρότερη με τους γάτους από ό,τι το μπιγκλ. Επιτίθεται στα πάντα. Είναι λίγο πελλή η γέριμη.
    Αλλά είναι τεράστια η διαφορά σε σχέση με άλλες ράτσες. Πχ το λαμπραντόρ που είχα ούτε εσυγκινήτουν, στη βόλτα περνούσε δίπλα από γάτες, σκατζόχοιρους λες και δεν συνέβαινε τίποτα, τη στιγμή που το μπιγκλ σήκωνε τη γειτονιά στο πόδι από τις κραυγές τύπου "άφησμε, άφησμε μαστόρισσα να τον ξεσκίσω τον γάτο να σου τον φέρω λάφυρο"! Γι΄αυτό και είναι πάντα στο λουρί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Νομίζω είναι ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που έχουμε σαν κοινωνία... ότι δεν αγαπούμε τα ζώα και τα θέλουμε μόνο για τις ανάγκες μας... Αλλά το να σκοτώνεις αθώα πλάσματα του θεού είναι τουλάχιστον απόδειξη πως είσαι ένα μηδενικό και πως δεν έχεις ανθρωπισμό...Κι εμείς στην γειτονιά πάντα είχαμ γατάκια και τα ταϊζαμε... είναι χαρακτηριστική εικόνα της παιδικής μου ηλικίας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. chris, mazi sou episis.
    dilitiriasan kai emas polla apo ta gatakia mas,alla na odigoun epitides kata pano tous eutixos den etixe na doume. den vrisko logia na xaraktiriso tetoies simperifores.prepei na en pathologikes(arrostimenes that is)

    ΑπάντησηΔιαγραφή