
Επειδή έσιει μέρες να βάλω κανένα σοβαρό ποστ, θέλω να μιλήσουμε λλίον για το αγαπημένο μου θέμα συζήτησης: τη θρησκεία. Εν περιμένω να φκάλουμεν άκρη ή κανέναν πόρισμα, απλά θέλω να δω που στέκεστε γιατί πιστεύκω το συγκεκριμένο θέμα εν καθοριστικό πάνω στη διαμόρφωση ενός χαρακτήρα. Το θέμα απασχόλησε με αρκετά για χρόνια (ειδικά στην εφηβία μου) και εθκιάβασα έναν καταραμένο πράματα για μια φάουσα θρησκείες. Χριστιανισμό (γιατί μετά που 12 χρόνια πιππίλλιμα της ίδιας ιστοριάς στα σχολεία, στην ουσία εν μαθαίνεις τίποτε), μουσουλμανισμό, ινδουισμό, εβραϊσμό, ζωροαστρισμό, βουδισμό, παγανισμό...
Οι θκυό τελευταίες εκάτσαν μου παραπάνω γενικά σαν θεωρείες και υιοθέτησα στη ζωή μου πολλές που τες αρχές τους. Πράμα που με έκαμε τουλάχιστον καλλύτερον άνθρωπο προς τους άλλους (γιατί ως έφηβος είμουν πολλά μαλάκας άνθρωπος). Το πόρισμα μου για τες θρησκείες όμως εν (με ορισμένες εξαιρέσεις) ότι πρόκειται για same shit different story. Ορισμένες βέβαια εν πιο ακραίες που τες άλλες (π.χ. είμαστε οι εκλεκτοί του δικού μας θεού και εσείς εκάτσετε πάνω), αλλά σε γενικές γραμμές εν το ίδιο πράμα. Στο κάτω κάτω, ο θεός, όπως τον περιγράφουν, εν αδύνατο να γίνει εξολοκλήρου κατανοητός που τον άνθρωπο. Πόσο παραπάνω τούτη η κατανόηση να επιβληθεί πριν αιώνες και να μείνει απαράλλακτη ως σήμερα. Εν εξελίσσεται; Εν μαθαίνουμε νέα πράματα; Εν καταλάβουμεν το θεό καλλύτερα; Εμάθαμεν τα ούλλα πριν μια φάουσα τζαιρό; Πόσο επιπόλαιος και αλαζονικός εν τούτος ο τρόπος σκέψης; Ακόμα και να εν έτσι τα πράματα, τούτο το "γεγονός" ήταν να εγίνετουν αντιληπτό που ούλλους τους πολιτισμούς με τον ίδιον τρόπο;
Πλέον βλέπω τα πράματα με έναν πιο "ορθολογικό" τρόπο. Πιστεύκω στη φυσική. Απλά πράματα, Μπιγκ Μπανγκ, εξέλιξη και ξέρω'γω κουβέντες. Τωρά αν κάποιος πιστεύκει στον οποιοδήποτε θεό, εν με χαλά καθόλου. Αν νοιώθεις καλλύτερα πιστεύκωντας και αν σε βοηθά η πίστη σου να ξεπεράσεις τες δυσκολίες που συναντάς και να έβρεις κάποιες αρχές στη ζωή σου, τόσο το καλλύτερο. Ότι βοηθά τον εγκέφαλο σου να απελευθερώσει τες αναγκαίες ουσίες και να παράγει τες κατάλληλες ορμόνες για να αντιμετωπίσει την κάθε περίπτωση, κάμνει σου καλόν. Μεν περιμένεις ρε φίλε όμως να επιβάλεις την άποψη σου. Δόξα σοι ο θεός (γαμώ τες εκφράσεις που μου εκόλλησεν η "παιδεία") σε τούτον τον κακομοίρικον τον πλανήτη έσιει μια φάουσα ανθρώπους με ακόμα τόσους διαφορετικούς τρόπους σκέψης. Αν εσκεφτούμασταν ούλλοι το ίδιο ήταν να έχανε το κάθε άτομο τη μοναδικότητά του. Έτσι κι αλλιώς είμαι σίουρος ότι αν εκαταφέρναν να επιβάλουν μιαν κοινή θρησκεία, σε χρόνο μηδέν θα εβρίσκαν 1.002 άλλα πράματα που μας χωρίζουν για να σφάζουντε.
Τούτοι οι ανθρώποι που προσπαθούν να επιβάλουν την άποψη τους στο θέμα θρησκείας προκαλούν μου ανάμικτα συναισθήματα. Που τη μια σπάζουν μου την για τον φασιστικόν τρόπον σκέψης τους, και που την άλλη γουστάρω πολλά να τους ταράσσω γιατί σοκάρουνται εύκολα. Και δόξα σοι ο θεός (άτε πάλε), η "παιδεία" μας εκατάφερε να παράγει πολλούς σε τούντον τόπον. Εν λες και έπιασεν ο "πολιτισμός" μας εργολαβίαν τες παρωπίδες και βάλλει τες του άλλου μόλις γεννιέται. Εντάξει, είπα να βάλω κανένα σοβαρό ποστ, αλλά η πολλή σοβαρότητα βλάφτει. Και όσο πιο σοβαρό εν ένα θέμα, τόσο πιο καλά ένι να του προσθέτεις χιούμορ, για να μεν χαντακωθείς. Γι'αυτό ήβρα σας θκυο stand up comedy για το θέμα που με ενθουσιάσαν. Το ένα λλίο πιο "προκλητικό" που το άλλο, αλλά έχουν πολλή χάζι. George Carlin και Jim Jefferies. Enjoy.






















