src='http://ajax.googleapis.com/ajax/libs/jquery/1.3.2/jquery.min.js' type='text/javascript'/>

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Ένα σίκρετ σάντα ποστ τζαι μια έκπληξη

Έναν sweet and sour ποστ που τον Σίκρετ Σάντα…

Ήρταν τα μεσάνυχτα τζαι ακόμα εμάσιετουν. Πρέπει να εδοκίμασεν πάνω που δέκα φορές μόνο τζείνην την ημέρα, αλλά πάντα το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο. Τούτην τη φορά όμως εφαίνουνταν να πηαίνουν ούλλα καλά. Με μμάθκια γεμάτα ελπίδα γυρίζει πάνω που το κατσαρολλί τζαι θωρεί… «Φτου ρε γαμώ το! Πάλε εγέμωσε κουτρουβούθκια!». Ακούει βήματα πίσω της. Ήταν ο Στύλλος. «Ήνταμπου έννα γινεί; Έννα έρτεις να ππέσεις; Εξύπνησες μας με τες φωνές σου κάθε τρεις τζαι λλίο». «Άφησμε να δοκιμάσω άλλη μια φορά τζαι έρκουμαι…», απαντά του.
Ξαναρκέφκει πάλε που την αρκήν. Τούτην την φορά έπιασεν το κατσαρολλίν το αλουμίνιο που της έδωκεν η μάνα της. Τα υπόλοιπα έκρουσεν τα ούλλα. Βάλλει λλίον λάδι καλόν, σύρνει μέσα τζαι λλίον αλεύρι τζαι αρκέφκει το νεκάτωμα πάνω που την φωθκιάν ώσπου να τσιγαριστεί. Βάλλει σιγά σιγά λλίον νερό ώσπου να γίνει κρεμούα τζαι ακόμα πιο λλίον ανθόνερον. Τζαι… πάλε έγινε αηδία γεμάτη κουτρουβούθκια. «Ούφφουυυ!».
Πάει να ππέσει γεμάτη απογοήτευση. Ο Στύλλος ήταν ήδη απλωμένος όπως το λέσιην. Έππεσεν δίπλα του τζαι εξεκίνησε να αναπολεί τα παιδικά της χρόνια. Εθυμήθηκεν το σπίτι που εμεγάλωσε, μακριά, στο υπερπέραν. Στην γη πέρα από το τούνελ. Εθυμήθηκε τη γιαγιά της, που όποτε επελλαρίζαν τζαι έθελεν να τους ηρεμήσει, αν δεν είσιεν κρεόλες τζαι φρουτάκια, έκαμνεν τους γρούτα. Η συνταγή ήταν τόσον απλή, αλλά εφαίνετουν της απίστευτα δύσκολη όποτε επροσπαθούσεν να την κάμει.
Ως σήμερα, αν συγκεντρωθεί, μπορεί να ακούσει το τσιγάρισμα στο κατσαρολλίν. Σάννα τζαι εν όπως το ππουφούρισμα που ακούεται; Τέλος πάντων. Μπορεί ακόμα να μυριστεί την γρούτα της γιαγιάς της… Μα σάννα τζαι έννεν γρούτα που μυρίζει; Εν μυρίζει καν. Βρωμεί. Βρωμεί μεθάνιον. Όι, όι, εν πεθάνιον. «Ρε Στύλλε! Είσαι γάρος. Μεν μου παίζεις τον τζοιμισμένον».
Η αναπόληση έσπασεν, αλλά η ανάμνηση εν τζαμαί. Πάντα εν τζαμαί. Άραγε η γιαγιά της εκατάφερεν να κάμει γρούτα που την πρώτη; Άραγε τζαι τζείνης εν η δική της γιαγιά που της την έμαθε; Όξα η μάνα της; Αν ζητήσει βοήθεια που την μάνα της, έννα τα καταφέρει τελικά να κάμει την γρούτα; Όξα έννα της μείνει το όνομα; Έσιει πραγματικά σημασία; Όξα εν απλά η ανάγκη να «φτάσει» την γιαγιά της; Στη μαγειρική, στη ζωή, στην οικογένεια…
Τωρά η Γρούτα έσιει τη δική της οικογένεια. Άραγε τα μωρά της που έννα μεγαλώσουν έννα προσπαθούν τζαι τζείνα να την «φτάσουν»; Σε ούλλους τους τομείς; Έννα θυμούντε την μαγειρική της μάνας τους τζαι έννα προσπαθήσουν να την αντιγράψουν; Εν έσιει πραγματικά σημασία η γρούτα τελικά, έννεν; Εν μια ιδέα. Ένας συμβολισμός. Μια ανάγκη να αποδείξει την αξία της. Στο κάτω-κάτω, εν η ανάμνηση τζαι η προσπάθεια που μετρά. Όι έναν έδεσμα…
«Αλλά αύριο, έννα καταφέρω να κάμω γρούτα! Χωρίς υπερβολή…».


