Ζητείται αφέντης

Μετά τον Μπεν Αλί της Τυνησίας, έπεσε και ο Μουμπάρακ της Αιγύπτου. Το φαινόμενο του ντόμινο φαίνεται ότι συνεχίζει και επόμενος σταθμός εν η Αλγερία. Ως τωρά στην περιοχή (εκτός ποιυ το Ιράν) οι μόνοι δικτάτορες που έμειναν στην εξουσία ήταν όσους εφκάλαν οι ΗΠΑ. Αλλά ήρτεν ο τζαιρός τους. Τωρά το τι έννα ακολουθήσει εν το πρόβλημα. Έννα καταφέρουν να εφαρμόσουν οι Αμερικάνοι, μετά τη μοναρχία, ένα σύστημα εκλεγόμενης ολιγαρχίας και να το σερβίρουν ως δημοκρατία (όπως στη Δύση); Ή έννα καταφέρουν οι ισλαμιστές υπό το Ιράν να αναλάβουν τον έλεγχο στη νέα κυβέρνηση;
Πάντως οι Αμερικάνοι χάνουν τον ένα σύμμαχο μετά τον άλλον στην περιοχή και ο επιστάτης που εβάλαν τζαμέ (Ισραήλ) μεινίσκει μόνος του. Τον τελευταίον τζαιρόν, το Ισραήλ άρκεψε να γυρεύκει αλλού συμμάχους. Λλίον πιο βόρεια. Και το ότι η Τουρκία εστράφηκεν εναντίον του για σκοπούς εντυπωσιασμού του ισλαμικού κόσμου, έκαμεν το πιο εύκολο να γυρίσει προς την Κύπρο. Το φυσικό αέριο, ήταν το κερασάκι στην τούρτα. Έσιει νέα γεωπολιτικά δεδομένα στον κόσμο και πολλές ανακατατάξεις. Οι ισχυροί αρκέψαν να νεκατώνουν τα χαρτιά για να τα ξαναμοιράσουν. Αλλά στο τραπέζι κάθετε πλέον (δίπλα που τους Αμερικάνους, τους Ρώσους, τους Κινέζους και τους αποστάτες Ευρωπαίους) και το Ιράν, που με ασπίδα την Ισλαμική Συνδιάσκεψη ζητά μερίδιο. Που έννα κόψουμεν άραγε στη τζαινούρκα μοιρασιά; Ποιος εννάν ο νέος μας αφέντης;