Η Βόρεια Κορέα εν μια που τες χώρες που έχουν ακόμα δικτατορία. Εν ένα απομεινάρι του Ψυχρού Πολέμου. Το 1945 Αμερικανοί και Σοβιετικοί εμοιράζαν τον κόσμο σε οικόπεδα, σε ζώνες επιρροές. Την Κορέα εθέλαν την που μισή. Και εκανονίσαν τα. νότια οι ΗΠΑ, βόρεια οι Ρώσσοι. Που τότε μέχρι σήμερα, η Βόρεια Κορέα είχε δύο ηγέτες: Τον Κιμ Ιλ Σουνγκ ως το 1994 και μετά το γιο του, Κιμ Γιονγκ Ιλ, μέχρι σήμερα (ο ΚιμΓιονγκ Ιλ επειδή εγέρασε και εν άρρωστος, ετοιμάζει το γιο του, Κιμ Γιονγκ Ουν, να τον διαδεχτεί) .
Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ έννεν απλά ένας δικτάτορας, κινείται στα όρια της σχιζοφρένειας. Ισχυρίζεται ότι ακολουθά μια μαρξιστική-λενινστική ιδεολογία, αλλά η αλήθκεια εν ότι εν χειρότερος και που τον Στάλιν. Ο τύπος φκάλλει φυσικό αέριο και στέλλει το στην Κίνα σε εξευτελιστικές τιμές. Και ως αντάλλαγμα, η Κίνα κάμνει του πλάτες. Όνειρο του, εν να καταφέρει να τελειοποιήσει τα πυρηνικά του και είτε να κατακτήσει τη Νότια Κορέα, είτε να την ισοπεδώσει. Όταν έπιασε την εξουσία, η πρωτεύουσα εν του άρεσε. Και εξανάχτισεν την. Έκαμε μια χλιδάτη πόλη για να ζει ο ίδιος και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι , την ίδια ώρα που ο υπόλοιπος κόσμος ζει σε άθλιες συνθήκες. Πριν λλία χρόνια, αποφάσησε ότι ο κύριος δρόμος που οδηγεί που την πρωτεύουσα στες άλλες πόλεις έπρεπε να ξαναχτιστεί γιατί έπερνε του ώρα να ταξιδέψει. Ένα χωρκό ήταν στη μέση. Μικρό χωρκό. Μόλις 800 άτομα. Έπιασε τα σπίτια τους, άφηκε τους στο δρόμο, ισοπέδωσεν τα και έκαμεν το δρόμο του. Οι κάτοικοι εδιαμαρτυρηθήκαν, εκάμαν διαδήλωση. Την επόμενη εξαφανιστήκαν, μαζί με κάθε στοιχείο που έδειχνε ότι υπήρξαν ποττέ. Θυμούμε ακόμα μια δήλωση ενός γέρου που εμείνισκε σε γειτονικό χωρκό: "Ο γιος μου και η κόρη μου παντρεύτηκαν και ζούσαν εκεί. Πως μπορούν σήμερα να μου λένε ότι δεν υπάρχουν, ότι δεν υπήρξαν ποτέ; Ότι δεν τους μεγάλωσα ποτέ;". (Τόσο ο γέρος, όσο και ο Αμερικανός που του έπιασεν τη συνέντευξη εξαφανιστήκαν).
Φέτος, κατά παράξενο τρόπο είδαμεν τη χώρα να εκπροσωπείται στο Μουντιάλ. Ο λόγος; Οι εχθροί του Κιμ Γιονγκ Ιλ (Νότια Κορέα και Ιαπωνία) εδιοργανώσαν το Μουντιάλ του 2002 και έβαλεν το σκοπό να τους ξεπεράσει. Οι παίκτες εκάμναν προπόνηση με στρατιωτικούς εκπαιδευτές. Στην αρκή εν έθελα καν να τους βάλει ονόματα στες φανέλες. Να εν μόνο νούμερα. Η FIFA τελικά ανάγκασεν τον να βάλει. Οι κερκίδες τους εμαζεύκαν κόσμο που εφωνάζαν με πάθος και εκυματίζαν βορειοκορεατικές σημαίες. Πράμα παράξενο, αφού ο Κιμ Γιονγκ Ιλ απαγορεύει την είσοδο και την έξοδο που τη χώρα. Φοάται να μεν μπουν κατάσκοποι και να μεν λιποτακτήσουν οι καταπιεσμένοι. Που εβρεθήκαν οι οπαδοί που εταξιδέψαν Νότια Αφρική; Όπως έγινε γνωστό, ήταν ηθοποιοί. Ο Κιμ Γιονγκ Ιλ ενοικίασε 1.000 οπαδούς που ένα κινέζικο γραφείο και έστειλεν τους για να φαίνουνται οι κερκίδες γεμάτες.
