Το παράδειγμα της Ισλανδίας

Η λεγόμενη οικονομική κρίση τα τελευταία χρόνια γονατά τη μια χώρα μετά την άλλη. Το παράδοξο της υπόθεσης εν ότι ο αποτυχημένος χειρισμός της κρίσης που τη μια χώρα, γίνεται παράδειγμα προς μίμηση (αντί προς αποφυγή) που την άλλην. Το μοντέλο που ακολουθούν εν μείωση των δημόσιων δαπανών, αύξηση φορολογίας, ιδιωτικές τζαι δημόσιες απολύσεις, αποκοπές μισθών τζαι οικονομική ενίσχυση των τραπεζών (που επροκαλέσαν την κρίση). Την ίδιαν ώρα, το προβληματικό πολιτικό σύστημα που απέτυχε να αποτρέψει την κρίση στην αρκή, τζαι στη συνέχεια να την αντιμετωπίσει λειτουργικά, μεινίσκει αναλοίωτο. Το αποτέλεσμα των μέτρων εν να χώνουν τη χώρα σε ακόμα πιο βαθκιά κρίση, να παγώνουν την αγορά τζαι να δυσκολεύκεται η χώρα να ξεπεράσει την κατάσταση. Σε ούλλες τες περιπτώσεις στην Ευρώπη (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία) ο κόσμος αντιδρά με κάθε τρόπο, αλλά τα πράματα εν αλλάσσουν, ούτε το μοντέλο αντιμετώπισης της κρίσης.
Την ίδιαν ώρα, μια χώρα επέλεξε να αντιμετωπίσει την κρίση πολλά διαφορετικά τζαι εν πολλά ενδιαφέρον ο τρόπος με τον οποίον το έκαμε. Στην Ισλανδία, αποφάσισαν ότι την κύρια ευθύνη έσιει την το πολιτικό σύστημα τζαι ότι ο λόγος που ήρτεν η οικονομική κρίση εν η εκμετάλλευση της χώρας που την πολιτικήν ηγεσία τζαι τες τράπεζες. Έτσι, οι 320.000 Ισλανδοί αρνήθηκαν να χρεωθούν την επενδυτική φούσκα τζαι να αποζημιώσουν τες (ξένες) τράπεζες για τη ζημιά που έπαθαν όσον ερουφούσαν το αίμα του κόσμου. Παράλληλα, αφού αποκαλύφτηκεν ότι ο πρωθυπουργός Γκέιρ Χάαρντε εχρηματοδοτούσεν το κόμμα του με κυβερνητικά κονδύλια τζαι ανάθετεν στους χορηγούς του κρατικά έργα (τίποτε διαφορετικό δηλαδή απ’ ότι γίνεται σε ούλλες τες χώρες), αναγκάσαν τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί τζαι σύρνουν τον στα δικαστήρια με την κατηγορία της βαριάς αμέλειας στην τραπεζική κρίση.