Τζαι μια έκπληξη, ιδέα της Πρασινομήτωρ…

Χτυπά το ξυπνητήρι. Σήμερα, εν εχρειάστηκε καν. Εν έκλεισεν μάτι ούλλη νύχτα. Άραγε μετά που τόσες προσπάθειες τζαι πειραματισμούς εκατάφερεν τα; Πρέπει να πάει στο λαπ να κάμει ανάλυση των τελικών της δεδομένων για να εν σίουρη. Έξω εσιόνισεν πάλε. Ο Μεξικάνος του πάρκινγκ άρκεψεν να μουρμουρά πάλε. Εν άκουσεν λέξη. «Παρέτα μας τζαι εσού γιε μου», λαλεί του. «Que?», ρωτά απορημένος. Εν ασχολήθηκεν καν, εμπήκε στο αυτοκίνητο τζαι έφυεν ττάππον.
Μπαίνει μεσ’το λαπ βουρητή. Ούτε ενοχλήθηκεν καν σήμερα που τον Μαρκ που την έβλεπε ποβλακωμένος. Βάλλει τα δεδομένα στον υπολογιστή για την προσομοίωση. Εκατάφερεν τα! Ετελειοποίησεν την συνταγή. Τυπώνει την, βάλλει την σε ένα φάκελο τζαι βάλλει την στο σακκούι. Ήταν η τελευταία της μέρα πριν τες διακοπές, αλλά εν εμπορούσε να μείνει άλλο. Ένοιωθε ανασφάλεια, έπρεπε να φύει. Πάει, λαλεί του Άρχων ότι πρέπει να φύει, τζαι πάει στο γραφείο της.
«Πρας, σόρι αμπάουτ γιέστερντεϊ. Άι γουος ε τζερκ». Λαλεί ο ΠαΣχιΦα, που την ακολούθησε στο γραφείο. «Άι ντοντ χαβ τάιμ φορ δις. Γιουρ ε τζερκ, ντέι ιν ντέι άουτ», απαντά τζαι πιάνει τηλέφωνο στο αεροδρόμιο. Έπρεπε να αλλάξει την πτήση για το χρυσοπράσινο, να φύει πιο γλήορα. Φεύκει βουρητή τζαι πάει στο πάρκινγκ.
Μπροστά που το αυτοκίνητο της, εστέκουνταν θκυο τύποι με μαύρα κοστούμια τζαι γυαλιά του ήλιου. «Νταμν», λαλεί. «Πρέπει να έχουν πρόσβαση στο κομπιούτερ του λαπ». Εν μπορεί να χρησιμοποιήσει το αυτοκίνητο της. Πρέπει να φύει τωρά. Συνειδητοποιεί ότι το σακάκι, με το φάκελο, εξέχασεν το στο γραφείο. Πάει μέσα βουρητή. Πιάνει το σακούι της τζαι διά πάνω στον ΠαΣχιΦα. «Πρας, σαμ γκάις φρομ CIA γουερ λούκινγκ φορ γιου. Άι τολτ δεμ δέι καν κατς γιου απ ατ δε πάρκινγκ…». Πάντως, ο ΠαΣχιΦα εν επερίμενεν τον βουζουνόπατσο με τίποτε…