Ο όμιλος που έπεσε η ομάδα ήταν ένας που τους πιο δύσκολους: Βραζιλία, Πορτογαλία, Ακτή Ελεφαντοστού. Στον πρώτο αγώνα επαίζαν με τη Βραζιλία. Η Βόρεια Κορέα έχασε 2-1, αλλά έπαιξε τουλάχιστον ηρωικά. Ήταν απίστευτο το πάθος που επαίζαν. Μέχρι τότε, κανένας ποδοσφαιρικός αγώνας δεν επαίζετουν σε απευθείας μετάδωση στη χώρα. Ούλλοι σε μαγνητοσκόπηση. Εκόφκαν τες "καλλύτερες" φάσεις, εμοντάραν τες και εδείχναν στην τηλεόραση την επομένη ένα 10λεπτο αγώνα. Για να καταλάβετε, τον αγώνα Νότια Κορέα - Ελλάδα (2-0) εκάμαν τον αγνώριστο. Εδείξαν τες καλλύτερες φάσεις της Ελλάδας, ούλλα τα λάθη της Νότιας Κορέας και τα γκολ, με τρόπο που εφαίνετουν ότι οι εχθροί τους εν κατά λάθος που εκερδίσαν. Που λέτε, αφού η Βόρεια Κορέα έπαιξε τόσο καλά με τη Βραζιλία, αποφασήσαν τον επόμενο αγώνα με την Πορτογαλία να τον δείξουν σε απευθείας μετάδωση για πρώτη φορά. Δυστυχώς, εφάν τες 7-0! Αμάνα μου, μάνα μου, ο Κιμ Γιονγκ Ιλ έφκαλλεν αφρούς. Στον επόμενο αγώνα εφαν τες πάλε που την Ακτή Ελεφαντοστού (3-0). Ποιος είδε τον Κιμ και εν τον εφοήθηκε.
Ούλλοι επεριμέναν αντιδράσεις που θαγυρίσουν στη χώρα. Ειδικά αφού τέσσερις παίκτες που το φον τους ελιποτακτήσαν και εζητούσαν άσυλο που τη Νότια Αφρική (τελικά οι Αρχές εστείλαν τους στη Βόρεια Κορέα πακέτο). Στην αρκήν εν έγινε τίποτε. Ενομίζαν εγλυτώσαν την. Αλλά ο Κιμ απλά επερίμενε να ηρεμήσουν τα πνεύματα για να μετριάσει τες αντιδράσεις. Προχτές εκάλεσεν τους να παρουσιαστούν. Εστείσαν μιαν εξέδρα και πάνω εκάτσαν οι 400 υψηλότεροι αξιωματούχοι της χώρας. Που κάτω εμαζεύτηκε χιλιάες κόσμος. Οι ποδοσφαιριστές και ο προπονητής σταθήκαν μπορστά που τους επίσημους. Επί έξι ώρες επισημαίναν τα λάθη των παικτών έναν προς ένα και εζητούσαν εξηγήσεις για ποιο λόγο επροδώσαν την εμπιστοσύνη της χώρας. Ο 53χρονος προπονητής εφάνηκε ηρωικός. Ανέλαβε πλήρη ευθύνη της "ταπείνωσης" και είπε ότι οι παίκτες εν εφταίαν σε τίποτε, αφού απλά υπακούαν εντολές. Ως τιμωρία, εδιαγράψαν τον που το κόμμα (εκάμαν τον πλέον απλό Βορειοκορεάτη θνητό) και εστείλαν τον καταναγκαστικά έργα επ' αόριστον. Πλέον, ο προπονητής βρίσκεται στην πρωτεύουσα μαζί με άλλους κατάδικους και κτίζουν κτήρια. Οι παίκτες εν εμάθαμε τι εγίναν. Ελπίζω να με "εξαφανιστήκαν".