Που τζαμαί τζαι τζει, αφού εφκήκαν στο συμπέρασμα ότι φταίει πρώτα το πολιτικό σύστημα, εψηφίσαν μιαν επιτροπή 25 πολιτών (όι πολιτικών) που 522 υποψήφιους, για να ετοιμάσει νέο Σύνταγμα. Οι Ισλανδοί, ξέρετε, εν έχουν κόλλημα με το Σύνταγμα τους τζαι εν το θεωρούν «ιερό» τζαι ανέγγιχτο. Όπως εν εκολώσαν να αλλάξουν το Σύνταγμα που εκληρονομήσαν που τους δικούς τους πρώην αποικιοκράτες (Δανία) την πρώτη φορά, εν εκολώσαν να το αλλάξουν τζαι τες επόμενες έξι φορές. Τούτην τη φορά, οι 25 πολίτες (αποκαλούν τους Συνταγματικό Συμβούλιο) στες 6 του Απρίλη επιάσαν δουλειά. Ως τες 29 του Ιούλη η δουλειά τους ήταν να συγκεντρώνουν τες απόψεις του κόσμου μέσω του ίντερνετ. Εκάμαν μιαν ειδική ιστοσελίδα τζαι ανοίξαν λοαρκασμό σε Facebook, Twitter τζαι Youtube τζαι εξεκινήσαν να μαζεύκουν προτάσεις. Αφού εμαζέψαν τα στοιχεία τους, εκάτσαν τζαι εγράψαν έναν νέο Σύνταγμα σε εννιά κεφάλαια τζαι 114 άρθρα, τζαι στη συνέχειαν εκαταθέσαν το στο αρχαιότερο εν ενεργεία Κοινοβούλιο στον κόσμο (ιδρύθηκε το 930 μ.Χ.). Η Βουλή έννα αναλάβει να το σουλουπώσει τζαι θα το φκάλει σε δημοψήφισμα την 1η του Οκτώβρη.
Τούτον το Σύνταγμα θεωρείται το πιο πρωτοποριακό που έσιει ευρωπαϊκή χώρα τζαι βάλλει σε εφαρμογή (ακόμα τζαι που τη διαδικασία δημιουργίας του) την πρακτική δημοκρατία τζαι την ενεργή συμμετοχή των πολιτών. Χαρακτηριστική εν η εισαγωγή του κείμενου: «Εμείς, που κατοικούμε στην Ισλανδία, θέλουμε να δημιουργήσουμε μια δίκαιη κοινωνία, όπου όλοι είναι ίσοι. Η διαφορετική καταγωγή μας, μας κάνει πιο πλούσιους ως σύνολο και μαζί έχουμε την ευθύνη για την κληρονομιά στις επόμενες γενιές, τη γη και την ιστορία, τη φύση, τη γλώσσα και τον πολιτισμό».
Ορισμένα που τα βασικά στοιχεία του Συντάγματος εν:
• Κανένας υπουργός εν μπορεί να παραμένει στο ίδιο αξίωμα για πάνω που οκτώ χρόνια.
• Όποιος γίνεται μέλος της κυβέρνησης πρέπει αυτόματα να εγκαταλείπει τη βουλευτική του ιδιότητα.
• Μέσω υπογραφών, το 2% των εκλογέων έχουν τη δυνατότητα να υποβάλουν νομοσχέδιο προς ψήφιση στη Βουλή.
• Θα τίθεται προς δημοψήφισμα ένα νομοσχέδιο αν το επιθυμεί το 10% του εκλογικού σώματος.
• Οποιαδήποτε συνθήκη προνοεί μεταβίβαση κυριαρχίας σε κάποιον Οργανισμό (π.χ. ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, ΕΕ) μπορεί να υπογραφεί μόνο μετά που έγκριση του λαού σε δημοψήφισμα.
Πολλά καλή αρκή. Εύχουμαι στους Ισλανδούς τα καλλύτερα τζαι στον υπόλοιπο κόσμο να παραδειγματιστεί. Παραπάνω πληροφορίες για το νέο Σύνταγμα της Ισλανδίας δαμαί.

Orpheus

Orpheus, που το ελληνικό συγκρότημα Raining Pleasure, σε μια διασκευή (2005) του άλμπουμ Reflections (1970) του Μάνου Χατζηδάκη με τους New York Rock & Roll Ensemble.

Gallery

Dark Tranquility
The Gallery

Come and dance through my vanity's halls
Welcome to my exhibition

Ornaments fall
The fate of my art, condemned
And the creative seed
That grows to the tune of the harvest song
Embody my lifelong passion
Intertwine with the structures of my art
Those empty frames staring at me

One lonely portrait covers the lovestarved canvas
In honour of the birthless rebellion within me

Every picture holds a tale
Every shade tells of a thousand words

The artistry of living chaos
Is pictured in the poets tears
Because everything burns
The final concept
Is all but a thought away

Be gone, you foul enchantress of decay!
My thoughts and words will come to right
In my chamber where chaos conveys
Kneel down to my desire

Deep in the vaults of my carnal agony
Emptiness! Orchestration through colours

The gallery

To never return to my guidance
Burning my art...

Μαυρίλλα

Έσιει φορές που θωρείς τα πάντα γυρών σου να σκοτεινιάζουν. Ακούεις τες κολώνες που έχτισες για να στηρίζουν τη ζωή σου όπως την ξέρεις να τρίζουν. Τζαι αρκέφκεις να αμφιβάλλεις ακόμα τζαι για τζείνες που εν σταθερές. Ακόμα τζαι τα μιτσιά πράματα που εμπρούσαν να φέρουν λλίην αισιοδοξία τζαι λλίο φως, αρνούνται να συμβιβαστούν. Ούλλα συνωμοτούν τζαι φέρνουν μια μαυρίλλα, που σκοτεινιάζει κάθε μέρα τζαι παραπάνω. Κάθε προσπάθεια να ξεφύγεις εν μάταιη. Εν όπως τον ιστό της αράχνης, που αν πιαστείς πάνω με το να παλεύκεις να ξεφύγεις το μόνο που καταφέρνεις εν να εξαντληθείς τζαι να μεν έσιεις δύναμη να αντιμετωπίσεις την αράχνη στο τέλος. Το μόνο που σου μεινίσκει να κάμεις εν να ανοίξεις τα σιέρκα, να χαλαρώσεις τζαι να αφήκεις την μαυρίλλα να σε παρασύρει όπου θέλει… Στο δρόμο, ίσως καταφέρεις να αποχτήσεις ξανά τες δυνάμεις σου τζαι να μπορείς να αντιμετωπίσεις τζείνο που έννα βρεθεί τελικά απέναντι σου.