Ξέρει τι πρέπει να κάμει. Η θυσία απαιτείται. Πάει τζαι βρίσκει τον Μαρκ. Στέκεται μπροστά του. Κάτι επήε να πει, αλλά που το στόμα του εφκήκε μόνο ένας υπόκωφος ήχος. Αρπάσσει τον τζαι φιλά τον. Σαν ήταν ποβλακωμένος, βάλλει το σιέρι της στην τσέπη του τζαι αρπάσσει το κλειδί της μοτόρας. Πριν καν ξεθαμπώσουν τα γυαλιά του Μαρκ, τζείνη εβρίσκετουν ήδη στο δρόμο για το αεροδρόμιο.
Ο αέρας εφούντωσε το κυπριακό μαλλί τζαι έκαμεν το να μοιάζει με άφρο του 70’s. Μετά που κόπο, εκατάφερε να πείσει την κοπέλλα στο αεροδρόμιο ότι εν το ίδιο άτομο που δείχνει η ταυτότητα της τζαι εμπήκε γλήορα στο αεροπλάνο τζαι έκατσεν. Έβαλεν το σιέρι της στην τσέπη του σακακιού. Ένοιωσεν τον φάκελο τζαι πουκάτω την καρδία της να χτυπά όπως την πελλήν. «Ούλλα τελειώνουν σύντομα», εψυθήρισε καθυσηχαστηκά στον εαυτό της. «Ναι, ούλλα τελειώνουν σύντομα», απάντησε ο διπλανός της.
Ήταν ένας μελαχρινός, αραβικής καταγωγής, με έντονο ύφος. «Δώσμου τον φάκελο, γιατί ούτε ο Αλλάχ εν θα σε σώσει», λαλεί της με ένα σατανικό χαμόγελο. Έπιασεν την πανικός. Πιάνει την τσέντα της τζαι φέρνει του την στην τζεφαλή. Μόλις εφώναξε βοήθεια, ένας αστυνομικός με πολιτικά ακινητοποίησεν τον τρομοκράτη.
Η πτήση έμοιαζεν ατελείωτη, αλλά σύντομα έφτασε στο χρυσοπράσινο. Η οικογένεια της έπιασεν την που το αεροδρόμιο τζαι σύντομα εβρέθηκε σπίτι της. Μόλις έφτασε, έφκαλεν την συνταγή τζαι έπιασε δουλειά. Πράγματι, εκατάφερε να την τελειοποιήσει. Το τσίζκεϊκ ήταν τέλειο…


Η έμπνευση από…

36 σχόλια:

  1. Άτε τζαι εφαήθηκε που πάνω της να δει ποιος θα της κάμει δώρο.
    απορία όμως. αφού η Γρούτα δεν πετυχαίνει τη γρούτα γιατί τα κοπελούθκια της να προσπαθούν να την φτάσουν; χαχαχαχα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενα πολυ απολαυστικο ποστ! Θα αρεσει σιγουρα. Καλες γιορτες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν θέλει να έβρεις αήπι πάντως ψυρίζεις το θέμα (παραπάνω που εμένα) τζαι μετατρέπεις την μεταφορά σε κυριολεξία :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. kalan en paizetai me tipote!!!!
    eisai talenton!

    thn prasinomitwr pou thn ksereis? thelw tziai gw na gnwrisw tous prasinous!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χαχαχαχαα!!!!Για της Γρούτας θα πω επιτέλους γιατι εσhει ουλλη μέρα επιασε σβάρνα τα ποστ τζαι γυρεύκει το δικό της!!!

    Για το αλλο, έ οι τζαι να δώκω φιλί στον Μαρκ (γιαξ)!!!!! Ουφφου τι κάμνω για ένα τσιζκέικ!!!! Ελπιζω να αξιζει η συνταγή τελικα! :)))
    Σε ευχαριστώ πάντως παααααααααααααρα πολλα!!!!!!!!!! :))))))))))))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. εν εκατάλαβα κουτσί αλλά εν πειράζει, κόπιασε τζαι άνοιξα cookies.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. πόμπα πράμαν, τζαι οι θκυο ιστορίες
    ότι πρέπει για τες κοπέλες :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μα ήταν πολλά ωραίες τζαι οι 2 ιστορίες!!!!!

    Η απορία μου είναι για την κρεόλα εμένα. Πόθεν είσαι τζαι λαλείς την έτσι;;;;;

    Μόνο που ένα πλάσμα την άκουσα ως τωρά!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Ποστ
    Ευχαριστώ :)
    Εγνώρισα τους πριν λλίες μέρες ούλλους. Άψογη οικογένεια. Όπως την επερίμενα.

    @Πρας
    Εκαθυστέρησα την λλίο την Γρούτα η αλήθκεια. Δικαιολογημένη.
    Παρακαλώ. Εν είσιε λάθος το τσίζκεικ. :P

    @Μάνα
    Έρκουμαι σε λλίο :)

    @Νίρι
    Ευχαριστώ Νίρι μου :)

    @Μουν
    Να ‘σαι καλά :D
    Κρεόλα είπεν την η Γρούτα τζαι εν γι’αυτό που το έγραψα τζαι εγώ. Αν εν που τη «γη πέρα από το τούνελ» ο άλλος που την λαλεί κρεόλα, σημαίνει ότι εν στην Πάφο που την λαλούν έτσι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Α Π Ι Σ Τ Ε Υ Τ Ο !
    Χτυπιουμαι που το γελιο κομα!
    Εδοκες πανω σε ουλλα! χαχαχαχχαα
    Αν εβαλλες τζαι κανενα γαουροκλωτσο, πας το καλαμι, στην φαση που την αμολησεν ο στυλλος, ηταν να σαι τελεια σωστος! χαχαχαχα

    Παντως αν ενει να με φτασουν τα μωρα μου στην μαγειρικη, εν να χουν προΛημα - εν να τρων πολλυν ντελιβερι ;Ρ

    Ευχαριστω Defiance! Απολαυσα τζαι το δικο μου τζαι της Πρας!
    Ευχομαι ο νεος χρονος να σου φερει οτι επιθυμεις τζαι να' σαι γερός τζι ευτυχισμενος!

    ΥΓ: Εχω σου τζι εγω ενα "δωρο" (μολις το τελειωσω) στην γνωστην αναρτηση, όϊ τοσον ωραιο σαν το δικο σου ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ennen, tziai egw kserw thn kreola, en nutella se mitsia koutouthkia atomika me koutalaki pou epoulan h kattina tou dimotikou:-) panw eishen ena indianaki!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Χαχαχα. Έβαλα πατσαρκά αρχικά, στο τέλος της ιστορίας, αλλά μετά είπα να σας αφήκω να τζοιμηθείτε ήρεμα :P
    Χάρηκα που σου άρεσε. Περιμένω το "δώρο".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Ποστ
    Μεν σοβαρομιλάς; Εγώ μόνο τα νουτέλα έξερα. Ώστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. @ Ποστ μου εν καλα που αθθυμασαι! Ειες τα καλα τα πραματα επηαινναν μονο στην Πιτσιλιαν τζαι στο... "υπερπεραν" του τουνελ! χαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. @ Defiance μα ντα ηρεμα? αν δεν εν το πεθανιο, εν ναν η ξυλοκοπτικη να σχιζει ξυλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. LOL. Τουλάχιστον τζείνος ετζοιμήθηκε ήρεμα :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. χαχαχα αρέσαν μου πολλά και τα δύο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γρούτα και Πρας εναν η χρονιά σας φέτος άραγε; πάντως επιάσετε τα καλύτερα δώρα του secret santa ως τωρα!! To the point και εν στερούνται ομορφιά!! Μπράβο Defiance

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ενιμα οντως επιαμεν τα καλυττερα. Μακαρι ναν η τυχερη μας φετος ουλλους, γιατι εμπουχτισαμεν - παλαι καλα που εχουμεν τζαι το μπλογκινγκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. χαχαχα..πολλά ωραίες και οι 2 ιστορίες!