Cradle of Filth
Bathory Aria

Snuffed tapers sighed
As Death left impressing
His crest of cold tears on the Countess

Benighted like ill-fated Usher
The House of Bathory shrouded
'Neath griefs dark facade

If only I could have wept
In mourning by Her side
I would have clasped Her so tight
Like storm-beached Aphrodite
Drowned on Kytherean tides

And Kissed Her
For from Her alone
My lips would have known
Enigmas of shadowy vistas

Where pleasures took flesh
And pain, remorseless
Came freezing the breath
Of raucous life hushed unto whispers

Benighted.

Inhaling the pale waning moonlight that crept
Through the crypt of Her Lord who so lucidly slept

Benighted.

Exhaling the wail of black widowhood's toll
Waxing eternal night entered Her soul

[II. A Murder of Ravens in Fugue]

Now haranguing grey skies
With revenge upon life
Gnathic and Sapphic
Needs begged gendercide

Delusions of Grandier denounced the revolt
Of descrying cursed glass, disenchanted in vaults
Encircled by glyphs midst Her sin-sistered cult

With hangman's abandon She plied spiritworlds
To Archangels in bondage
From light to night hurled
Cast down to the earth where torment would unfurl.......

But soon,
Her tarot proved
Hybrid rumours spread like tumours
Would accrue
And blight Her stars
However scarred
To better bitter truths
Of cold bloodbaths

As bodies rose
In rigid droves
To haunt Her from their
Shallow burials imposed
When wolves exhumed
Their carthen wombs
Where heavy frosts had laboured long
To bare their wounds

To the depths of Her soul they pursued
Wielding their poison they flew
Like a murder of ravens in fugue

And knowing their raptures
Would shatter Her dreams
She clawed blackened books for damnation's reprieve
Baneful cawed canons on amassed enemies

So Hallow's Eve
As She received
Like Bellona to the ball
Those enemies
Fell-sisters heaved
Her torturies
Cross stained flagstones
To Her carriage reined to flee

But She knew She must brave the night through
Though fear crept a deathshead o'er the moon
Like a murder of ravens in Fugue

For each masked, jewelled gaze held dread purpose
Horror froze painted eyes to cold stares
And even Her dance
In the vast mirrors cast
Looked the ill of Her future
If fate feasted there....

[III. Eyes That Witnessed Madness]

In an age crucified by the nails of faith
When rank scarecrows of christ blighted lands
An aloof Countess born an obsidian wraith
Dared the abyss knowing well She was damned
Her life whispered grief like a funeral march
Twisted and yearning, obsessed an entranced
With those succumbing to cruelty
Crushed 'neath the gait of Her dance
A whirlwind of fire that swept through the briers
Of sweet rose Her thickets of black thorn had grasped...

She demanded the Heavens and forever to glean
The elixir of Youth from the pure
Whilst Her lesbian fantasies
Reamed to extremes
O'er decades unleashed
Came for blood's silken cure

But Her reign ended swiftly
For Dark Gods dreamt too deep
To heed Her pleas

When Her gaolers were assailed
With condemnations from a priest
Who'd stammered rites
In the dead of night
For maidens staining winding sheets

And She postured proud
When Her crimes were trowelled
And jezebelled to peasant lips
Though She smelt the fires
That licked limbs higher
To the tortured cunts of accomplices

So ends this twisted fable's worth
And though spared the pyre's bite
By dint of nobled bloodlined birth
Her sins (crimes) garnered Her no respite

Forever severed from the thrill of coming night
Where slow Death alone could grant Her flight

"The Spirits have all but fled judgement
I rot, alone, insane,
Where the forest whispers puce laments for me
From amidst the pine and wreathed wolfsbane
Beyond these walls, wherein condemned
To the gloom of an austere tomb
I pace with feral madness sent
Through the pale beams of a guiltless moon
Who, bereft of necrologies, thus
Commands creation over the earth
Whilst I resign my lips to death
A slow cold kiss that chides rebirth
Though one last wish is bequathed by fate
My beauty shalt wilt, unseen
Save for twin black eyes that shalt come to take
My soul to peace or Hell for company"
[Quoted words above are from Hammer Film's "Countess Dracula" (1970). The singer is Imgrid Pitt, the actress who played the role of Elizabeth in that film.]

My soul to Hell for company

Cartoons vs Real Life