    αποκλείεται να μεν έφτασες την κρεόλα..δαμέ θυμούμαι την εγώ:p

    πολλά ωραίο τούντο secret santa τελικά! bravo στην Πράς!!

    Rania

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εν θυμούμε έτσι μάρκα. Ίσως να είσιεν τζαι ελαλούσαμεν την απλά "νουτέλα" εμείς.
    Ευχαριστώ. Καλή φάση το σίκρετ σάντα, όντως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. χαχαχαχαχ

    πότε ενά εκδόσεις κανένα βιβλίο?
    η δράση ήταν τζι που την καταιγιστική στην ιστορία της Πρας...
    ούτε στο 'κώδικα ντα βίτσι' εν εθκιάβαζα τόσο γλήορα για να δω ήντα που να γινεί... :ρ

    υ.γ. για την ιστορία της γρούτας εν μπορώ να σχολιάσω γιατί εφύρτηκα που το πεθάνιο... :ρ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. ΓΡΟΥΤΟΜΑΝΑ Αν ετρωες μαναμου τζιε σου που την γρουτα της Γρουτογιαγιας ηταν να τρεχουν τα σαλια σου τωρα εν υπερβαλλω καθολου ουτε κουαρουδκια ειχιεν ηταν μια κρεμουα ονειρο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. @Nonis
    Εξεκίνησα κάποτε, αλλά απογοητεύτηκα τζαι επαρέτησα. Κάποια φάση έννα το κάμω :P
    Το πεθάνιο εν κουβέντα της Γρούτας. Τζαι εγώ εφύρτηκα που το εθκιάβασα.

    @Tatsa
    :) Πιστεύκω σου. Εσύ καταφέρνεις την;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. @ Defiance εν η μαμμμμμα μου (ΓΡΟΥΤΟΜΑΝΑ) τζαι μπηκε με τους κωδικους της Τατσας! χεχε

    Καταγγελλω την οτι εν μας καμνει ποττε γρουτα! Εκαταλαες... μαειρευκουμε μονο τζεινα που μας αρεσκουν... (σποντα)

    Ε αμμα για τα Χριστουγεννα εχω κληματοφυλλα, Α!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Στραβάρα πάνω μου! Ντα ακόμα έγραψεν το κεφαλαία η γεναίκα!
    Έννεν ανάγκη να σου κάμνει γρούτα η μάνα σου. Αρκεί να σου δείξει να την κάμνεις εσύ, να γλυτώσουν τζαι οι κατσαρολλούες :P
    Τσσς, παίζουν κουπέπια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Κουπεπια Defiancακι μου, κουπεεεεπια? Καμνει σου κατι κουπεπουθκια η Γρουτομανα! Αμαναμου-μαναμου! ...εν να πνιω που τα σαλια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Τωρα μιλα η Τάτσα! Πριν έκαμνεν υποκλοπες η μάνα μου με το nick μου!Μάνα να σου πετύχει..αντι να λαλουμε ανάγιωστον κολιό να σου φκαλει τα μμαθκια εννα λαλουμε κολιέ ανάγιωστην μάνα να σου φκάλει τα μμαθκια!
    @Def (οι deaf) εθκιάβαζα το ποστ τζαι εν σαννα θκεβαζα βιβλιο της Ευαγγελίας Ευσταθίου! Εννα γράψεις κανένα βιβλίο να σε υποστηρίξουμε??? Θέλω να σιη βία κι αγωνία και σε φτύννω κοινωνια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Χαχαχα. Καλό, τζαι βία να έσιει τζαι αγωνία τζαι να καταφτύσουμεν την κοινωνία. Να ´σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή